სიყვარული... ? ხო სიყვარული.მაინც,რა ჯანდაბაა,ეს გრძნობა.თუ კი,ის მაინც ქრება და ვივიწყებთ.მას ვინც გვიყვარდა,რატომ ? სიყვარული,ეს ხილი ხომ არ არის,? ჩაკბიჩო,არ მოგეწონოს და ახალი ხილი აიღო,გასასინჯად.არა ხომ?,არ არის.მე კი ვფიქრობ,რომ არც კი არსებობს ამ სიტყვის დასამტკიცებელიი ფაქტები.ნუ ჩემს ცხოვრებაში.რადგან,არაერთხელ ვეცადე,მეთქვა ვინმეზე მიყვარს,თუნდაც შემდგომ მეთქვა,რომ აი მე ის მიყვარდა.არაა.... სულ იმას გავიძახდი,რომ აი მას შევიყვარებ.მაგრამ უშედეგოდ.გატაცებაც ვიცი,შეჩვევაც ვიცი,ეგრეთწოდებული ჰორმონების მოზღვავება,ესეც ვიცი.მაგრამ არა,სიყვარული.რამდენჯერ მიფიქრია,აი მე ის,მინდა,რომ დავიცვა.მინდა,რომ გამუდმებით მასსზე ვიფიქრო.მინდა,რომ ვღელავდე და მისი ცუდი მე მწუხდეს,კარგი კი მილხინდეს.მაგრამ რაის წუხილი რაის მოლხენა,ამას უბრალოდ ჩემს თავს ვშავაგონებდი,რომ ასე მომხდარიყო.რამდენი ისტორია,რამდენი წიგნი,რამდენი ფილმი,ჩანახატი,და სიმღერა არსებობს.აზრზე ხართ? ვუყურებ,ვკითხულობ,ვუსმენ და განვიცდი მთელი არსებით.მაგრამ ეს მხოლოდ,ან უკვე შექმნილიდან,ან დაწერილიდან.საბოოლო ჯამში შექმნილი ისტორიიდან.მაგრამ რატომ ? რატომ არ შემიძლია მეც,რომ შევიყვარო.არა ეხლა არავინ არ მითხრათ რაა,ძალიან გთხოვთ,დაელოდე მოვაო.კაი თუ ძმახარ მეგობარო მეთქი ამას გიპასუხებ.რადგან ჩემს გვერდით მყოფი ყველა,ადამიანი იმას ამბობს,რომ უყვართ.სიგიჟემდე გიჟდებიან და აღფრთოვანებამდე აღფრთოვანდებიან,მისით.რადგან,მე კვლავ ვფიქრობ,რომ ჩვენვე ვქმნით,დიდ ილუზიას,პარტნიორსამდი.აი ის ბავშვები,ერთხელ,რომ აკოცებს პიროვნება.ბიჭი იქნება,თუ გოგო რა მნიშნველობა აქვს.შემდგომ კი მანამ სანამ,ვინმეს არ მოძებნიან უფრო მეტი გრძნობის შესაგრძნობად მასსზე გაჰყვირიან,ვაიმე ვეღარ დავივიწყებ და არასდროს არ გადამიყვარდებაო.ეს უბრალოდ მათი დიდი ილუზიაა.ილუზია იმის რაც იმის იქით არ უნახავთ.რადგან ამ ერთ მომენტზე არიან,გაჭედილნი და სხვა ვერაფერს ვერ ნახულობენ,თავიანთ ცხოვრებაში,რომ მოეჭიდნონ.დიახ,ს*ქსი უფრო და უფრო,შთამბეჭდავია კოცნის და ჩახუტების შემდგომ.ამ დროს ლამაზი ქალი,ლამაზ სხეულს,რომ ეხები ხორციელად,რომ ერწყმი და ფიქრობ.მეტი რა მინდა,ის ხომ საუკეთესოა,საუკეთესოთა შორის.ანუ ვინც აქამდე გყოლია.შემდგომ უფრო დიდ სიამოვნებას სხვა ქალში ნახავ და ანალოგიურად,მასსზეც იგივეს ფიქრობ.მაგრამ წინა ქალს,ივიწყებ.რატომ ? მანამდე ხომ ის იყო საუკეთესო.არ მჯერა იმის,რომ ადამიანები ერთხელ იყვარებენ და მთელი ცხოვრება უყვართ.ეს მხოლოდ ძლიერ ადამიანებს შეუძლიათ,ოღონდ მათ არ კი იციან,რომ არ უყვართ.უბრალოდ ისევ და ისევ შთაგონებას აქ ადგილი.ჰიპნოზს შეუძლია,იმის დაგაჯეროს რაც არ არსებობს და კლდიდან გადახტომის შიში უბრალოდ გაგიქროს.ჰიპნოზის დროსაც ხომ შთაგონება ხდება.ეს არის თქვენი სიყვარული.ჰქმნით თქვენვე,ივიწყებთ თქვენვე,ანდაც სიცოცხლის ბოლომდე ამ შექმნილით მიდიხართ.სიყვარული ხილი არ არის.უკვე დამეთანხმეთ,რომ სწორადაც ასეა,ეს.მაგრამ რატომ ? რატომ მეთანხმები თუ კი,ხალხი იყვარებს,ივიწყებს და თავიდან შემდგომ კვლავ სხვას შეიყვარებს.მანქანები ვართ რა.მათსავით ვაზროვნებთ ოღონდ დამოუკიდებლად.ვირჩევთ გზას,ვაწვებით პედალს და მივდივართ დიდი სიჩქარით,სიყვარულის დროს ვამბობ ამას .. მიხვდით ეხლა.ხოო და ფაფუუ.... ბენზინიც გათავდაა... და გადავიყვარეთ.ველოდებით ახალ პარტნიორს ვინ ჩაასხავს საწვაავს,რომ კვლავ პედალს ფეხი მივადგათ და იგივე გზა,სხვაა საწვავით გავაგრძელოთ....