ყოველთვის როცა ვფიქრობ, რომ სამყარო ჩემსკენ მოდის
მას გამუდმებით ვკარგავ
და დავეძებ.
ეხლა მიხვდი,
რომელ მდომგარეობაში ვგრძნობ თავს ყველაზე მხნედ, როგორც თევზი წყალში, როგორც ჭია გვამში, როცა ძვლმდე დაჰყავს მიცვლილი სხეულის თეთრი ბზინვარება
როცა დავეძებ
როცა გამუდმებით უკან კი არა წინ ვიხედები
როცა წარსულის სიმძიმეს ჩემი სუსუტი მხრებიდან ვიხსნი
ფეხზე ოდნავ გაურეცხავ კედებს ვიცმევ
და ქუჩებში ჩემ თავს დავეძებ .
სუნი,
განწყობა,
მუსიკა,
თამბაქო,
ნეტარება ა...
სევდა, როემლიც ნელ–ნელა გიძვლება თხემით ტერფამდე
სიხარული, რომლესაც აღიქვამს შენი ყურები
ხმაური მოგისმენიათ, სიჩუმეში ხმაური ?
ყველაზე ლამაზია ...
ამქვეყნად ყველაზე ლამაზია
თუ რამე მელოდია და ბგერა არსებობს
სის შემდეგ
სი ჩემი ბრგერა,
ქუჩა კიდევ ჩემი მელოდია...
ერთადერთი დილა.
როცა დაღლილი არა ვარ
ეს არის
მოძარობის შემდგომი გათიშვა
„ნაყოფი ყვაობის“
მოძრაობა, რომელიც იწვევს სიმშვიდეს
დამშვიდდი ..
სიმშივიდე
დამშვიდდი
სიმშვიდე
ღამით
ქუჩა
გამოსახულება
სკვერი
ხე
სურნელი
და დაღლილი სხეულის,
შერევა ხის სურნელთან..
ფეხები წინ ხელები მათ გარშემო
სიმშვიდე ...
სიყვარული გამუდმებით დაღლილობაა
დაღლილობა გრძნობების და შეგრძნებების
დაღლილობა ემოციების და ქცევების
„ნელ ნელა გაცურე
ფერებში ბგერებში“

ის მე
ის მე
მე ის
პარადქისია
მაგრამ
შეგრძნებები ვერასოდეს იქნება გრძნობებზე მაღლა
პრობლლემა გრძნობებშია
და შეგრძნებები ეთამაშება
სათქმელს ..

ათენებ ღამეს და დილიდან ნათლდები
ადამიანი არ იბადება
ადამაინი ორად იბადება

მე
გეცნობი შენ
ისე როგორც შენ
ის
ეცნობა მას
ისე როგორც ის

აი სად გავთანაბრდით მეგობარო
მე არ გამომდინარებობ
ის არ გამომდინარეობს
მოდი და დამეწიე
ვერ დაეწევი
ილუზიააა..
ყვითელი მწვანე შავი
მე შენ ის
აი ესე
ფერებს ვანაცვლებთ და
ჰოპ
აღმოვაჩენთ, რომ
ფებები იცვლება
გარდამავალია
ყოველთვის, როცა ვფიქრობ რომ სამყარო ჩემსკენ მოდის
მე გამუდმებით მის ერთ ერთ ფერს
დამოუკიდებლად არსებობის უფლებას ვაძლევ
არა ერთი, ორი, თუ სამი დღით
არამდე მარადიოულად
აწდა მარადის ...