კოსმოსშიც კი არ ვყოფილვარ, მაგრამ კოსმოსი ვარ...
არც ასტრონავტი ვარ, არც ასტროლოგი, არც ასე კაშკაშა უსი და არც სუპერნოვასგან წარმოქმნილი ნისლეული...
რაღაც ვარ:
არც არასდროს დამინგრევია აშენებული და არც არასდროს ამიშენებია დანგრეული.
არც ეშმაკისთვის მიცია თაყვანი და არც ღმერთისთვის.
ბუნებაშიც მიხეტიალია; მყვარებია გაუკვალავ ტყეში სეირნობა და უკიდეგანო ხმების სიმშვიდე, თუმცა ლორდი ბაირონი არ ვარ.
არც პო ვარ, არც მოპასანი, არც ნიცშე და არც არაფერი მცხია შიზოფრენიით დაავადებულის.
ეს კი არა, კატებს ვერ ვიტან, რადგან კატების მოძულეებმა აღმზარდეს.
ვერ ვიტან ქათმებს...
ვერ ვიტან ძროხებს...
სპილოებს...
ოპოსუმებს...
მადაგასკარულ ხეებს...
ბორცვებს...
აბლაბუდებს...
ლამპიონებს...
იმასაც კი ვერ ვიტან, დღე-ღამეში ოცდაოთხი საათი რომაა.
ვერც იმ უცხო პლანეტელებს ვერ ვიტან, ათას ხუთასი რომ აქვთ აიქიუ და მაინც ვერ გარკვეულან რა გვიდევს თავში.
მიყვარს და მიყვარდა ჩემი ბიოლოგიური აგებულება - სისტემა ჩემში, რაც არის - სისტემა კოსმოსის