_ცრემლები, რომ გცვივა აი მაშინ ფერმკთალდებიან ადამიანები
შეგრძნებები უფრო მეტია,
ვიდრე სიტყვები .
არცერთი ზედმეტი კითხვა არ დაგვესმის
მიუხედავად ამისა ყველაფერი რთულადება
_რთულდება მხოლოდ იმიტომ, რომ
ადამაინები ინდივიდმაიზმს აწვებიან..
განსაკუთრებით მაშინ როცა გულწრფელები არინა
მოწევ
ვერგადარჩები
დალევ
ვერაიტან
იჟიმავებ
მაინც იგივე დარჩჩები

მოკლედ არაფერი გცვლის
გარდა განწყობისა
და ამ უკანასკნელ თვითონ იქმნი
ანუ რაგამოდის
მარტოხარ
ყოველთვის
და არავინ გჭირდება.
გააზრება რთული
მერე კი ყველაფერი ლამაზია,
გზაფხული, შემოდგომა, ზამთარი, ზოგჯერ ზაფხულიც
არიცით რამაგარია
ადგე და განწყობა ამინდით შეიქმნა
ხეს გახედო და ბედნიერი გერქვეს
მიწას დადგა ფეხი
და ფილტვები გაგეხსნას.
ყველაფრის გასაღებს
ადამიანებში ვეძებთ!
და მერე ეს ადამაინები
დედას გვიტირებენ ხოლმე
დახმარებას ღმერთს ვევედრებით
და მერე იმედგაცრუება გვახჩობს და გვგუდავს
მარტობის გვეშინია და ადამაინებს ჯარივით ვიყრით გვერდით
ხან აქით გავწვეთ მარჯვენას და შემთხვევით გაწყვეტილ ჯაჭვს შევებრძოლებით მერე იქეთ
მარცხენა რაღატო გვიბოძა განგვებამ
და ჰოპ ამღმოაჩენ, რომ
ისეთ გარემოში მოხვდი
_სადაც
_საერთოდ
_საერთოდ აა
არავის იცნობ
არავიზე არაფერი გაგეგება
და მაშინ იაზრებ, რომ მარტობა მაგარი რამეა
იმიტომ, რომ შეგიძლია ჩუმად იყო და იდიოტად ჩაგთვლიან
რატო ?
_მარტივია
არგიცნობენ
წარმოდგენა არაქვთ ვიხარ რაგინდა >
დგები,
იცმევ,
იხურავ,
თოვს თოვლია
სითეთრეა
გიხარია ბედნიერიხარ
იმიტომ რომ გრძნობ
და არა შეიგრძნობ
თავი გაგაისკდება ამდეი ფიქრით,
მაგრამ
რას რა ჯობია
აბა ვინიცის ?