მტკივა...ყველა ემოცია...
ცრემლები უაზროდ მიღოღავს.
მასწავლე...იქნებ და ვისწავლო,ტირილი...
მე მხოლოდ გაფრენა(სიგიჟე)მინდოდა...
ცივია გარშემო სულ
ყველას სხეული ,
მინდოდა ვინმეზე დაყრდნობა,
მიყოლა...მომკალით...ისედაც
უგრძნობად ქცელი,
გაწიეთ ღიმილი ჰაერს რომ
მიხუთავს...
არ მინდა უაზროდ დავეყრდნო იმედებს...
არ მინდა ცარიელ საწოლზე მიწოლა...
მემგონი მტვრიან ცას საკმაოდ მივედე...
გული რომ სხეულში უჯრედებს მიტოკავს...
ვსაუბრობ მზეზე,მთვარეზე,წვიმებზე...
ამინდზე ვსაუბრობ ახლა რომ აწვიმებს...
შენ ალბად არ გიცნობ...არ ვიცი რას ვშვრები...მინდა რომ სიცოცხლის ღირსიც კი არ ვიყო...მომკალით...წაიღეთ სხეულის კედლები...გაჭრილი იარა აღარ შეხორცდება და ნუღარ მაწვალებთ...უბრალოდ მომკალით...მომეცით უფლება უცრემლოდ,დაგტოვოთ...სისხლძარღვებს გადააქვთ ფიქრები კარებთან...ჩემოდნებს მილაგებს ნოტები(ყურებში)...ლექსია?არადა წერილი მეგონა...(არადა ჩანახატს ვწერ ძალიან უბრალოს)...მიყვარხარ დეე...(გალაქტიკურად)...გიჟურად მიყვარხარ...მამიკო იცოდე ახლა ვერ გიჯერებ(აქამდე მაინც ხომ გიჯერე...გეყოფა)სიყვარულს არ გიხსნი...იცი რომ მიყვარხარ სულ ყველა უჯრედით...ცრემლები არ გვინდა...სიკვდილმა მიპოვა...ძამიკო...იცოდე უჩემოდ ღიმილებს ცას ნუღარ აჩუქებ,შეკრული წარბებით არ ცადო ამოხედვა რომ,უგულოდაც ვიგრძნობ გულში რაღაცის ჩაწყვეტას...მეგობარო(საუკეთესო ადამიანო ჩემს ცხოვრებაში) იცოდე იყავი ამაყი(ჩემსავით)არ ცადო არ ენდო,არც სიტყვით(არც სულით და სხეულით)...იცოდე je'taime boku...(სიყვარულს არ გიხსნი...სიტყვებს ვერ ვპოულობ)საფლავი ალბად ცივია...მაგრამ მეც ცივი ვიქნები...თითები?!(თბილი ხომ არასდროს მქონია...)იცოდე სადაც ხარ...მე სულ შენთან ვიქნები...ნიშანი?(მე მთვარე მიყვარდა)მას თუ დაინახავ გაღიმებულს?ესეიგი მე ბედნიერი ვარ და უბრალოდ წადი და სულ...სულ წინ იარე...(ის აუცილებლად გაიღიმებს და ამიტომ)პირველო....პირველო სიყვარულო...არ ვიცი საიდან,ან როგორ მეწვიე...(ბავშვური ჭკუააა ალბათ და ვუბერავ) მაგრამ იცოდე...სიძულვილს შენდამი...ვერასდროს ვერ ვიგრძნობ...სიყვარულს არ გიხსნი(უბრალოდ ღირსიც კი არახარ)ვიცი რომ საფლავსაც არ ნახავ...არ ნახავ იმ დიდ ქვას სადაც ალბათ ღიმილით დაგხვდებოდი რომ მოსულიყავი...და მომინდებოდა რომ ჩაგხუტებოდი(ვიცი...კისერში კოცნა არ მიყვარს მაგრამ,ალბათ ეს მომინდებოდა შენგან...მეტი არაფერი...)და შენ...მე იმედი გამიცრუე ელისაბეთ...დიდი იმედი...(სიყვარული)გამიცრუე. დამარხე ჩემთან ერთად შენი თვალები...გარდავიცვალე და არასდროს გიხილავ...(სურვილიც კი არ მექნება...არ მიყვარს როცა ვინმესთვის ზედმეტი ვარ ვისთვისაც ალბად ყველაზე დიდი მოგონება ვიქნები მაინც...)
და ბოლოს...მადლობა(ღიმილო)დიდო პოზიტივო...დიდო იმედო და ცრემლების მცოდნევ...ახალი ხარ მაგრამ მაინც ძველი...(მინდა რომ ბევრმა შენნაირმა იარსებოს,მინდა რომ ჩემმა შვილმა ნახოს შენნაირი ადამიანი...ისეთი სახიდან ღიმილს რომ არ მოაცილებს...ალბათ გიკვირს...რომ ეს სიტყვები შენია...მაგრამ მადლობა რომ გამოჩნდი ცრემლიან ცხოვრებაში და შორიდან თვალებს რომ მიწმინდავ...მადლობა...