-დე ცისარტყელა როგორია?
-ჰმ.. როგორი?როგორი და ფერადი...აი..როგორც
-როგორც რა?
-აი როგორც შენ...
-კი მაგრამ დე.. მე ხომ ჩვეულებრივი ბავშვი ვარ?!
-დე! არ ხარ შენ ჩვეულებრივი...შენ ჩემი ცისარტყელა ხარ.. რომელიც ყოველთვის არის მიწეპებული ჩემს მოღრუბლულ ცაზე...
-დე მე ფერადი არ ვარ...!აბა ერთი კარგად შემომხედე!
-აბა ერთი სულში ჩაიხედე?! ჩემო პატარა გოგონავ! ჩემო ბავშვო...შენ ხომ ჯერ არ იცი... შენ ხომ სულ პაწია ბავშვი ხარ...
-დე! მე უკვე გავიზარდე...
-არა დე! შენ ჩემთვის ის პატარა ლაწირაკი ხარ...ჩემი პატარა ცისარტყელა..! შვიდფერა გოგონავ! ჩემო ყველაზე შუქიანო...
-დე...შუქიანი რა ნათურა ვარ?!
-ეჰ დე...მე სხვა შუქზე გეუბნები... ალბათ რომ გაიზრდები გაიგებ... ჩემო სულელო გოგონავ!
-არა დე...მე უკვე გავიზარდე...მე დიდი ვარ!
-კარგი დე! იყავი დიდი! ოღონდ არასდროს არასდროს დაიწყო ის დედიკო რომლისთვისაც...შენ ცისარტყელა ხარ! შვიდფერა ცისარტყელა!