შენს სახეზე დაღვრილ სევდას ვწმინდავ და ცრემლით ვხატავ, იქნებ სიხარულით გარდამეცვალე, შენს პანაშვიდზე რიგში ვარ მესამე, კალმით ხელში და იქვე ვაჯღაბნი გულებს გატეხილს შავ ხვრელებს ხელით ვაფერადებ და მერე ვშლი ნარჩენებს ნაჯღაბნებს ნახატებს ჩემსას, ტკივილებს ვაწვები იქნებ ამოვხეთქო როგორც ვულკანმა და გულზე დაგესვეენო თოვლით მოსულმა პატარა ზამთარმა, მერე დავისვენო ცოვით დაღლილმა მერე ტკივლები გადახვიო მერე სიუვარულით გითხრა მიყვარხარ თქო და სიყვარულიც გადავხიო, ცოდვებს შევერიო, შევეხიზნო როგორც პატიმარი ,ჭკუით შევიშალო გადვირიო და შუბლში ტყვია დავიხალო როგორც ნაძირალამ ფილმიდან... უკანაკსნელი ნაძირალა, ასე მარტივად შევარჩიე ფილმის სახელი და ამავდრულად ვჯღაბნი ტრადიციებს რომ თვით მკვლელობა ცოდვაა და მაინც ვირჩევ ჩემებრ ამბიციებს, ერთი ტყვიით და ერთი კალმით ფურცელი კი ნათხოვარია ნაჯღაბნებს ვტოვებ და მე მივდივარ.. ეს კი ტკვილიც წარმავალია...