შესვლა
რეგისტრაცია
რეკლამა

ყველასთვის ასე აჯობებს!


4-12-2015, 16:10
ავტორი უნდა ვწერო
ნანახია 2 391

დღეს გავიღვიძე და მივხვდი,რომ ვერაფერი იქნება ისე,როგორც ადრე.მივხვდი,რომ ყველაფერი შეიცვალა.მივხვდი,რომ ყველაფერი ამაო,ძებნა კი უბრალოდ არაარსებული იმედია,იმედი,რომელიც კვდება და მაინც ძლებს.რა აზრი აქვს ამას? რა აზრი აქვს ამდენ მოჩვენებითობას?
ამაზე უკვე იმდენი ხანია,რაც ვფიქრობ და უბრალოდ აზრებიც კი ამომეწურა.რა არის ეს ყველაფერი და საერთოდ რა აზრი აქვს ამ ცხოვრებას? არ მესმის რატომ უნდა გავიღვიძო და რატომ უნდა დავიძინო,არ მესმის რატომ უნდა გავიღიმო და ან რატომ უნდა ვიტირო.რა აზრი აქვს ამ ყველაფერს?
ნუთუ აზრი ისაა,რომ არსებობს რაღაც,რასაც ვერ ვხედავთ,ვერ ვგრძნობთ და მაინც გვწამს მისი..იქნებ ესეც არაა მართალი.იქნებ უბრალოდ უნდა ვათენოთ და ვაღამოთ მანამ,სანამ ეს ყველაფერი არ დასრულდება...
რა ვგრძნობ? ადრე ამ კითხვაზე ვერ გავსცემდი ცალსახ პასუხს,მაგრამ ახლა შემიძლია ვთქვა,რომ მხოლოდ ერთ რამეს ვგრძნობ და ეს ვაკუუმია.მხოლოდ ერთი რამის მწამს და ეს დასასრულია..
ცხოვრება არ მიყვარს,მეზიზღება,ამას მუდამ ვგრძნობდი,ვგრძნობდი,რომ აქ ზედმეტი ვიყავი,ყველგან და ყოველთვის..ვიცი,რომ რეალობაში ვერასოდეს ვერ ვიქნები ისეთი,როგორიც შემიძლია ვიყო წერისას.ვიცი,რომ რეალობაში ვარ ცივი და საშინელი და ისიც ვიცი,რომ ასეთი მინდა ვიყო,სხვანაირი ვერ ვიქნები.
ვიცი,რომ არ ვარ ამ ყველაფრის ნაწილი.მგონია,რომ უსარგებლო ნაწილი ვარ ამ პლანეტისა და იგი მდევნის..
არა,კი არ მგონია ასე!
კიდევ ერთ რამეს მივხვდი..მივხვდი,რომ არავინ მიყვარს,მივხვდი,რომ ცხოვრებაში არც სიყვარული არსებობს და არც არაფერი..ყოველ შემთხვევაში ჩემთვის..
მივხვდი,რომ ყველაფერი მარტივადაა და ყველაფერი ერთადერთი სიტყვით განისაზღვრება და ეს არის ნაგავი.
იცი,რას მივხვდი კიდევ?
მგონი,ეს ჯღაბნაც არ მიზიდავს..მივხვდი,რომ ყევალფერი უბრალოდ ამაოებაა და მეტი არაფერი..
დღეს გავიღვიძე და დავფიქრდი იმაზე თუ რა ვიქნებოდი ან ვინ ვიქნებოდი წლების შემდეგ და რა ვიგრძენი,იცი? ვიგრძენი,რომ ამის შემეშინდა,ვიგრძენი,რომ არ მინდოდა ეს ყველაფერი..გავიხედე და ძებნა დავუწყე რაღაცას,სადაც ყვეალფერს დავასრულებდი და ყველა გრძნობას დავახრჩობდი,მაგრამ ესეც შემეშინდა..
მივხვდი,რომ ყველაფერი ჩაივლის..ვიცი,რომ მხოლოდ ფერფლიღა დარჩება ჩემგან..მივხვდი,რომ ამდენ ხანს სულ ტყუილად ვიცხოვრე,სულ ტყუილად ვიბრძოლე...ეს ყველაფერი მაინც ამაო გმოდგა..მივხვდი,რომ ყველა და ყველაფერი მაღიზიანებს და ვერავინ გამიგებს..არავის შეუძლია ჩემი გაგება..მივხვდი,რომ უბრალოდ ფეთქებადი არსება ვარ..ჩემგან ყველა შორს უნდა იყოს..
უეცრად ხმა მომესმს,ხმა უცნაური და საზარელი..და რა მითხრა,იცი? მითხრა,რომ უბრალოდ უნდა დამესრულებინა ყველაფერი ეს ყველსთავის კარგი იქნებოდა..
მივხვდი,რომ არანაირი აზრი არ აქვს იცხოვრო ასეთ ნაგა გარემოში..
და კიდევ ერთ რამეს მივხვდი..მხოლოდ ერთ რამეს..ნაგავი ყველაზე მაგარი სიტყვაა!
***
ისევ ვიღვიძებ და ვხვდები,რომ,რაც ადრე მაინტერესებდა,ახლა არაფრად ქცეულა..მივხვდი,რომ ყველაფერი უბრალოდ სისულელეა და გაგრძელება აღარ შემიძლია..
ჩემი ფანჯარა ღიაა!
დიახ,ასეა..
ახლა გადავხტები,ჩემს საყვარელ საღამურებს ჩავიცვამ და გადავხტები.
ასე აჯობებს! ყველასთვის!
ყველასთვის ასე აჯობებს!
___
ფანჯარას "რკინები" ჰქონია.
კოვზი ნაცარში მივარდება.
ესე მორიგი ხელმოცარულობა.
ისევ ამაოება!!!



№1  offline წევრი N7

ერთი წლის წინ მეც შენსავით ვიყავი, ეს სიტყვები ჩემიც იყო და ჩანახატიც მე მეკუთვნოდა (მიხვდები რასაც ვგულისხმობ, იმედია).
მერე გავიღიმე, ტკივილი ვიგრძენი მარცხნივ. მიწოდეს ცივი და მითხრეს, არ მყვარებია მაშინ, როცა უსასრულობამდე მიყვარდა. მითხრეს არ ვიცოდი რა იყო სიყვარული, არანაირი. ერთხელ მაინც შემოეხედათ ჩემთვის სხვა მხრიდან...
მერე მე გავხდი მოცინარი, პოზიტიური, ჩავიგდე ენა მაშინ, როცა ცდილობდნენ ჩემს წყობიდან გამოყვანას. ჩუმად ვიყავი მაშინ, როცა ირონიას სახეში მაფრქვევდნენ და...
და ახლა მე ვთვლი, რომ გავიზარდე.
გადავლახე თინეიჯერობის ხანა, მერე რა, რომ ასაკით ისევ თინეიჯერი მეთქმის და კარგა ხანი კიდევ მეთქმება?!
ებრძოლე შენს თავს და არა ამ ნაგავ სამყაროს! რადგან სანაგვე მაინც სანაგვედ დარჩება, რამდენადაც არ უნდა ეცადო მის დასუფთავებას, ვიღაც, ჩვევად ქცეული, გაივლის და ისევ სანაგვეს გახდის. რა დაგვრჩენია? - მხოლოდ შეგუება.
ჩემს გარშემომყოფებს ჰგონიათ, რომ წერაში შვებაა, რადგან არ იციან, რამდენჯერ გამძაფრებია განცდები, სევდა, წერის დროს მხოლოდ. რამდენჯერ მიტირია ზღვა ცრემლებით და დამისველებია კომპიუტერი იქნებოდა ეს თუ ფურცელი. რამდენჯერ დაცვარულა ხელისგულებიც, ნერვიულობით.
მწერლისთვის ყველა ჭიანჭველა სპილოა და სჯობს მზად დაუხვდე სევდას, რადგან ყველაფერი წერისგან მომდინარეობს.
შენ ფილოსოფოსი ხარ, გინდა თუ არა, და მათზე უკეთ უყურებ ამ სამყაროს. შენ უყურებ ხალხს და ხედავ ნაგავს. ასეცაა, თუმც ეცადე მოერიო თავს და არა სამყაროს.
გილოცავ, შენ ცოცხალი ხარ და დღეს აქ ხარ.
გამოუშვი, დაცალე ცუდი განცდები. ხსნა აქაა, ჩვენში და არა ნაგავ სამყაროში!
--------------------
ქოქოსის გოგო.

 


№2  offline მოდერი წითური გოგონა

სრულიად ვეთანხმები მარიამს!
არ გვაქ ის დრო, რომ 'ყურები ჩამოვუშვათ' ან ცუდ განწყობაზე დავდგეთ!
სწორედ ჩვენ ცუდ მეს უნდა ვებრძოლოთ!
სიცოცხლე ხანმოკლეა...
--------------------
მწვანე ლიმონი

 


№3  offline ადმინი უნდა ვწერო

N7
ერთი წლის წინ მეც შენსავით ვიყავი, ეს სიტყვები ჩემიც იყო და ჩანახატიც მე მეკუთვნოდა (მიხვდები რასაც ვგულისხმობ, იმედია).
მერე გავიღიმე, ტკივილი ვიგრძენი მარცხნივ. მიწოდეს ცივი და მითხრეს, არ მყვარებია მაშინ, როცა უსასრულობამდე მიყვარდა. მითხრეს არ ვიცოდი რა იყო სიყვარული, არანაირი. ერთხელ მაინც შემოეხედათ ჩემთვის სხვა მხრიდან...
მერე მე გავხდი მოცინარი, პოზიტიური, ჩავიგდე ენა მაშინ, როცა ცდილობდნენ ჩემს წყობიდან გამოყვანას. ჩუმად ვიყავი მაშინ, როცა ირონიას სახეში მაფრქვევდნენ და...
და ახლა მე ვთვლი, რომ გავიზარდე.
გადავლახე თინეიჯერობის ხანა, მერე რა, რომ ასაკით ისევ თინეიჯერი მეთქმის და კარგა ხანი კიდევ მეთქმება?!
ებრძოლე შენს თავს და არა ამ ნაგავ სამყაროს! რადგან სანაგვე მაინც სანაგვედ დარჩება, რამდენადაც არ უნდა ეცადო მის დასუფთავებას, ვიღაც, ჩვევად ქცეული, გაივლის და ისევ სანაგვეს გახდის. რა დაგვრჩენია? - მხოლოდ შეგუება.
ჩემს გარშემომყოფებს ჰგონიათ, რომ წერაში შვებაა, რადგან არ იციან, რამდენჯერ გამძაფრებია განცდები, სევდა, წერის დროს მხოლოდ. რამდენჯერ მიტირია ზღვა ცრემლებით და დამისველებია კომპიუტერი იქნებოდა ეს თუ ფურცელი. რამდენჯერ დაცვარულა ხელისგულებიც, ნერვიულობით.
მწერლისთვის ყველა ჭიანჭველა სპილოა და სჯობს მზად დაუხვდე სევდას, რადგან ყველაფერი წერისგან მომდინარეობს.
შენ ფილოსოფოსი ხარ, გინდა თუ არა, და მათზე უკეთ უყურებ ამ სამყაროს. შენ უყურებ ხალხს და ხედავ ნაგავს. ასეცაა, თუმც ეცადე მოერიო თავს და არა სამყაროს.
გილოცავ, შენ ცოცხალი ხარ და დღეს აქ ხარ.
გამოუშვი, დაცალე ცუდი განცდები. ხსნა აქაა, ჩვენში და არა ნაგავ სამყაროში!

უბრალოდ ჩანახატია პირველ პირში<3

წითური გოგონა
სრულიად ვეთანხმები მარიამს!
არ გვაქ ის დრო, რომ 'ყურები ჩამოვუშვათ' ან ცუდ განწყობაზე დავდგეთ!
სწორედ ჩვენ ცუდ მეს უნდა ვებრძოლოთ!
სიცოცხლე ხანმოკლეა...

მართალი ხარ.

რატომღაც დამეწერა.

 


№4  offline ახალბედა მწერალი ერკე

მე საოცრად დავიჯერე, რომ ეს ნამდვილად შენი სიტყვებია.. :O
მე კი იცი რას ვფიქრობ?
ცხოვრებას მაშინ აქვს აზრი, როცა ამ სამყაროში შენ კვალს დატოვებ.
მაშინ ეღირება შენი სიცოცხლე, როცა ვინმეს გაახსენდები, ეყვარები, როცა ტკბილად მოგიგონებს და შენზე იფიქრებს მაინც. მაშინ ღირს ეს ნაგავი და წყალწაღებული ცხოვრება, როდესაც იპოვი ბედნიერებას, შენს საქმეს, იპოვი ისეთ რამეს, რაც გაბედნიერებს და ამის ძებნა არასდროს არ უნდა შეწყვიტო.
არის შემთხვევები, ნებდებიან. მიმაჩნია, რომ არ უნდა დანებდე და როცა არ დანებდები, ისეთ დროს მოვა შენი ბედნიერება, როცა არ ელოდი, ეს არის საერთოდ წუთისოფელი. უყვარს როცა გეთამაშება. უყვარს სიურპრიზები, მოულოდნელობა. ისიც ჩვენსავით არის და უხარია, როცა სხვასაც უხარია და ამდენი ტკივილის მერე უგზავნის ბედნიერებას მოულოდნელად.
აი, ეს სიტყვა "მოულოდნელობა" რამდენ მისტიკურობას იტევს და რამდენად იდუმალია.
სიკვდილიც მოულოდნელია, მაგრამ ამავ დროს შეიძლება საჩუქარიც იყოს, გასახარიც.
მე ვხვდები, რომ როცა დრო გადის და ცხოვრებას, წლებს უკან იტოვებ და სინანულით იყურები უკან, მაშინ უკვე სიკვდილი აღარ გაშინებს, გრძნობ რომ შენი გასაკეთებელი უკვე გააკეთე, რაც შეგეძლო გააკეთე და ყოველთვის ისე იქცეოდი, როგორც გწამდა. იცხოვრე ისე, რომ დაგიმახსოვრეს და იცხოვრე ისე, რომ შეუყვარდი, შეგიყვარდა და ხალხის სიყვარული დაიმსახურე. სწორედ ეს არის ბენდიერება და მაშინ ბედნიერადაც მიდიხარ ამქვეყნიდან.
მაგრამ როცა მზად არ ხარ... მაშინ ხვდები ადრეა. ხვდები ვერ მოისწრაფებ სიცოცხლეს. არ ვიცი როგორ მდგომარეობაში უნდა იყო თავი რომ მოიკლა და როგორ უნდა იქცე ასე...
ამიტომ მიყვარს სწორედ წერა. არასდროს ვნებდები და ვიცი ერთ დღეს ბედნიერება დიდძალი ხმაურით და უნამუსო მეზობელივით, დილით რომ არ გაძინებს და კაკუნით კარს ჩამოგიღებს, სწორედ ასეთი კაკუნით შემოაბიჯებს ჩემს ცხოვრებაშიც. როცა არ ელი, როცა სწორედ დილით ამდგარი გაღიზიანებული გადიხარ კარის გასაღებად და "ოპ" ბედნიერება გხვდება და ის გამაღიზიანებელი გრძნობებიც სრულიად გავიწყდება.
მე მიყვარს "მოულოდნელობა".
ეს სიტყვა ძალიან მაგარია. ცხოვრების შესაბამისი...
ელოდე და მიიღებ.
დაითმინე და ბედნიერი იქნები.
იგრძენი ტკივილი და შეიყვარებ.
დაიკარგე საკუთარ თავში და იპოვი!
ყველაფერს აქვს თავისი დრო.
ყველასთან მივა ერთხელ ბედნიერება. თუმცა ხელიდან თუ გაუშვი, ეს ერთი ნაკლი აქვს, ის მეორედ ხშირად არ ბრუნდება... <3
ძალიან მომეწონა ეს ჩანახატი.
და მიყვარხარ შენც! love
ტკბილო გოგო.
არ გაბედო და არ გადახტე.. ^_^ მე დაგიჭერ wink wink
--------------------
თავს ღმერთად
შემოქმედად
ვგრძნობ,
როცა კალამს ხელში
ვიღებ.

 


№5  offline ადმინი უნდა ვწერო

ErckeMydass25
მე საოცრად დავიჯერე, რომ ეს ნამდვილად შენი სიტყვებია.. :O
მე კი იცი რას ვფიქრობ?
ცხოვრებას მაშინ აქვს აზრი, როცა ამ სამყაროში შენ კვალს დატოვებ.
მაშინ ეღირება შენი სიცოცხლე, როცა ვინმეს გაახსენდები, ეყვარები, როცა ტკბილად მოგიგონებს და შენზე იფიქრებს მაინც. მაშინ ღირს ეს ნაგავი და წყალწაღებული ცხოვრება, როდესაც იპოვი ბედნიერებას, შენს საქმეს, იპოვი ისეთ რამეს, რაც გაბედნიერებს და ამის ძებნა არასდროს არ უნდა შეწყვიტო.
არის შემთხვევები, ნებდებიან. მიმაჩნია, რომ არ უნდა დანებდე და როცა არ დანებდები, ისეთ დროს მოვა შენი ბედნიერება, როცა არ ელოდი, ეს არის საერთოდ წუთისოფელი. უყვარს როცა გეთამაშება. უყვარს სიურპრიზები, მოულოდნელობა. ისიც ჩვენსავით არის და უხარია, როცა სხვასაც უხარია და ამდენი ტკივილის მერე უგზავნის ბედნიერებას მოულოდნელად.
აი, ეს სიტყვა "მოულოდნელობა" რამდენ მისტიკურობას იტევს და რამდენად იდუმალია.
სიკვდილიც მოულოდნელია, მაგრამ ამავ დროს შეიძლება საჩუქარიც იყოს, გასახარიც.
მე ვხვდები, რომ როცა დრო გადის და ცხოვრებას, წლებს უკან იტოვებ და სინანულით იყურები უკან, მაშინ უკვე სიკვდილი აღარ გაშინებს, გრძნობ რომ შენი გასაკეთებელი უკვე გააკეთე, რაც შეგეძლო გააკეთე და ყოველთვის ისე იქცეოდი, როგორც გწამდა. იცხოვრე ისე, რომ დაგიმახსოვრეს და იცხოვრე ისე, რომ შეუყვარდი, შეგიყვარდა და ხალხის სიყვარული დაიმსახურე. სწორედ ეს არის ბენდიერება და მაშინ ბედნიერადაც მიდიხარ ამქვეყნიდან.
მაგრამ როცა მზად არ ხარ... მაშინ ხვდები ადრეა. ხვდები ვერ მოისწრაფებ სიცოცხლეს. არ ვიცი როგორ მდგომარეობაში უნდა იყო თავი რომ მოიკლა და როგორ უნდა იქცე ასე...
ამიტომ მიყვარს სწორედ წერა. არასდროს ვნებდები და ვიცი ერთ დღეს ბედნიერება დიდძალი ხმაურით და უნამუსო მეზობელივით, დილით რომ არ გაძინებს და კაკუნით კარს ჩამოგიღებს, სწორედ ასეთი კაკუნით შემოაბიჯებს ჩემს ცხოვრებაშიც. როცა არ ელი, როცა სწორედ დილით ამდგარი გაღიზიანებული გადიხარ კარის გასაღებად და "ოპ" ბედნიერება გხვდება და ის გამაღიზიანებელი გრძნობებიც სრულიად გავიწყდება.
მე მიყვარს "მოულოდნელობა".
ეს სიტყვა ძალიან მაგარია. ცხოვრების შესაბამისი...
ელოდე და მიიღებ.
დაითმინე და ბედნიერი იქნები.
იგრძენი ტკივილი და შეიყვარებ.
დაიკარგე საკუთარ თავში და იპოვი!
ყველაფერს აქვს თავისი დრო.
ყველასთან მივა ერთხელ ბედნიერება. თუმცა ხელიდან თუ გაუშვი, ეს ერთი ნაკლი აქვს, ის მეორედ ხშირად არ ბრუნდება... <3
ძალიან მომეწონა ეს ჩანახატი.
და მიყვარხარ შენც! love
ტკბილო გოგო.
არ გაბედო და არ გადახტე.. ^_^ მე დაგიჭერ wink wink


სრულიად გეთანხმები.
კვალის დატოვების გარეშე ცხოვრებას არ აქვს აზრი.

რა თბილი ხარ,ერკუნა love

იცოდე,შენს ტკბილსა და საყვარელ ლექსს ველი feel winked love

 


№6  offline ახალბედა მწერალი ერკე

უნდა ვწერო
ErckeMydass25
მე საოცრად დავიჯერე, რომ ეს ნამდვილად შენი სიტყვებია.. :O
მე კი იცი რას ვფიქრობ?
ცხოვრებას მაშინ აქვს აზრი, როცა ამ სამყაროში შენ კვალს დატოვებ.
მაშინ ეღირება შენი სიცოცხლე, როცა ვინმეს გაახსენდები, ეყვარები, როცა ტკბილად მოგიგონებს და შენზე იფიქრებს მაინც. მაშინ ღირს ეს ნაგავი და წყალწაღებული ცხოვრება, როდესაც იპოვი ბედნიერებას, შენს საქმეს, იპოვი ისეთ რამეს, რაც გაბედნიერებს და ამის ძებნა არასდროს არ უნდა შეწყვიტო.
არის შემთხვევები, ნებდებიან. მიმაჩნია, რომ არ უნდა დანებდე და როცა არ დანებდები, ისეთ დროს მოვა შენი ბედნიერება, როცა არ ელოდი, ეს არის საერთოდ წუთისოფელი. უყვარს როცა გეთამაშება. უყვარს სიურპრიზები, მოულოდნელობა. ისიც ჩვენსავით არის და უხარია, როცა სხვასაც უხარია და ამდენი ტკივილის მერე უგზავნის ბედნიერებას მოულოდნელად.
აი, ეს სიტყვა "მოულოდნელობა" რამდენ მისტიკურობას იტევს და რამდენად იდუმალია.
სიკვდილიც მოულოდნელია, მაგრამ ამავ დროს შეიძლება საჩუქარიც იყოს, გასახარიც.
მე ვხვდები, რომ როცა დრო გადის და ცხოვრებას, წლებს უკან იტოვებ და სინანულით იყურები უკან, მაშინ უკვე სიკვდილი აღარ გაშინებს, გრძნობ რომ შენი გასაკეთებელი უკვე გააკეთე, რაც შეგეძლო გააკეთე და ყოველთვის ისე იქცეოდი, როგორც გწამდა. იცხოვრე ისე, რომ დაგიმახსოვრეს და იცხოვრე ისე, რომ შეუყვარდი, შეგიყვარდა და ხალხის სიყვარული დაიმსახურე. სწორედ ეს არის ბენდიერება და მაშინ ბედნიერადაც მიდიხარ ამქვეყნიდან.
მაგრამ როცა მზად არ ხარ... მაშინ ხვდები ადრეა. ხვდები ვერ მოისწრაფებ სიცოცხლეს. არ ვიცი როგორ მდგომარეობაში უნდა იყო თავი რომ მოიკლა და როგორ უნდა იქცე ასე...
ამიტომ მიყვარს სწორედ წერა. არასდროს ვნებდები და ვიცი ერთ დღეს ბედნიერება დიდძალი ხმაურით და უნამუსო მეზობელივით, დილით რომ არ გაძინებს და კაკუნით კარს ჩამოგიღებს, სწორედ ასეთი კაკუნით შემოაბიჯებს ჩემს ცხოვრებაშიც. როცა არ ელი, როცა სწორედ დილით ამდგარი გაღიზიანებული გადიხარ კარის გასაღებად და "ოპ" ბედნიერება გხვდება და ის გამაღიზიანებელი გრძნობებიც სრულიად გავიწყდება.
მე მიყვარს "მოულოდნელობა".
ეს სიტყვა ძალიან მაგარია. ცხოვრების შესაბამისი...
ელოდე და მიიღებ.
დაითმინე და ბედნიერი იქნები.
იგრძენი ტკივილი და შეიყვარებ.
დაიკარგე საკუთარ თავში და იპოვი!
ყველაფერს აქვს თავისი დრო.
ყველასთან მივა ერთხელ ბედნიერება. თუმცა ხელიდან თუ გაუშვი, ეს ერთი ნაკლი აქვს, ის მეორედ ხშირად არ ბრუნდება... <3
ძალიან მომეწონა ეს ჩანახატი.
და მიყვარხარ შენც! love
ტკბილო გოგო.
არ გაბედო და არ გადახტე.. ^_^ მე დაგიჭერ wink wink


სრულიად გეთანხმები.
კვალის დატოვების გარეშე ცხოვრებას არ აქვს აზრი.

რა თბილი ხარ,ერკუნა love

იცოდე,შენს ტკბილსა და საყვარელ ლექსს ველი feel winked love

ვინც ელის აუცილებლად მიიღებს.
იმის პონტია, ვინც ეძებს ის პოულობსო რა wink love love request
შენც თბილუნია ხარ :***
--------------------
თავს ღმერთად
შემოქმედად
ვგრძნობ,
როცა კალამს ხელში
ვიღებ.

 


№7  offline ადმინი უნდა ვწერო

ErckeMydass25
უნდა ვწერო
ErckeMydass25
მე საოცრად დავიჯერე, რომ ეს ნამდვილად შენი სიტყვებია.. :O
მე კი იცი რას ვფიქრობ?
ცხოვრებას მაშინ აქვს აზრი, როცა ამ სამყაროში შენ კვალს დატოვებ.
მაშინ ეღირება შენი სიცოცხლე, როცა ვინმეს გაახსენდები, ეყვარები, როცა ტკბილად მოგიგონებს და შენზე იფიქრებს მაინც. მაშინ ღირს ეს ნაგავი და წყალწაღებული ცხოვრება, როდესაც იპოვი ბედნიერებას, შენს საქმეს, იპოვი ისეთ რამეს, რაც გაბედნიერებს და ამის ძებნა არასდროს არ უნდა შეწყვიტო.
არის შემთხვევები, ნებდებიან. მიმაჩნია, რომ არ უნდა დანებდე და როცა არ დანებდები, ისეთ დროს მოვა შენი ბედნიერება, როცა არ ელოდი, ეს არის საერთოდ წუთისოფელი. უყვარს როცა გეთამაშება. უყვარს სიურპრიზები, მოულოდნელობა. ისიც ჩვენსავით არის და უხარია, როცა სხვასაც უხარია და ამდენი ტკივილის მერე უგზავნის ბედნიერებას მოულოდნელად.
აი, ეს სიტყვა "მოულოდნელობა" რამდენ მისტიკურობას იტევს და რამდენად იდუმალია.
სიკვდილიც მოულოდნელია, მაგრამ ამავ დროს შეიძლება საჩუქარიც იყოს, გასახარიც.
მე ვხვდები, რომ როცა დრო გადის და ცხოვრებას, წლებს უკან იტოვებ და სინანულით იყურები უკან, მაშინ უკვე სიკვდილი აღარ გაშინებს, გრძნობ რომ შენი გასაკეთებელი უკვე გააკეთე, რაც შეგეძლო გააკეთე და ყოველთვის ისე იქცეოდი, როგორც გწამდა. იცხოვრე ისე, რომ დაგიმახსოვრეს და იცხოვრე ისე, რომ შეუყვარდი, შეგიყვარდა და ხალხის სიყვარული დაიმსახურე. სწორედ ეს არის ბენდიერება და მაშინ ბედნიერადაც მიდიხარ ამქვეყნიდან.
მაგრამ როცა მზად არ ხარ... მაშინ ხვდები ადრეა. ხვდები ვერ მოისწრაფებ სიცოცხლეს. არ ვიცი როგორ მდგომარეობაში უნდა იყო თავი რომ მოიკლა და როგორ უნდა იქცე ასე...
ამიტომ მიყვარს სწორედ წერა. არასდროს ვნებდები და ვიცი ერთ დღეს ბედნიერება დიდძალი ხმაურით და უნამუსო მეზობელივით, დილით რომ არ გაძინებს და კაკუნით კარს ჩამოგიღებს, სწორედ ასეთი კაკუნით შემოაბიჯებს ჩემს ცხოვრებაშიც. როცა არ ელი, როცა სწორედ დილით ამდგარი გაღიზიანებული გადიხარ კარის გასაღებად და "ოპ" ბედნიერება გხვდება და ის გამაღიზიანებელი გრძნობებიც სრულიად გავიწყდება.
მე მიყვარს "მოულოდნელობა".
ეს სიტყვა ძალიან მაგარია. ცხოვრების შესაბამისი...
ელოდე და მიიღებ.
დაითმინე და ბედნიერი იქნები.
იგრძენი ტკივილი და შეიყვარებ.
დაიკარგე საკუთარ თავში და იპოვი!
ყველაფერს აქვს თავისი დრო.
ყველასთან მივა ერთხელ ბედნიერება. თუმცა ხელიდან თუ გაუშვი, ეს ერთი ნაკლი აქვს, ის მეორედ ხშირად არ ბრუნდება... <3
ძალიან მომეწონა ეს ჩანახატი.
და მიყვარხარ შენც! love
ტკბილო გოგო.
არ გაბედო და არ გადახტე.. ^_^ მე დაგიჭერ wink wink


სრულიად გეთანხმები.
კვალის დატოვების გარეშე ცხოვრებას არ აქვს აზრი.

რა თბილი ხარ,ერკუნა love

იცოდე,შენს ტკბილსა და საყვარელ ლექსს ველი feel winked love

ვინც ელის აუცილებლად მიიღებს.
იმის პონტია, ვინც ეძებს ის პოულობსო რა wink love love request
შენც თბილუნია ხარ :***

ნამდვილად <3

 



სახელი: *
  • bowtiesmilelaughingblushsmileyrelaxedsmirk
    heart_eyeskissing_heartkissing_closed_eyesflushedrelievedsatisfiedgrin
    winkstuck_out_tongue_winking_eyestuck_out_tongue_closed_eyesgrinningkissingstuck_out_tonguesleeping
    worriedfrowninganguishedopen_mouthgrimacingconfusedhushed
    expressionlessunamusedsweat_smilesweatdisappointed_relievedwearypensive
    disappointedconfoundedfearfulcold_sweatperseverecrysob
    joyastonishedscreamtired_faceangryragetriumph
    sleepyyummasksunglassesdizzy_faceimpsmiling_imp
    neutral_faceno_mouthinnocent