ის ვარ ვინც ვარ.არავის აღელვებს ან იცის... მეგობრებმა მასხოვრობის დაკარგვასავით მიმატოვეს..ჩემი უბედურების გამზიარებელი მხოლოდ მე ვარ!.მოდიან და მიდიან ისე როგორც მასპინძელს, ყურადგებას არ მაქცევენ... შეყვარებული აჩრდილებივით, რომლებიც ველურ სიყვარულს თრგუნავენ. მაინც ვარ და ვარსებობ . ორთქლივით... სცენა სადაც ფეხი არავის დაუდგავს , ადგილი სადაც არავის უტირია ან უცინია... აქ დავემშვიდობები ყველაფერს... ბავშვივით მშვიდად დავიძინებ , უშფოთველად და უდარდელად განვისვენებ!. ფეხქვეშ ბალახი თავზე კი კამკამა ცა.
სიმშვიდე... სიმსვიდე შეიძლება სიცოცხლის უმცირეს დეტალებში იპოვო, ხელის კეთილ შეხებაში.. თუმც რა დაგვრჩება ჩვენ ვისაც ჩვეულებრივად ჩხოვრება არ შეგვიძლია.. როგორ ვისუნთქოთ წყალში როცა ეს ჩვენთვის უცხოა.!