მას არაფერი ახსოვდა გუშინდელიდან .თითქოს ეგ დღე ამოჭრა ან უბრალოდ გაადაახტა.
ადგა, აბაზანაში შედიოდა ფეხები უკანკალებდა ,ფეხებს ვეღარ იმორჩილებდა და დაბლა დავარდა ,თავის არეში ტკივილს გრძნობდა ,სახე ეყინებოდა სიმწრისგან, კაკალებდა, ტვივილს გრძნობდა,მაგრამ დაცემის გამო არიყოეს ტკივილი,სული ეწონდა და ის უბრალოდ გაითიშა ,თვალებს ახელს,საზღვრავს რომ,რაღაც ოთახშია წამლების სუნითაა გაჟღენთილი,ხელზე იარაც აქვს ვენების გადაჭრას ცდილობდა უკვე 2 ედ,მის ოთახში მშობლები შემოდიან სიმწრის თვალებით უყურებენ დაქალიც შემოდის ნამტირალები საშინელი თვალებიაქვთ, თითქოს კიბო ჭირდეს ლილის და ახლა იგებდნენ
-რაგჭირთ ? რაიყოთ თითქოს არასდროს დამილევია მარა ახლა ზედმეტი მომივიდა ვიცი
-რააA? ლილი არგახსოვს?
-რაუნდა მახსოვდეს რახდება?
უცბათ საზღვრავს რომ ვიღაც აკლია,რახდება ? ეკითხებოდა თავლის თავს და უცბათ ყვირის ,ყვიროდა ისე როგორც არასდროს უყვირია,ადგა საწოლიდან იძრობს სულელურ რაღაცებს რაც ვენაში შედის ამდროს ექთნები შემოდიან ,დამამშვიდებე;ს უკეთებენ 3 ნი იჭერენ ისკი მაინც ყვირის ბოლო ხმაზე გიორგიიი სად წავიდა გიორგიო,ის იმდენად ძლიერი იყო ყვიროდა და ყვიროდა დამამშვიდებელიც კი არ მოქმედებდა,მეტი დოზა ჩაილაპარაკეს ექთნებმა და გაუკეთეს მეტი დოზა მეორე ნემსიც,დამამშვიდებელა ამჯერად იმოქმებდა და გაითიშა
იღვიძებს უუნარო დიდი დოზის შემდეგ ,საზღვრავს რომ ოთახში არავინ არის,დგება პერანგით,ნახევრად შიშველი გადის ოთახიდან ,11 სართულიდან 1 ამდე სულ ფეხით ჩავიდა სირბილით ისე რომ ვერავინ შეამჩინა გავიდა გარეთ და ყვიროდა გიორგიოო
აჩერებდა ხალხს ეკითხებოდა სად არის ჩემი გიორგიო ,ჩემი გიორგი ხომარ გინახავთო,ჩემი გიორგიო ყველას კითხრა ,დადიოდა გზაზეც ბევრჯერ გადავიდა,მანქანებიც უსიგნალებნდნე ის კი თავისას გაიძახოდა გიორგი მინდაო , ხალხს კი ეგონა გიჟი იყო და ხმას არავინ სცემდა ის კი უბრალოდ დადიოდა, ღამის პერანგით და ყველას ეკითხებოდა ყველა გამვლელს ,პლეხანოვზე ,თავისუფლებაზე შემმდეგ მთაწმინდაზეც ავიდა,არარსებოდა ერთი გამვლელი მაინც გამოეტოვებინა ვისაც არკითხავდა გიორგი სად არისო, ხალხიც ბევრი იყო ჩვეულებრივზე მეტი მაგრამ მას არ გასჭირვებია და ყველას ეკითხებოდა
ლილი სიმწრისგან ტიროდა,ღრიალდებდა ყვიროდა არა ჩემი გიორგი მინდაო ისევ იმეორებდა,თავის დაქალმა იპოვა ჩაიხუტა ლილი გულში დაწყნარდიი ლილიო
მარა ლილი მაინც გიორგის იმეორებდა ,გიორგი აღარ არისო მოკვდაოო
ლილი კი წიოდა არაა მატყუებ გიორგი არ მოკვდებოდაო ,ყველა ლილის უყურებდა გამვლელ-გამომვლელი
ლილის უუბნება ჩემო ლამაზო დაიკო თავს გაუბრთხილდიო ....


ძნელია როდესაც საყვარელი ადამიანი გეუბნება ,თავს გაუბრთხილდიო,შენკი გაქვავებული ყალბი ღიმილით, უყურებ და ვერაფერსპასუხობ არიცი რაუთხრა, როგორ აუხსნა. რომ საერთოდ არ გაინტერესებს ეს თავი როგორ იქნება.