ბავშობის სიყვარულო ძნელი ყოფილა, გიყვარდბამერე მიდიხარ ფრენა ფრენით და ბოლოს განვლილი გზა, გულში ჭრილობას გიტოვებს.
და აი ის წამიც რაზეც შენიბდაკარგვის შემდეგ ყოველ გამ ცრემლებით ვირეცხდი... ალბად მესამე ახალო წელიოქნებოდა გადასული, შენი შეყვარებიდან და ასევე შენინმოტოვებიდან . კი ! კი ... მიტოვებიდან . რართულიბსათქმელია და აღქმა, წახვედი ხორით სხეული, ჯერკიდევ მაშინ ბავშობაში , სადღაც მიყუჟული ჩუმათ , შენს ფოტოს ვიკრავდი გულში. ერთი სურვილით ერთი ოცნებით , გამოგღვიძებოდა და უწინდელივით გეთქვა ჩემი სახელი. მაგრამ არა! მიტოვებულებ აღარ უბრუნდებიან. არ მენანება გეფიცები, გეფიცები არმენანება, არცერთი გამე ფიქრშიბნათევი, არცერთიბცრემლი, შემზე დაღვრილი. არმენანება არც დრო , ფუჭიბდა ამაო. არც ის ნაოჭებიბდღეს რომ გამიჩნდაბკიდევ ერთი, და ალბად არც ბოლო. ცოდვებიც კი არმენანება , რომელიც მაწევს მხრებზე ლოდივით. ვზივარ... ღრუბლებითვაგლეჯილ ცასთან , გიხსენებ . ბავშობის იარებს ვიფლეთავ გულზე. ბაშისვლებ , წლების ოცნებებს ვაშიშვლებ, აღარ ვცემ პატივს გაჭაღარავებულნთმებს , აღარც იმ სინდის სულს რომ მიმძიმებდა, ყობელი დილოს გათენება შენი ფერისრომ იყო, ყოველი მზის ჩასვლა შენი გაღიმება.
დაროცა გელოდი, სიზმრები მათბობდნენ, დაროცა ვტიროდი მოგონებები მაშრობდნენ.
მეკი გელოდი . გელოდი გელოდი ..... მერეკიბდამთავდა, გაფრინდი სხეულით, ფიქრები გაფანტე, წამშალე.....
დამერე დაზამთრდა, აცივდა , რუბლებიც გაფანტა. მეკინმიყუჟული კბლავ გულთანნმიმქონდა ის ძველი ფოტო და .....
გნატრობდიბვნატრობდი, ბავშობის სილაღეს ბავშობის იარებს ვიფლეთი გულზე და..
ახლა კი მოვედი, მიჭირდა , მენახე , უსიტყვობუთქმელი, გაციებული უკვე სხეულით ,
და მეყო ტყუილი , გრძნობები გაყინე , სამიწლის ზარებმა რომ ჩამოგიარა, მაშინაც მციოდა შენინმე მტკიოდა .
ნუთუ მიღირდა , მეფიქრა ყოველწამს გამოგეღვიძა შენ შუაღამეს და შენს გულს ეთქვა , იქ ბავშობაში , იჯდა ჭაღარა , ხელში ფოტოთი ჩაძინებული....