იმდენად ვარ შეპყრობილი შენით რომ,თავს ვერ ვაკონტროლებ,ამოგიჩემე?აგიკვიატე?მომეწონე?შემივარდი?რა გრძნობა რაა?ვერ გამიგია..საკუთარ თავსაც ვეღარ ვენდობი,ისიც არ ვიცი სიყვარული შემიძლია თუ არა..გეტყვი ყველაფერს,გეტყციიი იქნებ შენმაინც მიხვდე რას ვგრძნობ და განვიცდი,შემდეგ მითხარი შენი თვალით დანახული ჩემი სამყარო როგორია,ერთ საღამოს ცოტა შეზარხოშებულები ვიყავით და შენ დაინახე ჩემი ოჯახური გარემო ჩემი სული,თითქოს მომეჩვენა რომ მე შენი შესანიშნავად დამალული ბუნება დავინახე,ის იყო თბილი,ყურადღებიანი,მზრუნველი,ბევრად ადამიანური ვიდრე ზოგადად ჩანდი,მას მერე შენზე მონუსხული ვეღარ ვიძინებდი და თუ ვიძინებდი გამთენიისას სიზმარშიც შენზე ვფიქრობდი,შენი სიტყვები,შენი მოქმედებები,შენი ღიმილი ამაზე ჩაციკლული ფიქრებით გაბრუებული ვიყავი და ვარ,როდესაც პირველად მომწერე სიხარულისგან დავფრინავდი,არადა ის დღე უემოციოთ გავლიე,სულ სამჯერ გვქონდა მიმოწერა დროგამოშვებით,მარა ამ მცირედმა მიმოწერამ გამამხნევა,გამომაფხიზლა,გამამხიარულა,დამაიმედა,მაგრამ კაი ხანი გავიდა აღარ მოგიწერია მეკი არ გწერ განძრახ,გელოდები მაინტერესებს თუ გაგახსენდები,იმდენად მენატრება შენთან საუბარი სულ ვაკვირდები როდის ხარ ონლაინში,ვხსნი ჩათს და გიყვები ყველაფერს რისი თქმაც მინდა,20 წუთი ან მეტხანს ან ნაკლებხანს გრძელდება ეს წარმოსხვითი სუბარი მაგრამ მშვიდდები,ვიცლები,გავგიჯდი?მეხომ არასოდეს ვყოფილვარ დალაგებული,იცი?
იმასაცკი ვფიქრობ რომ,შენ არცკი გიფიქრია ჩემი მოწონება და უბრალო ადმიანური თანადგომა მე სხვა თვალით დავინახე..ალბათ აღარც გაგახსენდები და ბოლოს მაინტერესებს მომბეზრდება თუ არა ლოდინი,დაგივიწყებ თუ არა,უბრალო გატაცება აღმოჩნდები თუ არა,ბევრს აღარ გავაგრძელებ და დავამთავრებ აქ,საინტერესოა გაარკვიე რამე?რას დაარქმევ ნაბოდვარს?გატაცებას?აკვიატებას?სიყვარულს და მე არვიცი?რას?რააას?შენთუ გაერკვიე ადამიანო მეც გამარკვიე,მეც გამარკვიე... ნუ დამიმალავ..