ვიცი თქვენი მარტოობა დავარღვიე ბატონო ახმედ.მეც კი ვიგრძენი როგორ შეკრთით,როცა კარის ქვეშ უკითხავად შემოცურდა ერთი შეყვითლებული ფურცელი,შემდეგ ზღვის ტალღებიდან წამოსულმა ნიავმა მსუბუქად ააფრიალა და სადღაც კუთხეში მიმალა.ალბათ სიხარულით,მაგრამ უღონოდ წამოდექით,რადგან ამდენი წლის შემდეგ მაინც გეგონათ,რომ ლილიმ გაგიხსენათ და წერილი გამოგიგზავნათ.მე ლილი არ ვარ!გეტყოდით მასავით ზღვის საჩუქარი ვარ-მეთქი,მაგრამ ესოდენ დიდი ამბიცია არ მაქვს,გეტყოდით მესმის თქვენი ხმა-მეთქი,მაგრამ ვიცი არ დამიჯერებთ.მერე რა,რომ ვერ ლაპარაკობთ ბატონო ახმედ?ადამიანს მაინც არ ძალუძს ყველაფრის სიტყვებით გადმოცემა.დამიჯერეთ,მე თქვენი უფრო უკეთ მესმის,ვიდრე უაზროდ მოლაყბე თვითკმაყოპილი კაცის.დამიჯერეთ!მე გავიგე თქვენი უსიტყვო გრძნობა,რომელსაც სახელსაც ვერ არქმევდით.ის მარტოობა გავიგე,რომელსაც ყოველდღე სიმწარენარევი სიტკბოებით ეძლევით.აჰ...ჯანდაბას ყველაფერი,მე მესმის თქვენი ახმედ მესმის!..
არ ვიცი რატომ ვაჯერებ საკუთარ თავს ან თქვენ,რომ ყველაფერი გახსოვთ.ალბათ არ მინდა იმის გაცნობიერება,რომ რაც იყო იყო და აღარ არის.ყველა მოგონებიდან ახლა მხოლოდ ყრუ,უფერული შეგრძნებებიღა დაგრჩენიათ.მჯერა მაინც გახსოვთ რაღაც,მაგრამ ეს უფრო ტკივილს ჰგავს,ვიდრე მოგონებას და სწორედ ეს არის ლილი-'ზღვის საჩუქარი'
რატომ აგირჩიეთ ბატონო ახმედ?მინდა ყველას გავაცნო თავი,მინდა ყველას ვანახო თქვენი ჩუმი სიცოცხლე.თქვენი უსიტყვო ცხოვრება მაკვირვებს,თქვენი უსიტყვო გრძნობები მაოცებს.მე კარგად გიცნობთ,იმაზე უკეთესად ვიდრე გგონიათ.მე პატარა ვარ ახმედ,ძალიან პატარა იმისთვის,რომ თქვენი არსებობა გავიგო,რადგან ჯერ საკუთარიც არ მესმის,მაგრამ ვხედავ,მაინც ვხედავ.
ჩვენ ვგავართ ერთმანეთს,ჩვენ ერთიდაიმავეს განვიცდით,ჩვენ ჩუმად ვართ,ორივე ჩუმად ვართ.
მეშინია სიჩუმის ახმედ.ლილიმაც ხომ ვერ გაუძლო უსიტყვო ცხოვრებას?მეც ვერ ვუძლებ.ხალხი მაბიჯებს და პირველად ვგრძნობ ამგვარ ტკივილს და გაოცება ძრავს ჩემს არსებას.არ ვიცი რატომ ხდება ასე,არ ვიცი რატომ არ ვგავარ სხვებს.ყველაფრისთვის პატარა ვარ ახმედ.ამ სამყაროსთვის,ამ გრძნობებისთვის,სიყვარულისთვის თუ სიძულვილისთვის.რატომ წავიდა ლილი?სუსტი იყო?იქნებ ძლიერმაც ვერ გაუძლოს ამ მომაკვდინებელ სიჩუმეს.ეს სიბნელეში ბრმად სიარულს ჰგავს.ყველაფერი სხვანაირია და ძალიან რთული.შენი ცხოვრებაა რთული.ლილის არ უფიქრია,მან არ იცოდა ასეთი განსაცდელი თუ ელოდა.ვერ გაუძლო,მაგრამ უყვარდი.მინდა ცხოვრების ბოლომდე გახსოვდეს ლილი-'ზღვის საჩუქარი',ლილი რომელმაც მთელი შენი ცხოვრება შეცვალა და არა ლილი,რომელმაც "მიგატოვა".
რაც შემეხება მე.გახსოვდე ახმედ.უნდა იცოდე,რომ არსებობს ადამიანი,რომელმაც შენგან ბევრი ისწავლა და გაგიგო კიდეც.გახსოვდე არა როგორც 'ზღვის საჩუქარი' არამედ 'გოგონა მომავლიდან'.მომავლიდან რომელიც საკმაოდ ბინდოვანი,მაგრამ იმედიანიაც.
წერილი თქვენთვისაა ბატონო ახმედ!