საქართველო
საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი
სოფელი ხაშმი


09.08.2016
ბატონ რევაზ ინანიშვილს


მოგესალმებით ბატონო რევაზ.

მინდა რომდენიმე შეკითხვა დაგისვათ და ჩემი ემოციები გაგანდოთ თქვენს ნაწარმოებთან დაკაშირებით "ფრთხებიან ყვავები დამბაჩის ხმაზე?
".
თქვენი ნაწარმოები პირველად რომ წავიკითხე პატარა ვიყავი,იმდენად პატარა რომ ვერ გავიაზრე თუ რამხელა აზრი გედოთ თითოეულ სიტყვაში და მოქმედებაში.მაშინ ვერ ჩავწვდი თქვენი პერსონაჟის სულიერ სიძლიერეს და ვერც ფიზიკურ აღნაგობას,ვერ გავიგე თუ რატომ მიიღო გენერალის მოქმედება შეურაწყოფად და რატომ შესწირა თავი მსუბუქი ყოფაქცევის ქალს.მინდა გამოგიტყდეთ და გითხრათ რომ მაშინ ვაკრიტიკებდი თავადს,დღეს ვნანობ,შეიძლება ითქვას მრცხვენია კიდეც,მაგრამ თავს გავიმართლებ და ვიტყვი რომ მაშინ ძალიან პატარა ვიყავი ყველაფრის სწორად გასაგებად.მაშინ უბრალოდ მოვალეობის მოხდის მიზნით წავიკითხე,მასწავლებელი გაკვეთილის მოყოლას გვთხოვდა,მაშინაც რაღაც თავისებური გარდატეხა მოახდინა ჩემში თავადმა ვიტგენშტეინმა,საკმაოდ დიდი,მაგრამ ათი წლის ბავშვისთვის გაუგებარი.
ბატონო რევაზ მეორედ თქვენს ნაწარმოებს სრულიად შემთხვევით გადავაწყდი ინტერნეტში,ინტერნეტს შეიძლება XXI საუკუნის ბიბლიოთეკა ვუწოდოთ თქვენს ენაზე,ჩემ ენაზეც ასე ითარგმნება დაახლოვებით.მაშინ თხუთმეტი წლის მოზარდი გოგონა ვიყავი,გამოგონილ სიყვარულზე შეყვარებული ,გოგონა რომელსაც წიგნის პერსონაჟები უყვარდებოდა.გაგეცინებათ ალბათ, მაგრამ ერთი პერიოდი ავთანდილი მიყვარდა,დიახ "ძე ამირ სპასალარისა ",მაშინ ვეფხისტყაოსანს სკოლაში გავდიოდი.თქვენი ნაწარმოების წაკითხვისას კი თავადი ვიტგენშტეინი შემიყვარდა,დიახ შემიყვარდა,ძალიან შემიყვარდა,იმდენად რომ საათობით ვოცნებობდი მასზე,მინდოდა ნამდვილი ყოფილიყო ჩემთან მოსულიყო და თავისი სიდინჯით შემოეხედა, ჩემი დანახვისას კი ოდნავ შეპარვოდა ღიმილი.მინდოდა მისი ჩახუტება მეგრძნო,ძალიან მინდოდა,მაგრამ ყოველთვის ვფიქრობდი რომ ის ასე უბრალოდ არასოდეს ჩამეხუტებოდა ,ის ხო სხვა ეპოქის შვილი იყო მე კი სხვა,მე ხომ XXI საუკუნის ხელიდან წასული გოგო ვიყავი.ხშირად ვფიქრობდი ჩემს გვერდით რომ ყოფილიყო რას მეტყოდა,როგორ მოიქცეოდა.შებყრობილი ვიყავი თავადი ვიტგენშტეინით,ვოცნებობდი მასთან შეხვედრაზე.ძალიან მაინტერესებს ბატონო რევაზ როგორ შექმენით ასეთი უნაკლო პერსონაჟი?იმდენად უნაკლო რომ მე XXI საუკუნის გოგონას შემაყვარეთ,"ვიღაც" წარსულში ჩარჩენილი არარსებული ადამიანი.თხუთმეტი წლის ასაკში ვიგრძენი რას ნიშნავს ნამდვილი გმირობა,როგორია ღირსეული ადამიანი.
ბატონო რევაზ უზომოდ მაინტერესებს როგორ დაიბადა ასეთი არაჩვეულებრივი ნაწარმოების დაწერის იდეა თქვენში?მესმის რომ მწერალი იყავით,თანაც უდიდესი მწერალი,ჩემთვის მისაბაძი და საამაყო პიროვნება,მაგრამ მაინც,ძალიან მაინტერესებს რა ფაქტმა გამოიწვია თქვენში ასეთი ნაწარმოების დაწერის სურვილი?მაინტერესებს ვისგან შექმენით თავადი ვიტგენშტეინი?შეიძლება რამოდენიმე ადამიანის ნაზავიცაა,ძალიან მაინტერესებს.ვისგან აიღეთ მისი პიროვნული თვისებები ან გარეგნობა?თქვენ რამდენად გგავთ თავადი?მაინტერესებს სათაურად რატომ მაინც და მაინც "ფრთხებიან ყვავები დამბაჩის ხმაზე?" ?
ბატონო რევაზ მესამედ თქვენი ნაწარმოების წაკითხვის სურვილი ერთმა სიტუაციამ მომანდომა,მოგიყვებით,იმედია თავს არ შეგაწყენთ:ამ ზაფხულს მეგობრებთან ერთად საღამოს მდინარის პირას
ვიჯექი სოფელში,ჩვენი საუბრის თემა ქართველი მწერლები და ნაწარმოებები იყო,განვიხილავდით ყველაფერს რაც მაშინ გვახსენდებოდა და ერთმანეთს ჩვენ განცდებს ვუზიარებდით ,ჩვენთან შედარებით პატარა გოგონამ,მე პირადად ძალიან გამახარა ამ ფაქტმა,თქვენი ნაწარმოები წამოჭრა სალაპარაკო თემად "ფრთხებიან ყვავები დამბაჩის ხმაზე?
",გვკითხა,რას იტყვით მწერლის შვილის რეაქციაზეო?დავიბენი,მართლა დავიბენი,ჩემი სიამაყე სადღაც გაქრა,ვფიქრობდი რომ ეს ნაწარმოები ბოლომდე მქონდა გაშიფრული და ყველაფერზე ვიყავი დაფიქრებული,თუმცა შევცდი,თქვენი შვილის რეაქციაზე არასოდეს მიფიქრია ,ხოლოდ მის კითხვაზე უკმაყოფილოდ ვიქნევდი თავს,მაშინ კი ჩავფიქრდი,იმის მიუხედავად რომ ბევრი მქონდა სასაუბრო თქვენს ნაწარმოებზე გავჩუმდი,ჩავფიქრდი,ჩემ შინაგან სამყაროში ძალიან დიდი კითხვის ნიშანი გამოისახა,დავიბენი,თავი არასრულფასოვნად ვიგრზენი,ამიტომ როგორც კი სახლში დავბრუნდი მაშინვე მოვძებნე ინტერნეტში "ფრთხებიან ყვავები დამბაჩის ხმაზე?"
" კიდევ ერთხელ წავიკითხე და ფიქრის მორევში გადავეშვი,ვერაფლით გავიგე თქვენი ქალიშვილის ასეთი რეაქცია რამ გამოიწვია,რატომ გაუჩნდა ესეთი კითხვა,თქვენ რას ფიქრობთ?ან რა იფიქრეთ იმ მომენტში როცა ეს შეკითხვა დაგისვათ?რა დაინახეთ მის თვალებში?როგორ წარიმართა თქვენი საუბარი შემდეგ,რაც ნაწარმოებში არ ჩანს?რას გრძნობდით თქვენ?...
ძალიან ჩამაფიქრა თქვენმა ქალიშვილმა,თუმცა პასუხი მაინც ვერ ვიპოვე.
ამ ამბიდან დაახლოვებით ორი კვირა გავიდა ბატონო რევაზ როდესაც ჩემი კითხვის პასუხი ვიპოვე,თქვენც გეტყვით იქნებ დაგეხმაროთ,მანამდე კი კიდევ ერთ ამბავს მოგიყვებით რომლითაც პასუხამდე მივედი,საღამოს მეგობრებთან ერთად ვბრუნდებოდი სახლში,მათ ჩემი ახლად გაცნობილი მეგობრის გატაცებას ვუყვებოდი დიდი ემოციით,ვეუბნებოდი:'ეკუნა ფოთლებს აგროვებს,დიდ ფოთლებს,ვაზისას ან კაკლისას ძირითადად,შემდეგ ახმობს და ზედ თავის დაწერილ ლექსებს წერს' მეთქი ვუთხარი ,თან მეტისმეტი აღტაცებისგან ხელებსაც ვიქნევდი აქეთ იქით და ღიმილიანი სახით ვუყურებდი ორივეს,ერთ_ერთმა გამომხედა და სრუიად სერიოზული სახხით ურეაქციოდ მკითხა _ " ფოთლებზე რომ წერს,ფოთლები არ ეხევა?"_ო,ჩამეღიმა ,მაშინვე თქვენი ქალიშვილი წარმომიდგა გონებაში,და მივხვდი რომ ჩემს თავში ის კითხვის ნიშანი გაქრა.მივხვდი რომ ყველა ადამიანი ერთნაირი არ არის ბატონო რევაზ,მივხვდი რომ ყველა სხვადასხვანაირად ფიქრობს,ადამიანები ორ ნაწილად გავყავი , რომლებსაც ხელოვნება ესმით და რომლებსაც არ ესმით ხელოვნება უფრო ზუსტად პოეზია და მწერლობა.რას იტყვით ბატონო რევაზ?შეესაბამება ვითომ სიმართლეს ჩემი აღმოჩენა?ძალიან მაინტერესებს თქვენ რას ფიქრობთ ამ ფაქტთან დაკავშირებით?
ბატონო რევაზ,როგორ მინდა შესაძლებელი იყოს თქვენამდე მოვიდეს ეს წერილი.
ნეტავ რას მიპასუხებდით ამ წერილზე თქვენ?
ბატონო რევაზ წერილს თქვენს დაბადების ადგილას გამოგიგზავნით ,მშობლიურ სოფელში.


პატივისცემით ქეთევანი XXI საუკუნიდან.