იცით?! მე სიყვარული წამართვეს წლების წინ!
8 წელი გავიდა იმ დღიდან როდესაც პირველად მას შევხვდი... დღესაც 21 აგვისტოა 2022 წელი ზუსტად 8 წელი გავიდა მისი გაცნობიდან.. ისევ იქ ვდგავარ იმ ადგილას სადაც პირველად შევხვდი მას და გფიქრები მერევა...
ხელზე დავიხედე და ინსტიქტურად კალიცო მოვიხსენი... ისევ ერთ წერტილს მივაშტერდი, ეს ის ადგილია სადაც პირველად წავაწყდი მის თვალებს და ყველაფერი იმ წამიდან დაიწყო... ღმერთო 8 წელიწადი გავიდა უკვე, ნეტავ ახლა სად არის? ჩამოვიდა საქართველოში თუ ისევ გერმანიაშია? მახსენდება ის დღეები, როცა ერთმანეთს დაგვაშორეს 6 წლის წინ მოხდა ეს დედაჩემის წყალობით!
მერე ისევ გადავშალე წარსულის ფურცლები: მე 17 წლის ვიყავი ის 18-ის როცა ერთმანეთს შევხვდი და მაშინ მივხვდი რა იყო სიყვარული, ტიპიური ბაბნიკი მეოცნებე გოგოს ხელში, მეც არ მჯეროდა თუ შევუყვარდებოდი მაგრამ.... არაა ჩვენი სიყვარული მაინც არ დაინდეს!
8 წელიწადი გავიდა... 25 წლის დანიშნული ქალი ვდგავარ და ჩემს ბავშვობის სიყვარულს, ცხარე ხრემლით დავტირი, ჩვენივე შეხვედრიის ადგულას...
გულში მხოლოდ ერთ რაღაცას ვიმეორებ მე ბედნიერი არ ვარ, მე ბედნიერება წამართვეს, მერე ჩავიჩირჩულე მიტყვარხარ ალექსანდრე!
კალიცო თითზე მოვირგე და გზა განვაგრძე... ყოველ ნაბიჟზს ვუკვირდებოდი აქ ახლა მარტო მივაბიჯებ... წლების წინ კი გვერდით მყავდა... 8 წელიწადი გავიდა და 1 თვეში ქორწილი მაქვს...
6 წელია რაც საქართველო დატოვე, ვიცი კიდევ დიდი ხანი არ ჩამოხვალ ამიტომ კედელზე ვტოვებ წარწერას ალექსანდე მიყვარხარ! თუ როდესმე ნახავ იმ ადგილებს სადაც ერთმანეთს ვხვდებოდით მიხვდები, რომ მე გათხოვების მერეც და ყოველთვის შენ მეყვარები!
ასეა ჩვენი სიყვარული არ დაინდეს!




ბავშვებოო ვიცი ბევრ სისულელეს ვბოდავ უბრალოდ ეს რაღაც რეალურია რასაც ჩემს მომავალშვი ვხედავ.... ალბათ არ მოგეწონებათ ეს ნაჯღაბნი მაგრამ ეს ისაა რასაც ვგრძნობ!