როდესაც დაგინახე მაშინვე მივხვდი რომ მომეწონე რადგან ყოველთვის მიზიდავდა უხეში და ცივი ბიჭები რადგან ვიცოდი რომ ყველაზე ძლიერი და ერთგული სიყვერული მათ შეეძლოტ.არასოდეს მხიბლავდა ისეთი ბიჭები რომლებიც გოგოებს ფეხქვეშ ეგებოდ,არა მათი საწინააღმდეგო არაფერი მაქვს უბრალოდ მე სულ სხვა გემოვნება მქონდა ბავშვობიდან.სულ ვამბობდი სანამ სკოლას არ დავამთავრებ არავინ შემიყვარდება რადგან ეხლა სწავლის დროა და არა სიყვარულის თქო, მაგრამ გული რის გულია რომ შენს ნებას დაჰყვეს და ამაში მაინც დაგიჯეროს.ნოემბრის ბოლო იყო.საკმაოდ ციოდა გარეთ.რუსთაველზე იყავი შენს ძმაკაცებთნ ერთად,მე კი ჩემს დაქალთან ერთად მოვედი,მისი მეგობარი იყავი და იქ გავიცანით ერთმანეთი.მაშინვე ძალიან მომეწონე და მთელი დღის მანძილზე სულ ვუხეშობდით.შენ ერთს მეტოდდი მაგრამ მაშინვე მიზანს არტყამდი,სიტყვა ძუნწი იყავი თავიდანვე.მივხვდი და შეგიცანი როგორი პიროვნებაც იყავი.დაქლს ჩემი ნომერი სთხოვე მაგრამ არ მოგცა.ასე გადიოდა რამდენიმე თვე.რამდენჯერმე კიდევ შეგხვდი და ჩემი თანხმობით ჩემმა დაქალმა მაინც მოგცა ნომერი.ასე დაიწყო ჩვენი ურთიერთობა.არ ვიცი მაშინ როცა შენ გხვდებოდი ჩემზე ბედნიერი გოგო არავინ მეგონა.11კლას ვამთვრებდი და მიყვარდა სიგიჟმდე.შენს გარეშე წუთი ვერ წარმომედგინა,იმდენად ვიყავი შენზე მოჯაჭვული.მალე ამიხსენი სიყვარული მაგრამ ჩემგან არაფერი იცოდი.მხოლოდ გხვდებოდი და ვსაუბრობდით,მაგრრამ მე პირველივე დღიდან შემიყვარდი,აი მაშინ როდესაც შენი თვალები დავინახე.გული შემეკუმშა და ხმა ძლივს ამოვიღე.იმდენად მაბნევდნენ შენი თვალები რომ არ ვიცოდი მზერა როგორ ამერიდებინა.რამენიმე თვეში გავბედე და გითხარი რომ მოყვარდი და მაშინ ვიგრძენი როგორ შემესხა ფრთები და გავფრინდე მაღლა. ვხვდებოდით ვლაპარაკობდით და ყოველი შენთან შეხვედრის დროს გული ისევ გამალებიტ მიცემდა.როდესაც პირველად მაკოცე,შემრცხვა თავი დაბლა დავხარე,ლოყები ამიწითლდა და ტვალს ვერ გისწორედი.არასოდეს არ მყვარებია და შესაბამისად არავისთან მქონია ასეთი ურთიერთობა.გამოუცდელი ბავშვი ვიყავი სიყვარულში რომელიც შენს შეხებაზეც კი კრთოდა.მიხვდი რომ შემრცხვა.არაფერი გითქვამს.მალევე დავემშვიდობეთ ერთმანეთს და წამოვედი.არ ვიცი იმ წუთებში რას ვგრძნობდი,მარტო ერთი ვიცოდი რომ თვალებში ვერ გიყურბდი.მეგონა ისეთი რამ ჩავიდინე რაც არ მეპატიებოდა.მაგრამ ვცდებოდი,ეს იყო პირველი ყველაზე სასიამოვნო განცდა ჩემს ცხოვრებაში.ერთი წელი ვხვდებოდით ერთმანეთს.ბოლოს დაბადების დღიდან როდესაც სახლში მაციდლებდი მომიტაცე დ მითხარი ან დარჩები ან სამუდამოდ დამკარგავო.რა თქმა უნდა დავრჩი და იმ დღის მერე შენს გვერდით ვარ.არ ვიცი ეხლა რატომ ვწერ ამას ალბათ იმიტომ რომ მომინდა ჩემი სიყვარულის ისტორია სხვებსაც სცოდნოდათ.რომ რამდენად ბედნიერი ვარ მე შენს გვერდით.არ ვიტყვი იმას რომ მუდამ ია და ვარდით მოფენილ გზაზე ვიარეთ ამ 8წლის მანძილზე მაგრამ ყველა ოჯახშია დაბრკოლება და პრობლემა,თავარი კი ისაა შენ როგორ გაუმკლავები ამ ყველაფერს და ბოლოს რა შედეგს მიიღებ ამით.ჩვენ ბევრი რამ გადავიტანეთ ცხოვრება ერთად და კიდევ ბევრს გადავიტანთ.ჩვენ ყოველთვის გავიტანთ და მხარში ამოვუდგებით ერთმანეთს.ჩვენი სიყვარული დღითიდღე იზრდება და მთელი ცოხვრება ასე გაგრძელდება. ვამბობდი და ეხლაც ვიტყვი რომ ჯიუტი და უხეში ადამიანები ყოველთვის ყველაზე საყვარლები და ერთგულები არიან.იციან სიყვარულის ფასი და ყველაფერს აკეთებენ ამის გასაორმაგებლა. ჩემი ცხოვრება ასეთია მიყვარს მისი ჯუჯღუნა ხასიათი.როდესაც ბრაზდება ხშირად მეცინება და ეს უფორ აბრაზებს,მაგრამ რა ვქნა ცოტა გიჯი ვარ ცოტა ამოუცნობი და მაინც ჩემი ცხოვრების სიყვარულით გაბრუებული.მინდოდა ამ ახალ წელს შენთან ვყოფილიყავი ჩემო ცხოვრება მაგრამ არ ხდება ასე უზომოდ მენატრები.მინდა რომ მალე ვიყო შენთან ჩაგეხუტო და ეს უშენოდ,მონატრებით და ტკივილიტ გავლილი თვეები სამუდამოდ დასრულდეს.მინდა ვიგრძნო რომ ისევ ჩემტან ხარ და ჩემი ხარ ჩემო ცხოვრება.მიყვარხარ,მიყვარხარ, მიყვარხარ და მთელი ცხოვრება მეყვარები.დღეს მე არაფერი მიხარია მაგრამ როდესაც შენს სახეს ვხედავ და გელაპარაკები,მაშინ ყველა ტკივილი და დარდი მავიწყდება.როდესაც შენს ანთებულ თვალებს ვხედავ ყოველი მონატრებით დაღვრილი ცრემლი მავიწყდება და სურვილი მიჩნდება მაგრად ჩაგეკრა გულში.მიყვარხარ ცხოვრება და სამუდამოდ შენი ვარ შენ კი ჩემი საკუთრება ხარ...