მინდა საკუთარი სამყარო მქონდეს, აქედან შორს... წარმოვიდგენ ულამაზეს მინდვრებს, რომლებშიც მშვიდად ვდგავარ და თმებში გულმოდგინედ ვიწნავ გვირილებს...



ვგრძნობ ჩემი ილუზიის წმინდა სუნთქვას, ოცნების ნაზ ამბორს გადაღეღილ მკერდზე... ამ დროს მინდა, რომ სამყარომ დამივიწყოს და მე დავივიწყო ის!



მინდა თავისუფალი ვიყო ამ კლასიკური ქალის სტილისგან… მახრჩობს, რომ არ შემიძლია გამოვხატო ჩემი თავი ისეთად, როგორიც სინამდვილეში ვარ!



და ვშლი ხელებს ჩემსავე სიზმრებში, ვისმენ გამოგონილ რიტმებს და დაქანცული სხეული თითქოს თავისთავად მიჰყვება მუსიკას:



ფრთებს ისხამს ჩემი ყოველი დანაკარგი და საიდუმლო მოძრაობებში იკარგება, როგორც ფიქრისგან დაღლილი ფიქრები...



და ვცეკვავ, როგორც შემიძლია, ვცეკვავ თავდავიწყებით, თითქოს მინდა ამ რიტმებს გავატანო ყველა ნაღველი!



ისევ ვიღვიძებ (როგორც ყოველთვის) !



ვიღვიძებ და უსუსურ რეალობას შეჩეხებული მონდომებით ვცდილობ საკუთარი სახის დამალვას...



სამყაროს ქაოსში გაჭედილი ვვოცნებობ, რომ უკან დავბრუნდე... მინდა მიუვალ კუნძულზე ვიყო და ამ ქაოსს არ შეეძლოს ჩემამდე მოღწევა… მინდა დაცული ვიყო!



მაგრამ ვხვდები, რომ უკვე გვიანია თვალების დახუჭვა... ვხვდები, რომ ახლა ჯობია ვფხიზლობდე!

00

ვცდილობ წარმოვიდგინო ძალა, რომელიც ახლა ამ გაუგებრობიდან მიხსნიდა და უცებ ვხვდები... ვხვდები, რაც მჭირდება!



მინდა გვერდით ნამდვილი მამაკაცი მყავდეს, ვისაც გულწრფელი სიყვარულის ძალა შესწევს; ვინც ამ გრძნობას ისეთად იცნობს, როგორადაც მე და იცის, რომ გიყვარდეს ნიშნავს დაივიწყო საკუთარი თავი და იცხოვრო იმისთვის, ვინც გიყვარს - შენი სიყვარულის ობიექტისთვის!



მე ხომ თეთრ ცხენსა და რაინდს არ ვითხოვ?!



მინდა რომ მყავდე... ისეთი, როგორიც ხარ, რადგან უკეთესი ვერასდროს იქნები!



და ისევ იხსნება ფარდა, ისევ იწყება ლამაზი ზღაპარი: ჩემს ფეხებთან პატარა გოგონა ფარფატა კაბაში, ნაცნობი ნათელი და ტკბილი გრძნობა თავისუფლების...



მე კი თავიდან ვხატავ თვალებს შენს ნაცრისფერ ჭერზე, რომ არასოდეს დაგავიწყდეს ჩემი იქ ყოფნა!



და ანგელოზი მოწყენილი გვიმზერს კედლიდან!