ვწევარ საწოლში და უბრალოდ გულში მეცინება დღეზე რომელსაც ყველა გოგო მოუთმენლად ელოდება. უკვე ხმამაგლა ვიწყებ სიცილს და ბოლოს კი ბოლო ხმაზე ვტირი. ძირითადად ამ სტადიებს გავივლი მოლმე ტირილამდე . ეხლა უბრალოდ მართლა მეცინება, მაგრამ ალბათ ამას ორგანიზმი მიჩვეულია. ვწევარ და მეცინება იმაზე თუ რა უნდა ახალგაზრდობას მათ შორის მე. ეს ახალგაზრდობა შეურაწმყოფს სამყაროს და ეს დღეც მე შეურაწყოფად მიმაჩნია. არ მესმის რატომ უნდა მოხდეს ამ დგეს სასწაული, ეს ხომ ჩვენი ცხოვრებაა და რაც მოსახდენია მაინც მოხდება ოდესღაც და არა იმიტომ რომ დღეს ვალენტინობაა. ზოგადად მაღიზიანებს თვითონ ამ რის სახელიც კი. რატომ უნდა გამოყო ეს დღე და რატომ უნდა ესლოდო სასწაულს მაინდამაინც 14 თებერვალს.
ძირითადად ხალხი ამ დღეს სამ კატეკორიად იყიოფა : პირველი ის ვისაც ყავს „მაგარი“ შეყვარებული დას მისგან ძვირფას საჩუქრას ელოდება, მეორე ის ვისაც შურს პირველი კატეგორიის და ამიტომ ეზიზღებათ ვალენტინობა და მესამე ის ვისაც უბრალოდ არ ესმის ამ უაზრო დღის არსი.
სიმართლე გითხრათ მეც მყავდა წინა წელს შეყვარებული და არანაირ საჩუქარს არ ველოდი მისგან რადსგან მეგონა ეს დგე ყველასთვის უაზრობა იყო მაგრამ მან შოკოლადი მაჩუქა. არ ვიძახი რომ ეს ყველაზე მაგარი საჩუქარი იყო ჩემთვის გამოვართვი და მადლობა გადავუხადე მაგრამ ვერ მივხვდი რატომ იმ დღეს მაგრამ ეხლა ვხვდები რომ ის ყველა იმ ახალგაზრდას ბაძავდა.
იცითყველაზე ცუდი რაარის როცა გინდა უთხრა რომ რომ გაახილონ თვალებიუ, მიმოიუხედონ გარეთ, ნახონ რა ხდება, შეიგრძნონ სიყვარული, გამოვიდნენ სოც.ქსელებიდან და იურთიერთონ ხალხთან და არ დასჩირდეთ სიყვარულისთვის დღესასწაული მაგრამ ხალხი ხომ არგისმენ. ისინი უბრალოდ გეტყვიან რომ შენ მისი გშურს და გინდა რომ მისნაირი მაგარი იყო. ამიტომ ასეთებს მინდა ვუთხრა რომ თქვენ ჩემ თვალში იმაზე საცოდავები ხართ ვიდრე ვალენტინობაა მაგრამ გვიანი არასდროს არის ასე რომ გამოსწორდით.


ამ პატარა ჩანახატით მე უბრალოდ ჩემი შეხედულება დაგანახეთ და ვიცი რომ ბევრს არმოეწონება მაგრამ ეს ჩემი პირველი ნაწერია და ასევე მინდა გაითვალისწინოთ რომ 13 წლის ვარ. მინდა რომ მითხრათ ჩემი შეცდომები მე კი შევეცდები მათ გამოსწორებას მომავალში.