სიწყნარე.სიმშივდე.ადამიანებისგან იზოლაცია.
რას განიცდის სული ამდროს მაგრამ სად არის სინამდვილეში
ბრბო,საზიზღარი ხმაური,ხალხი რომელსაც არ აინტერესებ
ხალხი რომელიც ყველას ცხოვრებაში აუცილებელია
საზოგადოება რომელიც ცხოვრებას ცვლის
საზოგადოება რომელიც გრიყავს
საზოგადოება რომელიც განადაგურებს
და საბოლოოდ...
საზოგადოება რომელიც გკლავს
სხვის თვალში შენც მორიგი პაიკიხარ,ბრბოს ნაწილი
მაგრამ შენ სხვას არგავხარ
რადგან შენს სულში არის რაღაც რომელიც ყველასგან განგასხვაბებს
-არიყო მათნაირი-
დღევანდელ რეალობაში ყველა ერთმანეთს ბაძავს
მაგრამ შენ არა..შენ არა
იყო მცდელობა 1.2.3.4.5.... ასე უსასრულოდ... ამდენჯერ ეცადე შენს წრეში თავის დამკვიდრებას
მაგრამ რამიიღე შედეგად?
ზიხარ,უსმენ მუსიკას რომელმაც შეიძლება დაგაწყნაროს მაგრამ შენს გულში უკვე დიდიხანია ზღვა აბობოქრდა
ყველაზე გაბრაზებულიხარ,ფიქრობ ამიერიდან აღარ წავალ მათთან
რას აკეთებ მეორე დღეს?
იმავეს...რათქმაუნდა
რას იღებ?
იმავეს...რათქმაუნდა
ფიქრობ ალბათ ყველაფერი გარემოს ბრალია
არადა არ არის.
ამდენი ბრძოლითაც დაიღალე.ხედავ ამხალხს უყურებ
გიჩნდება შეკითხვა? განა ყველა ასეთი ხელოვნურია? ყველა ასეთი ქედმაღალია?
ამდენი მცდელობის შემდეგ არაფერი გამოდის
ამდენი მცდელობის შემდეგ აღარ გაქ არაფრის სურვილი
სწორედ ასე წარმოიქმნება თავის თავში ჩაკეტილი ადამიანები,სწორედ მათ გული მიმართულებას იცვლის და ხდება სასოწარკვეთილი,შეშინებული,უნდობი,და ბოლოს...
კაცთმოძულე
ფიქრობ რაკარგი იქნებოდა მეგობარი მყოლოდა
იკეტები ოთახში,აღარ ცდილობ,ყველას უკვე ცუდი თვალით უყურებ
როდესაც ინიციატივას აღარ იჩენ მაშინ რახდება?
ბრბო შენს მიმართ ისევ იცვლის აზრს,კიდევ უფრო უარესისკენ
შენც გეზს აკეთკენ იღებ
ჩემი მიზანი მხოლოდ ის არის კაცთმოყვარეობა აღდგეს.მგონი დროა დავფიქრდეთ რომ ჩვენი ერთი სიტყვით შეიძლება სხვას ცხოვრება გავუმწაროთ.მეგობრობა და გულისხმიერებას წინ არაფერი დაუდგება თუარა ბოროტება,ქედმაღლობა და ამპარტავნობა