არ შეგეშინდეს...
მეუბნებიან, დაგავიწყდება და სხვას შეიყვარებ-ო, მაგრამ როგორ?! როგორ შეიძლება რომ შენისთანა ადამიანი დავივიწყო?! არ შემიძლია და ამასთან ერთად, ამის სურვილი არც მაქვს. ყოველთვის ვფიქრობდი ჩემთვის, ჩუმად, ძილის წინ. თვალებს რომ ვხუჭავდი, ჩვენს პატარა, მყუდრო სახლს წარმოვიდგენდი. ჩემს ფიქრებში არ გვქონდა ბევრი ფული, შესაბამისად, სახლის გათბობას ვერ ვახერხებდით, მაგრამ ჩვენი სიყვარული იმდენად დიდი და ძლიერი იყო, რომ ეს არც გვჭირდებოდა. თბილად ვიყავით, ჩვენი სიყვარული გვათბობდა. დროთა განმავლობაში, სახლში სხვებიც შემოგვემატნენ. შავ, კულულა თმიანი ბავშვები, რომლებიც თავიანთი დიდი, ბრიალა თვალებით შემოგვცქეროდნენ. იცი?! მიხაროდა, რადგან ბედნიერი იყავი. შენც, შენს ლამაზ თვალებს აცეცებდი აქეთ-იქით. თვალებს, რომლებიც სიხარულისგან ბრწყინავდნენ. დროის გასვლის შემდეგ, იმაზე დავიწყე ფიქრი, თუ როგორები ვიქნებოდით 50 წლის შემდეგ. ბევრი არაფერი იყო შეცვლილი, თუ იმას არ ჩავთვლით, რომ სახლში კიდევ ახალი ოჯახის წევრები გვყვავდნენ. იმ განსხვავებით, რომ ერთ-ერთი მათგანი ქერა თმიანი და ცისფერ თვალება იყო, თუმცა ამას რა მნიშვნრლობა აქვს?! მთავარი აქ ისაა, რომ შენი თვალები ბედნიერებისგან ისევ ბრწყინავდნენ. ისევ ისე აცეცებდი მაგ ლამაზ თვალებს, როგორც წლების წინ. და მეც, ისევ ისეთი ბედნიერი ვიყავი, როგირც მაშინ... ახლაც ვხუჭავ თვალებს, თუმცა სიბნელეა. ვეღარ გხედავ... ვეღარ ვხედავ ვერავის. ვერც შენს თვალებს, ვერც ბავშვებს... მთლიანად სიბნელემ მოიცვა ყველაფერი, მაგრამ არ შეგეშინდეს. ჩემი თვალები ვეღარ ხედავენ, მაგრამ გული გრძნობს. ისევ იმ დიდ სიყვარულს და იმ დიდი ბედნიერებას გრძნობს... მიყვარხარ... მენატრები... ჩემს გულში ხარ... გთხოვ, არ შეგეშინდეს, რადგან მთელი ჩემი დარჩენილი ცხოვრება, ეს ასე იქნება. წლები გავა, თუმცა მე შენ ისევ მეყვარები, ისევ მომენატრები და ისევ იმას მოგთხოვ, რომ არ შეგეშინდეს... არ შეგეშინდეს, ამ უდიდესი სიყვარულის გაქრობის... |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
