რა , უცნაურია არა?
ხელოვნურად ვიკვებები , და არარაობით ვსუნთქავ.
რა ყოფილა ეს ცხოვრება , ყველაფერი ერთ დღეს მთავრდება.
შეშინებულმა ფარხმალი დავყარე ,
და სათქმელად ძალა გამომელია რომ გადაშლილ ფურცლებზე გადმომეცა უკანსკლნელი სიტყვები.
ისე ძლიერ აცივდა , გულიც აღარ მინდობს ამაოდ.
მარტოდ ვტირი,
ტანზე დამდის ჟრუანტელი და უჩვეულოდ მეღიმება.
გაღიმებულმა ვთქვი ,ძარღვებში ტკივილებს განვიცდი , რად ღირდა ხელის ჩაქნევა.
ახლა ვფიქრობ მარტოდ და გადაშლილ ფურცლებს ვავსვებ , რად ღირდა საკუთარი სიცოცხლის ბედის წასართმევად.