ვიგრძენი დიდი ზიზღი შენს მიმართ და ბედნიერივიყავი..საოცარი კომპონენტების შეზავებით ჰარმონია წარმოიქმნა და მე ვიყავი გოგონა რომელიც შენსგამო და ცივი ნიავის გამო თავს დახრიდა,დაგემორჩილებოდა და შენთან ერთად ცეცხლის ალში შეძვრებოდა გასათბობად..ეს მე მჭირდება,სიცივისგან დაკრუნჩხული და სხეულზე სიცივისგან დალაქავებულს ეს მე მჭირდება..
ცივი თითები,ძალაუფლების მქონე თითები შენც დაინახე?შენც იგრძენი?
კანი გამიუხეშდა რამდენიმე წამიანი სუსხის შემდეგ,ვგრძნობდი ჩემი გულის ცემას რიტმულად,რომ ურტყავდა გონგს..ვგრძნობდი შენს გულის ცემას,რომ ცდილობა ჩემსას დასწეოდა,მაგრამ მივიჩქაროდი გავრბოდი სადღაც შორს და ვერმეწეოდი...მოთმინებით ვუგდებდი ყურს ჩვენს სისხლძარღვებში მჩქეფარე სისხლს,დინებას,რომ მიყვებოდა ნელა მაგრამ მე ხომ ვიცი ესძალიან ჩქარი იყო,გულსაც კი გაუსწრო და უფრო ააჩქარა გულისცემა...
უსასრულობის ზღვა რომელიც არ არის ცისფერი გინახავს?ზოგადად ზღვა ცისფერი არაა ეს წარმოსახვაა გესმის?ცა ცისფერია და ზღვა მას ბაძავს და ლურჯდება..და შენგჯერა რომ ცაც ცისფერია?მე ისვნახე და აბსტრაქტულია,უფერო,უგემოა იცი?მე ცა გავსინჯე და ვერგავგე ვერაფერი ბევრრამეს იტევდა..ზღვა კი მისი მესაიდუმლეა...უსასრულობის ზღვა კი ცას არბაძავს,ვერდაინახავ მე კი ვხედავ არარსებული ფერია!!გემრიელიცაა..
რასაც ხედავ წარმოსახვაა..და ამდროს გამოვდივარ ბურანიდან,უსასრულობის ზღვიდან ამოვყვინთე და გავიგე შენი ბოხი,ჩახლეჩილი მჭიდრო ხმა რომელმაც მითხრა:-იცი?!რომანტიკოსიხარ!
და ამდროს გაქრა სიცივე,დაეშვა ბუსუსები,თავი დავხარე შენგამო და დაგნებდი,მოგენდე და შენ ამდროს უფერულ ჰაერად იქეცი...
მესმის ჯახუნისხმა და ვგრძნობ ჩემი თეთრი საბანის სიცივეს,მკვდარვით გაყინულა ცივი ნიავისგან და გეძებ ვერსად გპოულობ..ვის ვესაუბრე ვისთან ერთად გადავეში უსასრუულობის ზღვაში?!ნდობის დროს მიმატოვე"ყველაფერი რასაც ხედავ შენ ტყულია,ყველაფერი რასაც ხედავ შენ წარმოსახვაა"!
თვალებს მიწვავს,ვგრძნობ როგორ მიწითლდება,თითქოს რაღაც ბოლო ეტაპზეა დაგამოხეთქავს...თითოეული წამწამის დასველებას ვგრძნობ,ნახევრად მშრალი თვალები მაქვს,ჩასისიხლიანებული,მტკივა,ცრემლი მტკივა...გუგებიმწევის..თვალებში გულისფეთქვას ვგრძნობ..გამიგია თველბი ადამიანის სულის სარკეაო..ჩემიც ასეა მაგრამ ყველა ვერ ჩასწვდება,მხოლოდ ღამით ვხსნი ფარდას,და ვათავისუფლებ მათ,დამწყვდეულირომყავს მთელიდღე კედელსუკან,უსასრულო კედელს უკან,რომელსაც შენ ის და ყველა მხოლოდ უცნაური ფერის თვალს უწოდებთ...გალაღდებიან,გამოიქცევიან,ფარფატს იწყებენ...ჩამოგორდებიან ლოყაზე დავარდებიან ძირს და აორთქლდებიან ავლენ ღმერთთან,მიუტანენ ჩემს ამბავს და უფალიც გადმომხედავს..ვისაუბრებთ და თანხმობის ნიშNად წვიმას გამოუშვებს..ჩემი ცრემლების წვიმას..შემეხება სხეულზე ჩემი ცრემლი,დამასველებს და დამიდებს წინ მოგონებებს...ისევ დაიწყება თავიდან თვალებს მიწვავს,ვგრძნობ როგორმიწითლდება და ბოლოს წვიმს!....
მინდა გადმოვაგდო ამ შემაწუხებელი კედლიდან,გამოვუშვა ბევრიერთად მაგრამ არშემიძია...ყელში მადგება თველბზე მაწვება და მაინც ვერწყვეტს თოკს დაბმულია...რითივუშველო?!ამოვიკვიატე რაღაც ან ვიღაც..ავიღე იდეალი მაგრამ ჩემთვის იდეალი არარსებობს?გესმის?რაგაუგებარია...ასე გაუგებრად ვგრძნობ თავს,დაბოლოს მაინც ვერვტირი...ვყვირი,პირიმაქვს ღია და ბოლოხმაზე ვყვირი ვყრი ყველაფერს რაც მაწუხებს,ვბრაზდები ბოლომდე ვიბრძვი არმინდა რომ დავნებდე,სახეს ვიხოკავ,იმსახეს რომელიცმიყვარს ვურტყავ...ჰაერს ხარბად ვყლაპავ და ბოლოხმაზე ვყვირი...შემცივდა...ვიხედები მაღლა მოღრუბლულ ცას ვუყურებ და ბოლო ძალას ყვირილში ვხარჯავ,ვუყვირი მაგრამ ვისესმის?მხოლოდ ღმერთს,ეს ყვირილიც ცისკენაა მიმართული!მას ვეჩხუბები?იმას ვინც არასდროსმტოვებს?და აიმეხმაება ისიც მეხმარება...ერთი ცრემლი,ორი,სამი...მადლობა..!