ჩემთან სახლში...ერთი პატარა ოთახის, ერთ პატარა კარადაში... იმალება ერთი პატარა ფურცლებით სავსე ბლოკნოტი კალამთან ერთად...რომელშიც არაერთი ლამაზი სიტყვა თუ თხზულება ჩაიწერა...
არამარტო ლამაზი...იქვე ნახავთ დიდი ტკივილით დავსე წერილებს...რომლებიც გამწარებულ გულზეა ნაწერი...მაშინ როცა ფურცლის გარდა შენი არავის ესმის...
მაშინ როცა მთვარეც თავს გარიდებს და საპასუხოდ გიგზავნის ხასიათის შესაფერის ამინდს... წვიმას...ცაც თავს არიდებს შენთან ლაპარაკს...თუმცა შენთან ერთად ტირის...ტირის მანამდე სანამ არ გაჩერდები... და მერეც როცა გაჩერდები..როცა ტკივილი ცრემლებად დაიღვრება და როცა ტკივილი ლოყაზე შეგაშრება...
და მაინც არავის არასდროს შეეძლება გაგიგოს... ისე როგორც, ბნელ და ამავდროულად ყველაზე ნათელ ღამეს...უმეტყველო მაგრამ ამავდროულად ყველაფრის მთქმელ მთვარეს...და ვარსკვლავებს რომლებიც იმედის მომცემად კიაფობენ...
და თუ ერთ დღესაც ცაში აიხედავთ და ვარსკვლავები არ დაგხვდებათ...გულს ნუ გაიტეხთ...ჩახედეთ იმ ადამიანს თვალებში, ვინც თქვენთვის ყველაზე მნიშვნელოვანია...და დაინახვთ ყველა ვარსკვლავს უკლებლივ...
ჩემთან სახლში...ერთი პატარა ოთახის, ერთ პატარა კარადაში...იმალება ერთი პატარა ფურცლებით სავსე ბლოკნოტი კალამთან ერთად...