ყველას შეურყეველი , ძლიერი და წარბშეუხრელი არსება გონიხარ. ეს ნიღაბი ყელში გიჭერს და გახრჩობს. დიახაც შეცოდება გჭირდება. გინდა ნებისმიერი სულიერი არსება მოვიდეს და ჩაგიხუტოს. შენკი აქვითინდე ბოლო ხმაზე . სწორედ ისე,როგორც მხოლოდ ბანალურ ადამიანებს სჩვევიათ ხოლმე. სიკვდილის პირას ხარ,უფსკრულთან დგახარ. ვერავინ ამჩნევს,ვერავინ გამჩნევს, გტკივა:სხეულის ყველა ნაწილი,სულიერად განადგურებულს მაინც შეგრჩა იმდენი სიამაყე თავაწეულმა იარო ნაცნობი ქუჩების გაცრეცილ გზებზე. ეს გზებიც გახრჩობს , ყოველი სახე ,ყოველი ნაკვთი.
* * *
წვიმს .
შემოდგომის ტიპიური დღეა . ხო იცი როგორ მიყვარს ასეთი ამინდები? თითქოს შინაგან მდგომარეობას გამოხატავს . სიცხეს ნამდვილად ჯობს . თან გარკვეული რომანტიკაც კი იმალება მასში .
ძალიან მინდოდა მე და შენ ვმსხდარიყავით ჩემი საყვარლი კაფის მიყუჟულ ნაწილში ,დაგველია ერთი ფინჯანი ყავა ,გვეცინა ისეთ სისულელეებზე ჩვენ ,რომ ვიცით მხოლოდ ,მაგრამ სწორედ დღეს გავწყვიტე ის ერთადერთი მკრთალი ძაფი ჩვენს ურთიერთობაში რომაა .
ასე მოვიქეცი...
მთელი დღე მაკლდი
მთელი დღე ვწუხდი
მთელ დღე გეძებდი
მიზეზს ვეძებდი შენთან მოსაწერად...
ძალიან კარგად მესმის ,რომ ჩვენი ურთიერთობა უჩარჩოო,უფერული და ამასთანავე პრივატული საკითხია .
მაინც ვერ შევძელი...
მაინც ვერ დაგთმე ..
არ გამომივიდა .