თავი პირველი

დილა ხმაურიანასდ დაიწყო, ჩიხში დაცვა შემოვარდა მანქანით, ხმამაღლა ჩართული სიმღერებით და ამას მოყვაგვერძე კორპუსში მსამე სართულზე მცხოვრები ხნიერი ქალის გამოხტომა:
-აქ ხალხი ცხოვრობს, ბავშვებს სძინავთ! რა უბედურებაა, ნეტა რამისი მაქნისბი მაინც იყოთ, მთელიდღე ტყუილად სხედხართ ჯიხურში!
რა თმა უნდა ძილის გარძელებას აზრი აღარ ქონდა, სახლში მარტო ვიყავი, ყავა მოვიმზადე და აივანზე გავედი სიგარეტის მოსაწევად. ჩვენი აივანი პირდაპირ მცხეთის ქუჩაზე ასასვლელ კიბეებს უყურს. სკამზე გემრიელდ მოვკალათდი, თვალები დავხუჭე და სახე მზეს მივუშვურე.
-დაიწვები!
ხმა კიბეებიდან შემომესმა, თვალები უცებ გავახილე, მარამ ვერაერი გვარკვიე, რადგან ჯერ კიდევ სინათლის სხივები მითამაშებდა თვალებში.
-გოგო დამცავი მაინც წაისვი.- სიცილნარევი ხმით გაგრძელა საუბარი.
-ხოო, ისეთი მზეა მეც უცებ არ დავიწვა. რას შვები, საით გაგიწევია?
-არსად, შენი ნახვა მინდიდა და ვიცოდი აქ რომ გნახავდი.
-ოო, მორჩი რა მაიმუნობას, მართლა გეკითხები!
-მეც მართლა გეუბნები, წავედი ბიჭებიც უნდა ვნახო.
-გიო! დღეს საღამოს ხო მოდიხარ?
გიომ ქვემოდან ამომხედა, თავი დამიქნია და გამიღიმა, მერე მანქანაში ჩაჯდა და გიჟივით გავარდა აბაშიძეზე..
დღევანდელი საღამო, ჰოო მეც სულ ამომივარდა თავიდან, ათასი რაღც მაქვს გასაკეთებელი და სულაც არ მცალია აივანზე სანებივროდ.
დღეს ჩემი ბიძაშვილის ნიშნობაა, საღამოს ყველანი გარდენიაში ვიკრიბებით. თერთმეტი საათია და უკვე ისეთი სიცხეა წარმომიდგენია მთელი დღე რა იქნება.
სულ ჩემი და გიოს შეხვედრაზე ვფიქრობ, თავში ათასი აზრი მიტრიალებს, მილიონი განმარტება მოვუძებნე მის პასუხს. ერთი ფიქრი კი გავიფიქრე ალბათ მეღადავებათქო, მეორე შესაძლო ვარიანტზე კი ჩემი გამოუსწორებლად რომანტიკოსი მეორე მე ჩაერთო და დავუშვი, რომ მასაც შეიძლბა მოვწონებოდი. დიდიხანი არ არის რაც გიოს ვიცნობ, შარშან გავიცანი ყაზბეგში, მანამდე ვიცოდი რომ ჩემი ბიძაშვილის შეყვარებულის ძმაკაცია.ყახბეგში რომ ჩამოვიდ და თან ერთი კვირა გაჩერდა ყველას ძლიან გაუკვირდა. თავიდან ისთი ტიპის შთაბეჭდილება დამიტოვა ვითომ ძაან ვაკელები თუ რაღაცნაირები დერსკი ტიპები რომ არიან, ჰაბიტუსზე თუ არ დაევასე ზედმეტად ხმას რომ არ გაგცმენ. დრო გავიდა ყაზბეგის შემდეგ, გიოს ნახვა ფრო ხშირად მიწევდა, რადგან ნუკას და ოთოს სანხავდ გამოსვლას საკმაოდ მოუხშირა გიომ. ნელ-ნელა მივხვდი, რომ პირველი შთაბეჭდილება მცდარი აღმოჩნდა, არც ისეთი ქედმაღალი ყოფილა როგორიც ჩანდა და მისი უცნური ხასიათის სწრაფი ცვალებადობაც პირიქით მხიბლავდა.დროთა განმავლობაში მივხვდი, რომ ზედმეტად ერთნაირი გემოვნება გვაქვს, რამაც ჩემი ყურადღება მიიზიდა.