დგება ალბათ ისეთი დღე ადამიანის ცხოვრებაში, როცა უნდა რომ რაღაცა შეცვალოს უკეთესობისკენ მაგრამ უშლის ხელს საკუთარი შეხედულებები, სიამაყე, ბევრი პრობლემა და რწმენა იმისა რომ ვერაფერს ვერ შეცვლის და ჯობია გაეცალოს ამ ქვეყნიერ ყოველდღიურ პრობლემებს და მიდის იმ დასკვნამდე რომ არავინ არ სჭირდება და არავისი სიყვარული არ უნდა, ამ ყველაფრით დატვირთული და დამძიმებული სულელურ აზრს იელვებს თავში რომ ურჩენია მოკვდეს და გაეცალოს ამ ყველაფერს- ზუსტად აქ ცდება იმიტომ რომ ამ დროს ის მარტო საკუთარ თავზე ფიქრობს, არ ფიქრობს საყვარელ ადამიანებზე რომლებსაც ის ისეთი უყვართ როგორც არის, პრობლემები კი ყველა დროებითია და მოგვარებადი მთავარია ამის ძალა შეგწევდეს და გაუძლო ამ სირთულეებს და ცხოვრებისეულ გამოცდას მოთმინებით. მე ისეთები მიყვარხართ როგორებიც ხართ ადამიანებო, მიუხედავად მოყენებული თქვენგან დიდი ტკივილისა. ""შენ, ხო შენ ...... მენატრები ისეთი როგორიც ხარ"
