გახსოვს რომ მკითხე:"რა მოგივა თუკი მიგატოვებ? თანაც უმიზეზოდ?"
ახლავე გეტყვი:არვიცი რას გავაკეთებ. შენ მართლაც მიმატოვე, აი რა მჭირს უშენოდ: უშენოდ ჩემი ცხოვრება მოსაწყენია, ერთფეროვანია, ყოველი წამი, წუთი, დღე, კვირა, თვე და წელი ერთნაირია. ამ სამყაროს აღარ ვეკუთვნი, მაგრამ მაინც აქ ვარ, არმყოფნის იმის გამბედაობა რომ საკუთარ თავს რამე დავუშავო, არც იმის ძალა მაქვს რომ ცხოვრევა უშენოდ გავაგრძელო. არუნდა ჩემს გულს სხვისთვის იფეთქოს, არუნდა ჩემს გულს შენს გარეშე ფეთქვა, არუნდა, არუნდა, მართლა არუნდა და არც მე მინდა შენგან შორს ვიყი, არმინდა ცხოვრების გაგრძელება მაგრამ არც ვკვდები, ცუდადვარ მაგრამ ამას ვერავინ ამჩნევს, ვტირი შინაგანად, მაგრამ ყველა ხედავს რომ ვიცინი და უშენობას ვეგუები, მაგრამ ეს ასე არაა, ველოდები იმ წამს როდესაც ჩემი გული უშენობას ვეღარ გაუძლებს და გაჩერდება, ველოდები იმ წამს როდეაც ღმერთი წამიყვანს ამ სამყაროდან, იქნებ მაშინ დაგინახო ზევიდან, იქნებ იგრძნო როგორ მაკლიხარ, იქნებ მიხვდე რომ მე შენს გარეშე არავინვარ.....