დედამიწაისევ ჩვეულებრივად ტრილებს,სამყარო ისევ ისეთია,ცემი მეზობლები ისევ კამათობენ,გოგონები ისევ იღებენ სელფებს და ამით ამაყობენ,ისევ წვიმს და მზეც ისევ გამოდის.ყველაფერი ხომ ისევ ჩვეულბრივადაა ზოგი ბედნიერია ზოგი არა.ზოგი უსაზღვროდ კარგადაა ზოგი ნორმალურად.ალბათ მე იმ ნორმალურ სასტავსი გავდივარ.ჰაჰ როგორ მეღიმება.ალბტ მშვიდი ვჩანვარ?ალბათ ვერ ამჩნევ ჩემს რექციებში რომლებიც მხოლოდ გულშია და არსად სხვაგან.რომ იცოდნენ ალბათ ეგოისტს დამიზახებენ.ღმერთო!რა სისულელეა არ ვარ ეგოისტი ! საერთოდ არ ვარ! ჩემი კუთნილი ადგილი და ჩემი ნაწილი სიყვარული მინდა.ის ადგილი მინდა რომელიც აქამდე მეკავა და ის სიყვარული რომელიც ჩემი იყო და ვგრძნობდი ის სიტბოც მინდა! ის ჩახუტბა მინდა ყოველ საღამოს და დილას რომ იყო.ლოყაზე წვერიანი ოდნავ უხეში კოცნაც მინდა.ის ღიმილი მინდა რომელიც მეუბნება მიყვარხრო.იმ პატარა გოგოდ ყოფნა მინდა რომ ამბობდა მამიკო ყველაზე მეტად მიყვარხარ და მხოლოდ შენი გოგო ვარ შენ კი მხოლოდ ჩემი მამიკოო.დილით მძინარეს რომ შენს კოცნას ვგრძნობდი ჩემი გოგოოო ისიც მინდა.ჰაჰ სასაცილოა დღეს ისე წაახვედი სულ არ გაგახსენდა ჩემი კოცნა.სამაგიეროდ არ დაგავიწყდა სხვისთვის დილამშვიდობისა სიხარულო გეთქვა. მე ეგოისტი არ ვარ უბრალოდ გთხოვ იმ სიხარულს და სიყვარულს რასაც აქამდე გამოხატავდი ჩემს მიმართ.უყურადღებობა და უყურადღებობა.ნაკლები სიყვარული და ნაკლები ფიქრი.ნაკლები კონტაკტი და საერთო აღარფერი! აი რა დარჩა ჩვენი ურთიერთობიდან.წვიმა და ყელში მობჯენილი სიტყვები თვალები რომლებიც ცრემლებით არის სავსე,მაგრამ არ ტირის,არ იტირის იმიტომ რეომ იცის მოხდება ცუდი,ძალიან ცუდი რამ.რაც ძალიან არ უნდა.გაძლება?როგორი ადვილი სათქმელია?სადამდე?როდემდე?ან საერთოდ ვისთვის?_ჰეი გამარჯობა ჩემო ახალო დედიკო დიდი მადლობა რომ მამიკო წამრთვი.მადლობა რომ ის სითბო და სიყვარლი ახლა შენია,მადლობა რომ თქვენთან თავს ზედმეტად ვგრძნობ,ბოდიში რომ სიმყუდროვეს გირღვევთ.იქნებ სურვილების სია ჩამოგეწერა?რა გინდა ან რაზე ოცნებობ?ახლა ხომ შენს ოცნებებს და სურვილებს აქვს აზრი,ახლა ხომ მამა შენია.ჰო რათქმაუნდაა არანაირი ადგილი აღარ დამიტოვე.ვერცკი წარმოიდგენ როგორი ძნელია როცა მასთან ჩახუტება გინდა და ვერ მიდიხარ,თვალებშიც კი ვერ უყურებ თთქოს,დამნაშავე შნ იყო და სხვა არავინ.ვერ წარმოიდგენ რა ძნელია გადაეჩვიო იმას რომ,ძილისწინ აღარ გეტყვის ღამემშვიდობისა და შუბლზე არ გაკოცებ.როგორი ძნელია იყო მასთან მის გვერდით და ამავედროს მისგან ძალიან ძალიან შორს.
ჰო მზეც ისვე იმ მხრიდან ამოდის.ისევ წვიმს და ისევ ქარია.გუშინ სეტყვაც კი მოვიდა,მე ვნერვიულობდი მამიკო არ დამისველდეს მეთქი მისთვის დარეკვაც კი მინდოდა მაგრამ1დამსწრეს.ისევ თენდება და ისევ ღამდება.გულიც ისევ იმ მელოდიით უკრავს.მაგრამ არა!გული მეწვის თითქოს უზარმაზარი ცეცხლი დაანთსო.უთქმელი სიტყვები მტკივა!თვალებიდან არ წამოსული ცრემლებიც მტკივა.ბოომდე არ მიმატოვო რა! გეხვეწები ბოლომდე არ გადასხვაფერდე.დამიტოვე ის სიყვარული რაც ჩემია არ გადასხვაფერდე მისთვის....