ძნელია როცა არავინ ხარ და არაფერი ხარ... არსებობ და არაფრისთვის... როდესაც ძილისწინ ნატრობ რომ უბრალოდ აღარ გათენდეს .. ყველაფერს განიცდი და თან ვერაფერს გრძნობ ვერც ცხოვრების ჭრილობებს სულში.. როდესაც ერთი დიდი სიცარიელე ხარ და მეტი არაფერი.. განა ღირს ცხოვრება ემოციების გარეშე .. არა! ... ცხოვრება ნაგავია და ჩვენ მეეზოვეები რომლებიც პლასტმასის ბოთლებად ვაგროვებთ დეტალებს, იმისთვის რომ ვიარსებოთ.. მარტოსული აჩრდილებივით ვართ , . ვინცარუნდა გვყავდეს გვერდით მაინც მარტონი ვრჩებით საკუთარ თავთან. მარტონი ვართ და უძლურები ამ სიმარტოვის წინააგმდეგ.