ჩვენ ვართ ადამიანები?! ეიფელი... ეს ჯართის გროვა გვირჩევნია იმ ლამაზს და შესანიშნავ ბუნებას რაც საქართველოში გვაქვს?! რატომ ვთვლით ჩვენს ოცნებად მის ნახვას, როცა მასზე ბევრად ლამაზს და შთამბეჭდავ ბუნებას ვუყურებთ... რატომ ითვლება ხელოვნური ჯართის გროვა უფრო ლამაზად და უფრო სასიამოვნო სანახავად ვიდრე მაგალითად კავკასიონი? არ ვაფასებთ ბუნებრივს, ვყველაფერი ხელოვნური და მეორეს ასლია, ყოველი დღე ერთმანეთს გავს.... გავს და უარესი არა? იმდენად უაზროა რომ ერთი კვირაც არ გვჭირდება მის დასავიწყებლად... ვამბობთ უარს იმაზე რაც გვსურს... მაგრამ რა გვინდა? ვიცით ჩვენი სურვილები?! რომ ახდეს ყველა კმაყოფილები დავრჩებით?! რა არარაობები ვართ უსულო არსებები... ფრთები გვაქვს და ცაში ლაჟვარდს მიწაზე ხოხვა გვირჩევნია... გვირჩევნია თავი სიცრუეში ვამყოფოდ ვიდრე თვალები გავახილოთ და სიმართლეს თვალი გავუსწოროთ, მაგრამ ეს ცხოვრება არც თუ ისე ცუდია... ბედნიერება, აი ის ბედნიერება ტვინი რომ ვერ აღწერს, ვერ გაანალიზებს... სიტყვები ვერ იტყვიან, ფიქრები ვერ აღიქვამენ. ის წამი როცა ხვდები უსაზღვროდ ბედნიერი ხარ, დრო ჩერდება წამი იწელება და გრძნობ იქ ხარ სადაც უნდა იყო.
