უკვე ორი წელია ასე ვარ მასთნ დაშორების შემდეგ სშევიცვალე საცხოვრებელი ადგილი იმ მიზნით რომ დავივიწყებდი მას მაგრამ სულ ტყუილად ყოველი დღე იწყება მასზე ფიქრით და მთავრდება მასზე ფიქრით მინდა რომ ეს შეწყდეს მაგრამ სამწუხაროდ ეს ჩემ ნება-სურვილზე არაა დამოკიდებულიი.ორი წელია ის ტვალიტ არ მინახავს მაგრამ ყოველდგე ვხედავ სიზმრებში, ყოველდღე ვეფერები მას სიზმრებში,ჩემტვის სიზმარია მასთან დაკავშირების ერთადერთ საშვალება.სამწუხაროდ ყოველი სიზმრის დასასრული მწარე რეალობაა რომელტან გამკლავებაც არ შემიძლია.ცჰემი ცხოვრების ნაკვალევი ცრემლია რომლის მიზეზი მასტან განშორების მერე დარცჰენილი ჭრილობააა ,ჭრილობა რომელიც შეუხორცებელია,ჭრილობა რომელიც სამუდამოდ ჩემი ჩრემლის მიზეზი იქნება.
