დეკემბრის სუსხიანი საღამო იყო. ცაზე კი მოციმციმე ვარსკვლავები მკაფიოდ ჩანდა და ჰო რაც მთავარია ჩემი საყვარელი მთვარე ირგვლივ ყველაფერს ანათებდა, მისი განათება თოვლს ეცემოდა და ისე ლამაზად ბრწყინავდა თვალს ვერმოწყვეტდით. მასწავლებლიდან ვბრუნდებოდი, რატომღაც მარტო წამოსვლა ვარჩიე და მეგობრებს აღარ დაველოდე, გზას გავუდექი და უნებლიედ შენ გამახსენდი, საშინლად მომინდა ახლა შენს გვერდით ყოფნა....უბრალოდ ერთი ჩახუტება და მეტი არაფერი, შენთანერთად სეირნობა ყველანაირ ნეგატიურ ფიქრს გამიქრობდა, მაგრამ მერე შენი მოწერილი სმს გამახსენდა და უცნაური გრძნობა დამეუფლა, ვერვხვდებოდი როგორ შეიძლება ადამიანი თან მიყვარდეს და ამავდროულად მძულდეს. შენი ნათქვამი მიყვარხარ მომენატრა...შენი ყურადღება მომენატრა და ყველაფერი ის რაც შენ გიკავშირდება.....მინდა მთელი ხმით ვიყვირო რომ ძალიან მიყვარხარ ! მაგრამ სიამაყე არმაძლევს მაგის საშუალებას,შენ ვერასოდეს ვერგაიგებ მე როგორ ძლიერ შემაყვარე თავი და ვერც იმას გაიგებ როგორ მაძულებ თანდათან ყველაფერ იმას რაც შენ გიკავშირდება.....როგორ კლავ და ანადგურებ ჩემში იმას რაც შენ მასწვალე.....ვატყობ საშინლად დამთავრდება ჩვენი ურთიერთობა ...მე ასე ვერგავძლებ ვერგადავიტან ამას როდესაც ვინმე სხვა გოგოს სახელს მიხსენებ თვალები ცრემლით მევსება და საშინლად ვეჭვიანობ, ისიც კარგად ვიცი რომ არაფერი არგამოგვივა, ამიტომ ჯობია დაგივიწყო აღარანაირი ურთიერთობა აღარ მქონდეს შენთან. გავა დრო და წლების შემდეგ ალბათ ქუჩაში შევხვდებით ერთმანეთს შენ კი გაკვირვებული მკითხავ ასეთი კარგი მეგობრობის შემდეგ თუ რამოხდა და რატომ გავწყვიტე შენთან ურთიერთობა...მეკი უბრალოდ წავალ გზას გავაგრძელებ....სამუდამოდ გავქრები და შენში ერთ დიდ ამოუხსნელ მოგონებად დავრჩები...შენ კი ჩემი ამოუხსნელი გრძნობა იქნები სამარადისოდ!....