მე შენით ვამაყობ.

...
და თუ ოდესმე მკითხავენ ვისით ამაყობო
მე ვეტყვი რომ შენით ვამაყობ
იცი ყველაზე მეტად რა მწყინს? არავის ახსოვხარ საკუთარ დედას აღარ ახსოვხარ.
თორმეტი წელი გავიდა
რაც აღარ ხარ
რაც მოგკლეს
ცოცხალი რომ იყო იქნებ ყველაფერი სხვანაირად ყოფილიყო
იქნებ უფრო ბედნიერიც ვყოფილიყავი
და არა ასე...
შენი გაკეთებული ყავა დღესაც მახსოვს
ჩუმად რომ მასმევდი დედას რომ არ გაეგო
შენი სახე
შენი ნაკვთები
შენი ღიმილი მე მახსოვს
მე ვამაყობ
და მჯერა რომ სულ
ყოველთვის ჩემს გვერდით ხარ
შენი ძმაკაცების მოსვლაც მახსოვს დედაჩემს რომ ვერ გამოვყავდი და გისმენდით თითქოს ხუთი წლის ბავშვს რამე მესმოდა
შენ ბევრისთვის ქურდი იყავი
ძალიან ცუდი ადამიანი იყავი
მაგრამ...
შენ ჩემთვის გმირი ხარ
მე დავწერ წიგნს შენზე აუცილებლად დავწერ
ყველა იფიქრებს რომ ცუდი ადამიანი იყავი
მაგრამ გჯეროდეს
შენ ჩემთვის გმირი ხარ
უბრალოდ გმირი
რომელიც ყველაზე მეტად მაკლია
იმედია მანდ კარგად ხარ
არასდროს მესიზმრები
ალბად ვერ დავიმსახურე
გასროლის ხმაც მახსოვს
წივილ-კივილიც
ჩემი ცრემლებიც მახსოვს
შენი გასვენების დღეც მახსოვს მაგ დღეს გავნადგურდი
ვტიროდი ვტიროდი
რომ ვხვდებოდი ვეღარასდროს გნახავდი