შესვლა
რეგისტრაცია
რეკლამა

ნაქსოვი კალამი ანუ შენთან წერილია, ელიანა!


8-09-2016, 14:48
ავტორი sopiko
ნანახია 2 290

''ნაქსოვი კალამი ანუ შენთან წერილია, ელიანა''
კარი ჭრიალებს. ვიღაც უხერხულობის შეგრძნების დასაძლევად ახველებს და ჩახრინწული ხმით გამცნობს:
-თქვენთან წერილია, ელიანა და იცი? ნაქსოვი კალმითაა დაწერილი. მგონი იქიდან არის, საიდანაც შენ მოხვედი.
ხო, ზუსტად ასე ამბობს. შენ ცბები. წყალი ირგვლივ ლივლივებს, მაგრამ აქ უკვე აღარ ხარ. ბრუნდები იქ, საიდანაც მოხვედი. ძაფები გქაჩავენ, გწელავენ და წინაამღდეგობაც ნელ-ნელა ირღვევა.
კონვერტს აცახცახებული ხელებით ხსნი და იქიდან ოთხად მოკეცილ ფურცელს იღებ. გაინტერესებს მართლა ნაქსოვი კალამითაა დაწერილი, თუ ფოსტალიონს შეეშალა. აქ ხომ წერილებს ისინი ნახულობენ, სანამ ადრესატს მისცემენ. გეშინია. გეშინია, რომ შეიძლება ტყუილად გაგიხარდა... რომ შენი წარსული წარსულში დარჩა... პირველივე სიტყვას აკვირდები და სუნთქვა გეკვრის. ფურცლის ხაოიან ზედაპირს ხელს უსმევ და ზუსტად იგივე გრძნობა გაქვს, როგორც ნაქსოვ სვიტრზე გასმისას.
''სალამი, ელიანა... მინდა გითხრა, რომ კალამი, რომელიც ხელში მიჭირავს, კი არ წერს, არამედ ქსოვს...''
თვალში გხვდება პირველი აბზაცი და ძლივსშესამჩნევად იღიმი. ეს ვიღაც ნამდვილად გიცნობს. თითქოს შენს გულში ზის... თითქოს შენს აზრებს კითხულობს... კი, მაგრამ წყალმა ხომ ყველა და ყველაფერი შთანთქა? ვინ დარჩა ზემოთ? ვის გაახსენდი? ვისი კალამი ქსოვს ასე ლამაზად?
კითხვას აგრძელებ და შენ გარშემო ნაქსოვი წრე ჩნდება... შენ მასში იკარგები... ის ტრიალებს, ტრიალებს, ტრიალებს...
''...ელიანა, მე შენ გიცნობ, თუმცა შენ არა...
ვიცნობ იმ სამყაროს, სადაც შენ ცხოვრობდი, რადგან მე შევქმენი ის. ცასა და მიწას შორის გამოვყავი ადგილი, სადაც ვიცხოვრებდი, სადაც ჩემს სამყაროს მოვქსოვდი, სადაც ვიქნებოდით მე და შენ.
ელიანა, რაოდენ რთულია იმასთან შეგუება, რომ ვერადროს დავრწმუნდები, მივიდა თუ არა ეს წერილი დანიშნულების ადგილამდე... არადა ჩემი ყოველი ფიქრი და ოცნება ახლა შენკენაა მომართული... მეც ვხედავ სიზმრებს, მეც მიკეთია სათვალე, რომელიც შავად და თეთრად აჩვენებს იმას, რასაც არ უნდა ვენდო და რაც უნდა ვირწმუნო. ხო, თუ კარგ სიზმარს ვნახულობ, მეუბნებიან, აგიხდებაო, ხოლო თუ ცუდს, სიზმრებს ყურადღება არ უნდა მივაქციოთ. გეცინება, არა? შენც ასე გატყუებდნენ ხომ? განსვხვაბე ისაა, რომ შენი სათვალის შუშები სულ შავად იყო შეღებილი. მე მებრალებოდი მაშინ, ელიანა... ყველა მებრალებოდით, მაგრამ არ შემეძლო ჩავმძვრალიყავი წიგნის ფურცლებში, რადგან ის ისე ზუსტად იყო მოქსოვილი, მის გარღვევას ვერც ვბედავდი და ალბათ რომც გამებედა, უიმედო ოპტიმიზმში ჩავეფლობოდი მხოლოდ.
ელიანა...
იცი, კიდევ რით მგავხარ შენ?
მეც მივდივარ წინ, ვარღვევ საგანგებოდ მოქსოვილ ბადეებს, მგონია, რომ მალე ბოლოში გავალ, მაგრამ ცხრათავიანი გველეშაპის პრინციპით, ერთ თავს რომ მოაჭრი და ხუთი ამოდის, გათავისუფლებულ ადგილას ისევ იხლართება ძაფები.
კიდევ?
ალბათ შენც გიყვარდა ზღაპრები... აი, მე კი ისე ვგიჟდებოდი ფათერაკებით მოცულ ისტორიებზე, რომ გულის სიღრმეში დარწმუნებული ვიყავი, გავა დრო და ჩატარდება ექსპერიმენტი, რომლის შედეგადაც რეალობა ზღაპრად გადაიქცევა_მეთქი... ახლა კი ის მსურს, რომ ჩემი აზროვნება შეიცვალოს და მოეწყოს ზღაპრის გმირების შინაგანი სამყაროს რადიუსებზე. მერე მეც გავაგორებ ძაფის გორგალს და მივყვები მანამდე, ვიდრე კეთილ ჯადოქართან არ მიმიყვანს, ის კი ჯადოსნური ჯოხის მოქნევით ნაქსოვ ბარიერებს მოსპობს და გზას დამილოცავს.
ასე ხდებოდა შენს შემთხვევაშიც, როცა ცდილობდი მეგობარს დახმარებოდი, ენაამოგლეჯილი გოგოსთვის გონების ძალით გემეტყველა და მისთვის ის დაგებრუნებინა, რაც წაართვეს... ოღონდ არანაირი ჯადოქარი შენს ცხოვრებაში არ გამოჩენილა... ერთი ხელის მოქნევით საქმის მოგვარება არ შეგეძლო... იმას, რასაც ფერია წამში გააკეთებდა, შენ დიდი ბრძოლა გჭირდებოდა, მაგრამ მაინც შეძელი... მაინც მოქსოვე თავისუფლება, სიმართლე, რაღაც ახლის დასაწყისი, მაგრამ წყლისქვეშეთი ამოსაფეთქად ემზადებოდა... ის უკვე ვეღარ არჩევდა კეთილსა და ბოროტს და დაანგრია როგორც ერთი, ისე მეორე.
შენ?
შენ არ შეგეშინდა სიზმრების, ელიანა... მე შემეშინდებოდა! ვიტირებდი, გავიქცეოდი და შველას შევთხოვდი იმ ადამიანებს, რომლებიც მატყუებდნენ, უფსკრულთან მაყენებდნენ და ხელს მკრავდნენ. შენ მხოლოდ საკუთარი თავის იმედად დარჩი. მოიხსენი შავი საღებავით შეღებილი სათვალე და ნაქსოვი გაიკეთე, რადგან სანახევროდ მაინც დაგენახა, თუ რა ხდებოდა შენ წინ... მთლიანად ვერ გაბედე. შენც კი გაუძალიანდი ბედისწერას, რომელიც ცდილობდა, რომ რეალობის კედელზე მთელი ძალით შეენარცხებინე.
მე?
მე იცი, რას ვიზამდი, როცა დავინახავდი, თუ როგორ ცურავდი ოფლში, ხელებს იქნევდი და ყვიროდი? ხო, მე! ვიკივლებდი, მარტო დაგტოვებდი და ყველას მოვუყვებოდი, რომ შენ სიზმრის მნახველი იყავი... რაც არ უნდა მყვარებოდი, ასე მოვიქცეოდი, რადგან მეც შენთან ერთად არ გამემარჯვა. გამემარჯვა, აბა, რა! მე რომ არ შემშინებოდა, გავიმარჯვებდი, მაგრამ საბედნიეროდ იქ, იმ ოთახში მე კი არა, ვალერია იყო... ის ვერაფერს იტყოდა, მაგრამ ამის სურვილი არც გასჩენია... გოგომ, რომელმაც სულ ცოტა ხნის წინ გაგიცნო და როცა ჰკითხე, რომ შეგეძლოს, ეტყოდი თუ არა ვინმეს რამესო, მან თავი გააქნია თან ისეთი გამომეტყველებით, ვითომ ამას რატომ მეკითხებიო. შენ იმდენად ენდე, რომ წერა ასწავლე... მე ასე არ მოვიქცეოდი! იმის შიშით, რომ ვალერიას არ ვემხილე, თავს ჩემივე ნებით გავყოფდი ყულფში და ვაღიარებდი, რომ სიზმრებს ვხედავდი...
მე არ ვიყავი იმ წიგნში და ეს ძალიან კარგია!
შენ იყავი და უნდა ყოფილიყავი!
მე რომ ხელები დამეღლებოდა, ქსოვას შევწყვეტდი... შენ კი ასე არ მოიქეცი!
მრცხვენია, იცი?
ელიანა...
სირცხვილი მწვავს, მხრაკავს, სახეზე ხელებს მაფარებინებს...
მადლობა, ელიანა...
იმიტომ, რომ ის, რაც გითხარი, მაშინ იქნებოდა, შენ რომ არ გამეცანი... ახლა აღარც მე მეშინია! აღარც მე ვიხევ უკან! ჩემს ფეხებს მხოლოდ წინ შეუძლიათ სვლა... მხოლოდ წინ!
ნახვამდის, ელიანა.
მშვიდობით, ელიანა.
პ.ს. წყალში საქსოვი ჩხირები და ძაფები არ არის, ხო? ხოდა გიგზავნი.
მომიქსოვე ბედნიერება, გთხოვ...''
ტირი. ცრემლები იქსოვება და ლოყებზე მოედინება... მერე უცნობის გამოგზავნილი საჩუქარი გახსენდება, ფოსტალიონს გინდა დაუძახო და უცებ...
-აქ კიდევ რაღაც ყოფილა შენს სახელზე, ელიანა.-თავს ყოფს შემოღებულ კარებში და იქვე მდგარ კომოდზე რაღაც ფუთას დებს.
ბარბაცით დგები ფეხზე. ფუთას ხელში იღებ და ხსნი. იატაკზე ძაფის გორგალი გორდება, ხელში კი ჩხირები გრჩება. გეღიმება. სავარძელში ჯდები და ქსოვას იწყებ.



№1  offline ახალბედა მწერალი მორი-ელი

წერილი არ იყო ეს ჩემთვის,კი კარგი იყო,მაგრამ სხვანაირი სიახლეა.ნამდვილად კარგად წერ,უბრალოდ ჩემთვის ვერ უპასუხე მთავარს. აზრები კარგად გქონდა ჩამოყალიბებული,გრამატიკულადაც მწყობრშია.მეტი რა ვთქვა,წარმატებები.:)
--------------------
“ნამუსი ყვავილია, რომელიც თუ მოსწყდა თავის დღეში აღარ ამოვა…”

 


№2  offline მოდერი Eleniko13

სოფაკო, ძალიან კარგი ხარ.
შენს თავს არ კარგავს, ვინც ხარ,
ის ხარ და არც ცდილობ სხვა იყო.
აი, რა მომწონს მე შენში.
სხვის მოსაწონად არ აკეთებ,
სხვისთვის არ აკეთებ იმას,
რასაც აკეთებ და ამიტომ გაფასებ.

პირდაპირი ვარ და მეზიზღება ტყუილი. ნახევარი წავიკითხე, ნახევარი დამეზარა. გინდ ჩემს გაფუჭებულ ხასიათს დააბრალე, გინდ შენი წერილის სტილს.
მომეწონა, მაგრამ მეტი შეგიძლია შენ
ვიცი რომ მეტი შეგიძლია
ბევრად უკეთესი შეგიძლია
და ეს არ იყო "აუ რა მაგარია"
ნაწერი. ეს იყო "'კარგია" და მე არ
მაკმაყოფილებს.
--------------------
ლილიტის ქალიშვილი.

 


№3  offline მოდერი წითური გოგონა

ახლა ვკითხულობ წიგნს.
--------------------
მწვანე ლიმონი

 


№4  offline წევრი ტანიტა

უდავოდ კარგი გოგო ხარ სოფო

 


№5  offline წევრი ფორთოხალი

აი თითქმის ერთი საათია, გახსნილი მაქვს ფანჯარა და ძლივს დავამთავრე.
ეს ცუდია.
მურაკამი წერს სადღაც, ყველაზე მეტად იმ ავტორებს ვაფასებ, რომელთა ნაწერებსაც ერთი ამოსუნთქვით ვკითხულობო. გადადებ გვერდზე და მორჩა, ფასი ეკარგება.
თან ეს წერილის ფორმატი არ იყო. ამბავი მოყევი და არა წერილი. ჩანახატი უფრო იყო.
თუმცა: ტექსტი ნამდვილად გამართულია, ამას ვერავინ დაგიკარგავს.
უბრალოდ, "უიმედო ოპტიმიზმი" აბსურდული მეტაფორაა. ოპტიმიზმი ისედაც იმედია.
წარმატებები.

 


№6  offline ახალბედა მწერალი ლორელაი

ნაწერი როგორც ყოველთვის გამართული გაქვს, რაც იცი, იცი...
ხო, წერილის ფორმატი არ არის, ნამდვილად ჩანახატია. იცი რა, სოფო, შენ კარგად აზროვნებ, კარგად წერ, კარგად გადმოსცემ ემოციებს, ელიანას გრძნობებიც კარგად გადმოეცი, შენი კი ვერა. ისეტი გრძნობა მაქვს, რომ ცალკე დგახარ იმ ადამიანისგან ვინც წერილს სწერს.მგონია რომ წერილის ავტორიც შენ შექმენი, პერსონაჟია, ისე როგორც შენი უამრავი გმირი. კარგი ჩანახატია ეს ნაწერი, უდავოდ და რაც მთავარია პატეტიკა არ მიგვრძნია, რაც წერილის წერას ახლავს თან.
შენ იცი, წინ და წინ იარე. წარმატებები.

პათეტიკა უნდა დამეწერა :დ

 


№7  offline წევრი 5th Angel

ცოტა ხარვეზები იყო, მაგრამ მთლიანობაში კარგია.

ძალიან კარგად წერ. კარგი ლექსიკით, დახვეწილად გადმოსცემ ყველაფერს. ამით იტყუებ კიდეც მკითხველს, მაგრამ ცოტა პათეტიკა მართლა იყო.
რაც ალბათ უფრო ჩანახატს შეშვენის ვიდრე წერილს.

მთლიანობაში ძალიან კარგი იყო, ყოჩაღ. და წარმატებები

 


№8  offline წევრი N7

მე კი ძალიან მომეწონა.
კი, იყო ისტორიის თუ ჩანახატის ელემენტები, მაგრამ გინდათ იგრძნოთ, რომ ეს წერილია? – ბოლო და თავი "მოხსენით" და წერილი წაიკითხეთ, რადგან ეს ორი უკანასკნელი ისედაც არაა საჭირო იმის დასამტკიცებლად, რომ ეს წერილი ძალიან, ძალიან კარგია.
ყოჩაღ!
--------------------
ქოქოსის გოგო.

 


№9  offline ახალბედა მწერალი tgvinianidze29

საკონკურსო სიახლეებს რამდენჯერმე ვკითხულობ, იმიტომ რომ მეშინია რამე არ გამომეპაროს.

ვფიქრობ, მკითხველის დიდმა ნაწილმა არაადეკვატურად აღიქვა ეს ნამუშევარი. მიზეზს ვერ დავასახელებ. შეიძლება უბრალოდ არასტანდარტული რაღაცების აღქმა რთულია (რა თქმა უნდა მეც მქონია ასეთი შემთხვევა. ვერ დამინახავს, ვერ გამიგია, ბოლომდე ვერ გამიხსნია ზოგჯერ არასათანადო განწყობის, ზოგჯერ სუბიექტური ხედვის ან შეჩვეულობის პრინციპის გამო.)

პირველ რიგში, უნდა დავწერო რომ ფორმასთან არანაირი პრეტენზია არ მაქვს. წერილს არ გავსო, რომ ამბობენ... ვინ დაადგინა როგორი უნდა იყოს წერილი, რომელსაც შეყვარებულს, დაქალს ან შენთვის მნიშვნელოვან ადამიანს წერ? (მითუმეტეს პერსონაჟს) ეს რომ იყოს ოფიციალური წერილი ან განცხადება, გავიებდი და დავეთანხმებოდი ამ შენიშვნას. ერთი პერიოდი წერილებს ვწერდი დაქალს და შეყვარებულს, რა თქმა უნდა, არანაირ ფორმატს არ ვიცავდი და ვთვლი, რომ არც უნდა დამეცვა. პირიქთ, მომწონს რომ ასეთი ორიგინალური ხერხი შეარჩიე.

,,აქ ხომ წერილებს ისინი ნახულობენ, სანამ ადრესატს მისცემენ." - ყველა დროის მუდმივი პრობლემა. პირად სივრცეში შემოჭრა, ფარული სმენა და თვალთვალი, შენს სულში და გონებაში შემოღწევის სურვილი (წაიკითხე ჯორჯ ორუელის ,,1984," მოგეწონება. ამ ხაზს მიუყვება.) 21 საუკუნის დემოკრატიული სამყაროო (მეცინება)... ეს დემოკრატია მსოფლიო მოსხალეობისთვის თვალის ახელაა. მომეწონა ეს პასაჟი.

,,გეშინია რომ შენი წარსული წარსულში დარჩა..." - მართლა წარსულში რომ დარჩენილიყო, პერსონაჟს არ ააღელვებდა წერილის მოსვლა. შესაბამისად საკუთარ თავს (ნაწერს) ეწინააღმდეგები. თუმცა, მეორე მხრივ, შეიძლება ელიანას ეშინია ორჯერ არ დაკარგოს თავისი სამყარო. ვინაიდან არ ვიცი, რომელი გაქვს ნაგულისხმები, გადაჭრით ვერ ვიტყვი შეცდომა დაუშვი თუ არა.

ისეთი განცდა დამეუფლა, რომ მამრობითი სქესის მწერალი, რომელიც თავდავიწყებით არისშეყვარებული თავის პერსონაჟზე, მას ესაუბრება.

,,მეუბნებიან თუ კარგ სიზმარს ხედავ აგიხდებაო, თუ ცუდს - ყურადღება არ უნდა მიაქციოო." - კარგად ჩანს ადამიანების დამოკიდებულება მოვლენების მიმართ. საერთოდ ხალხი ასეა ,,მოწყობილი," ყველაფერს სათავისოდ ირგებენ. ხედავენ იმას, რისი დანახვაც სურთ, სჯერათ იმის, რისი დაჯერებაც უნდათ (თუნდაც ძალიან აბსურფულის) და ვერ ხედავენ/ არ სჯერათ ძალიან ლოგიკური მოვლენების/წინადადებების. ყოველივე ეს მშვენივრად აქვს გადმოცემულო. ყოჩაღ!

კომენტარებს გადავხედე, გაგიკრიტიკეს ,,უიმედო ოპტიმიზმი." შენიშვნა რომ არ მოეცათ არც გამოვყოფდი ამ მხატვრულ ხერხს. სულაც არ მგონია, რომ არასწორი სიტყვათა შეხამებაა. ოპტიმიზმი კი თავისთავად პოზიტივის მატარებელია, მაგრამ უიმედოა, როცა ილუზიებზეა დამყარებული და კარგ შედეგს არ მოიტანს. უკეთესად რომ აღიქვას მკითხველმა პარალელს გავავლებ უიმედო სიყვარულთან ან ბოროტ სიყვარულთან. როგორ შეიძლება სიყვარული ბოროტი იყოს? ბოროტია, როცა ადამაინი იმდენად გიყვარს (ეს სიყვარული გადახრაშიც კი გადადის), რომ შეგიძლია დააზიანო, ატკინო, მოკლა კიდეც. უიმედო სიყვარული ალბათ უფრო ადვილად აღიქმება... სიყვარული, რომელზეც არ გპასუხობენ და არც არასდროს გიპასუხებენ. ამ კუთხით უნდა შევხედოთ უიმედო ოპტიმიზმს. ოპტიმიზმი, რომელიც განწირულია.

სიტყვა ,,მოქსოვილი" ძალიან მემრავლა. ვფიქრობ, წერილი დახუნძლულია, რაც პათეტიკურობის ეფექტს ქმნის.

მომეწონა, რომ პარალელები გაავლე შენსა და ელიანას შორის. გავიგეთ რით გავხართ და რით განსხვავდებით. ამ ხერხით პერსონაჟიც დაგვანახე და საკუთარი თავიც.

,,წყლისქვეშეთი ამოსაფრქვევად ემზადებოდა, ის უკვე ვეღარ არჩევდა კეთილსა და ბოროტს და დაანგრია როგორც ერთი ისე მეორე." - შინაარსი გავიგე, მაგრამ წინადადება არ მომწონა. თითქოს მიაფუჩეჩე... უგულოდ დაწერე ან თავს ძალა დაატანე. გახოსვდეს, როცა ლიტერატურასთან გვაქვს საქმე შინაარსი საკმარისი არ არის.

შენი წერლის კითხვისას დავინახე რაოდენ სუსტები შეიძლება იყვნენ ადამიანები. გამახსენდა ,,ალქაჯები." რომანში ავტორი წერს, რომ ადამიანი ბოსტნეულიდან ყველაზე მეტად ჰგავს პომიდორს. ისეთივე სუსტია და მიდრეკილია ლპობისკენ. მეც მგონია, რომ კაცობრიობას ძალიამ ბევრი მანკიერი თვისება აქვს, ამიტომ მასალა წერისთვის არასდროს დაგველევა. მართალია გულის სიღრმეში შენ ზღაპრები ძალიან მოგწონს (ეს აშკარად ჩანს წერილიდან), მაგრრამ რეალობის შეგრძნებას არ კარგავ, რაც უმნიშვნელოვანესია! მომწონს რომ რეალობასა და ზღაპრებ შორის ბეწვის ხიდზე დადიხარ. საინტერესო შინაგანი სამყარო გაქვს, რაც პირდაპირპროპორციულად აისახება შემოქმედებაზე.

წერილში ვხედავ შენს განვითარებას წიგნის კითხვასთან ერთად. წიგნისა და პერსონაჟების პირველი დანიშნულება სწორედ ეს არის. მომწონს, როცა კითხვისას უბრალოდ ამბავს არ იგებენ... როცა ნაწარმოების კითხვის დასრულების შემდეგ რაღაც იცვლება...

საკონკურსო სიახლე იკითხება მარტივად და სასიამოვნოდ.
მკითხველს უტოვებს განცდას, რომ რაღაც გამორჩა... თითქოს ავტორმა რომელიღაც კარი ბოლომდე კი არ გააღო, უბრალოდ ჭუჭრუტანაში შეახედა.

წარმატებები!

 


№10  offline ახალბედა მწერალი ერკე

უამრავჯერ დამბურძგლა. მე მხოლოდ ამას გეტყვი :*
--------------------
თავს ღმერთად
შემოქმედად
ვგრძნობ,
როცა კალამს ხელში
ვიღებ.

 


№11  offline ადმინი უნდა ვწერო

ჩემი აზრით, უაზრობაა წერილის სტანდარტების განსაზღვრა.
ასევე, აღვნიშნავ იმას, რომ შენ ხარ საოცარი გოგო, წერ საოცრად!
მართალია, კონკურსგარეთ არ გიცნობ, თუმცა ამ წერილმა შენზე ბევრი თქვა. შენს ასაკში იშვიათია, ასე შესანიშნავად ესმოდეს ბავშვს ნაწარმოები, ასე გადმოსცემდეს მას და ასეთი მდიდარი ლექსიკა ჰქონდეს..
მე აღფრთოვანებული ვარ, მიუხედავად იმისა, რომ მსგავსი ჟანრი არ მიზიდავს...
შენს ასაკში საერთოდ არ ვწერდი და ახლა, როცა ვხედავ ბავშვებს, რომლებიც ასე აღიქვამენ ყველაფერს, ასე აყალიებენ და ასე ესმით ნაწარმოებები, უბრალოდ მიხარია, მიხარია, რომ ასეთი ნიჭიერი თაობა მოდის..

 



სახელი: *
  • bowtiesmilelaughingblushsmileyrelaxedsmirk
    heart_eyeskissing_heartkissing_closed_eyesflushedrelievedsatisfiedgrin
    winkstuck_out_tongue_winking_eyestuck_out_tongue_closed_eyesgrinningkissingstuck_out_tonguesleeping
    worriedfrowninganguishedopen_mouthgrimacingconfusedhushed
    expressionlessunamusedsweat_smilesweatdisappointed_relievedwearypensive
    disappointedconfoundedfearfulcold_sweatperseverecrysob
    joyastonishedscreamtired_faceangryragetriumph
    sleepyyummasksunglassesdizzy_faceimpsmiling_imp
    neutral_faceno_mouthinnocent