ხომ იცი უშენობას, რომ არ ვარ ჩვეული,
ახლაც უშენოდ ვარ, ჩახუტებას გადაჩვეული,
ახლაც თავზე მაწვიმს და გრძნობამორეული
გული ვერ მოვთოკე, დავდივარ ასე გადარეული.
ამ ეულ სამყაროში მარტო ვარ ვიცი
და უშენოდ როგორც ადრე ახლაც ვარ ცივი,
მიწაზე ვდგავარ, ცას ვუყურებ, მაგრამ შენ არ ხარ,
უშენობით კი ზუსტად ვიცი ვერსად ვერ წავალ.დ
უშენოდ ჩემთვის არ არსებობს არც მიწა, არც ცა
და უშენობით მკვდარი სული დავმარხე ახლა,
კარგო უშენო ღიმილი მწარეა ძაან,
მოდი დამიტკბე, როგორც ადრე, დამიტკბე ახლაც.
უშენოდ შავი არის ადრე მოლურჯო სული,
უშენოდ მკვდარი არის, ადრე ცოცხალი გული,
აღარც სიგიჟეა, როგორც ადრე ზღვარგადასული
და აღარც სითბო ნაზი და შენსავით თავგასული.
უშენობაში მე ვერ ვპოვე თავშესაფარი,
ვერც სითბო და ზრუნვა ვერ ვიპოვე უშენობაში,
უშენოდ ვცოცხლობ, როგორც ადრე უხმო დარბაზში
და აღარ მინდა მე სიცოცხლე უშენობაში.