***

სიყვარული, კლასიკა...დიახ, ჩემთვის სიყვარული ვილონოსთან ასოცირდება, ანდაც მუქ, წითელ ვარდთან... სიყვარული კონტინეტია, შენ კი ნაწილაკი ხარ და არ იცი რომელ მხარეს მოხვდები... იქნებ აფრიკაში? სადაც სიყვარულისგან იწვი, უდაბნოში ყოფნისას წყურვილი არ გკლავს, შენ მასაზრდოებელი გყავს შენი მეორე ნაწილის სახით. ან იქნებ სამხრეთ ამერიკაში? მოგზაურობ ბევრს, ძალიან ბევრს... ჯერ აყვავებული, ლამაზი ყვავილი იქნები, შემდეგ კი დაჭკნები, შენი ფარფატა ფურცლები ჰაერში მომოიფანტება, მაგრამ შემდეგ ისევ გაიფურჩქნები... ასე, მიყოლებით....
იქნებ სიყვარული ტანგოა ან ფლამენკო? ასრულებ ტანგოს მშვენიერ ილეთებს წითელი კაბით, ამაღელვებელი გრძნობა გეუფლება... ფლამენკო... ამ დროს კი, რაღაც მიუწვდომელი გიპყრობს, მიიწევ, ნაბიჯს დგამ, თუმცა ჯერ კიდევ ბევრი რჩება იქამდე, სანამ ამ მიუწვდომელისკენ მიაღწევ.
ლურჯი ნიღაბი...
ოქროსფერი ნიღაბი...
წითელი ნიღაბი...
ლურჯი-მრავალი გამოცანისთვის... ოქროსფერი-განსაკუთრებული შემთხვევებისთვის,
წითელი-სიყვარულისთვის...
წითელ, უზარმაზარ წრეში დგახარ, გარშემო კი ოქროსფერი და ლურჯი ციცინათელები დაფრიანვენ... მარტო არ ხარ, გვერდზე შენსავით ფერებში არეული ადამიანი გიდგას... წრეს არ უნდა გადააბიჯო, თორემ თუ სხვა ფიგურაში მოხვდები ციცინათელები გაფრინდებიან, პეპლებიც შეწყვეტენ შენთან მოსვალს...
კვადრატი, სამკუთხედი... მათ ხომ გვერდი, წვერო, კუთხე აქვთ... არ უნდა ეცადოთ იქ შეღწევას, ჩემი აზრით დამანგრეველია... კუთხეში მოგიმწყვდევთ და აღარ გამოგიშვებთ, ძველებურად ფრთებს ვეღარ გაშლით...
კესანები... პატარა, ცისფერი ყვავილები, ამავე დროულად ძნელად მოსაპოვებელიც... სიყვარულიც ასე არაა? ძნელად პოულობ და აღარასოდეს ქრება (კესანებისგან განსხვავებით)...
მუსიკა, კლასიკა, ვიოლინო, ნიღაბი, ფიგურა, ყვავილი, პეპელა, ციცინათელა... რომელი უწოდო წითელ შეგრძნებას აღარ იცი...
მხოლოდ ის იცი, რომ უნდაა გააღვივო და არასოდეს დატოვო ნაკვერჩხალი...