ვერ ვიტან აპრილს... სველ დღეებს... არა წვიმიანს არამედ სევდანარევს... აი ნოემბერერი კი მიყვარს, მიყვარს გრძნობით სავსეე დღეები მიყვარს მოსეირნე ხალხიი ფოთოლთა სილამაზე, ფერთა გამა დიდ აღაცებას იწვევს ჩემში.. სწორედ ამ თვეში ვნახე... თავად იყო საინტერესოო... მეტად შემაყვარა ეს თვე დღეს კი მარტმაც გაიღვიძა აპრილში და გრძნობები აიყვანა ცამდის, ვუსმენ და უფრო ღრმად მტკენს, აკრძალული მონატრება ჩარჩენია მეხსიერებას, ზოგჯერ მისი შეხებაც მავიწყდება, თუმცა გატყუებთ გუშინ შემახსენა თავი... ლამის მუხლებში მოვიკეცე და ჩავვარდი მის გული უსიყვარულოდ, მაგრამ მიჩვეული, შეუპოვარი ვცდილობდი რაღაცის მიღწევას, ლამის მივაღწიე კიდეც, შავი თვალები მაჩერდებოდა ბაგის კუთხეზე მე..... მეკი უწინდებურად თვალს ვარიდებდი და ჩუმად ვითვლიდი 1..2...3... თან თვალებს დავხუჭავდი და წარმოვიდგენდი : 4 თვალს, 4 ყურს, 4 ტუჩს და ერთ სხეულს... ვუყურებდი წამით და მიკვირდა როგორ მიაღწია ფანტაზიამ მიუწდომელ გრძნობას, უმეტესად ხომ ვერ იღებენ ადამიანები იმას რაც ასე სურთ... არა ჩემს შემთხვევაში პირიქითააა, ალბათ ასეც უნდა მომხდარიყო, იქნებ ეშმაკი იღებს მის სახეს და ჩემში აწვეთებს მის : ხმას, თვალებს, ღიმილს.... ავადმყოფურად მოთამაშე სხეულს... მსუბუქ ფლირტად ჩარჩება გონებაში ისიც მიუწდომელი და სხეული გამოხატავს ღიმილს ოცნების არეს... ბაგე იხსნება და მეც მასავით შეშლილი მივაბიჯებ... ახლა ისევ ვხუჭავ თვალებს და ვითვლი 3..4..5.. ველოდები როდის წამომეწევა და დამიჭერს, თუმცა მერე ისევ გაქცევას დავაპირებ... ალბათ ამიტომ ვაღწევ საწადელს... ვითხოვ მიუწდომელს შემდეგ ვიღებ და უარს ვამბობ, ჯაჭვურად ჩაქცეული ჩემი ცრემლები სხეულში ჩაიფანტა, გულში ამოსული იებიც შინდისფრად ელვარებს შენს მოლოდინში... ვიცი რომ მოხვალ და იგივით დაამჩნევ კვალს ჩემს მელოდიას... ვიცი საბოლოოდ ააჟღერებ გულის მეობას, ისიც ვიცი,რომ შემიყვარებს ხელახლა და ვიცი გამოწრტობს ტუჩები გრძნობებს, ზოგჯერ შორიდან ტკბები ჩემი ყურებით, ზოგჯერ ლამაზ ტყუილად აქცევ ჩვენ ორის დროებას, დაეძებ ღამეს და მასთან ერთად მეც დამეძებ, შორიდან მიგზავნი სიყვარულს მე კი თავს ვაჩვენებ... მერე ვფიქრობ ვაანალიზებ და თავიდან გიყვარებ ყოველღამით... ასე ვაქციე ნოემბერი აპრილის გროვად