მამების ქალაქი
არსებობს მამების ქალაქი, მითხრა ერთხელ მეგობარმა და დავიჯერე, რომ შენთვის დაწერილი თუ დაუწერელი წერილი შენამდე მოდის! დროის მანქანა, რომ არსებობდეს დავბრუნდებოდი იმ დღეში, როცა უკანასკნელად ვიგრძენი შენი სითბო... როცა უკანასკნელად შევიგრძენი შენი ჩახუტება... ღიმილი....
ბავშობაში მეგონა, თუ ცას ვარსკვლავი მოწყდებოდა და 5წამში სურვილის ჩაფიქრებას მოვასწრებდი აუცილებლად ამისრულდებოდა, მეც თვალის გაფაციცებით შევცქეროდი ყოველ ღამე ვარსკვლავებით გადაჭედილ ცას იმედით, რომ ვარსკვლავი ჩამოვარდებოდააა... და იცით ვარსკვლავები ცვიოდა, იშვიათად მაგრამ მაინც ცვიოდა....და ჩემს სურვილებს ფრთები ესხმოდა!.. მამაჩემი იყო ჩემი ბავშობის საწყისი და დასასრული.. ის იყო ადამიანი, რომელიც დაუსრულებელ ბედნიერებას მჩუქნიდა... ადამიანი, რომელმაც მასწავლა სიყვარული!.. ყველა ამბავს აქვს დასასრული, და არც ჩვენი ამბავი იყო გამონაკლისი... მაშინ, როდესაც მეგონა, რომ ყველაზე საანუკვარ ოცნებებამდე ძალიან ცოტა დრო მაშორებდა დადგა დღე,რომელმაც ჩემი ცხოვრება ძირფესვიანად შეცვალა... სახლში მისულს მითხრეს, რომ ჩემი ბავშობა დამთავრდა და რომ ვიღაცის დაუდევრობის გამო, ვეღარასდროს ვნახავდი მამაჩემის საოცნებო ღიმილს.....
იმ დღიდან თითქმის ოთხი წელი გავიდა.. ოთხი წლით გავიზარდე... სასწაულების აღარ მწამს! აღარ მჯერა ვარსკვლავების ამბების, არ მჯერა ახალი წლის ღამის სასწაულის, ხვალინდელი დღის სასწაულის.... ყველაზე რთული გამოდგა რეალობის გააზრება! იმის გააზრება,რომ ახალ წელს ნაძვის ხეს აღარ მოგვიტანდა მამა სახლში, აღარავინ გვეტყოდა ,,ნათურები ჩემი საქმეა! თქვენ სათამაშოები დაკიდეთ“... აღარ გაგვაღვიძებდა ღამით მხოლოდ იმის სათქმელად რომ გათოვდაა, და ამის დასამტკიცებლად ფეხის გულებზე პატარა თოვლის გუნდას შეგვახებდა....
ადამიანებს ჩვევაში გვაქვს დაუფასებლობა... ეს თითქოს ტრადიციასავით თაობიდან თაობას გადაეცემა.... იმ დროს ვერ ვაფასებდი ამ ყველაფერს, იმ დროს უბრალო ყოველდღიურობა მეგონა, ჩვენს 16 წლიან თანაცხოვრებაში არასოდეს მითქვამს მისთვის ,რომ მსოფლიოში საუკეთესო იყო მამა იყო... მხოლოდ ახლა მივხდი,რომ სიცოცხლეშივე უნდა დავაფასოთ ადამიანები, რომლებიც ცხოვრებას გვილამაზებენ ....
ის იყო სასწაული ჩემს ცხოვრებაში, რომელიც აღარასდროს განმეორდება ......

P.S ჰაი, არვიცი საერთოდ წაიკითხავთ თუ არა ამ ნაჩხაპნს <3 მაგრამ, გამარჯობათ, მე ვარ რუთენა.... და მიხარია თქვენი გაცნობა.... ეს უბრალოდ მოთელვა იყო, მხოლოდ ამით ნუ შემაფასებთ, მომვალში განვითარდები , გპირდებით...  თქვენი შეფასებები კი ამ ყველაფერში დამეხმარება.