ცა... მთვარე და რამდენიმე ვარსკვლავი, რომელსაც ცა ბუნდოვანებას სტაცებს, შემდეგ კი ოზონით აჯერებს მას.
ოზონი - მომწამლავი, თუ ბედნიერების მომტანი ? - გიჩნდება კითხვა, მაგრამ უაზრო; შენთვის ხომ ბედნიერების მხოლოდ ერთი კარიღა დარჩენილა ღია - კარი დასასრულის, იმ დასასრულისა, რომელიც საბოლოო ბედნიერებას მოგიტანს, ბედნიერებას, რომელიც ცხოვრებამ არ გარგუნა... ის ხომ მუდამ ორ გზას გიშლიდა, გონებისას და გულისას, გზებს, რომლებიც შენში მუდამ გაორებას იწვევდა და ისევ საწყის ეტაპზე გაბრუნებდა.
განა ასე არ იყო ?
მუდამ, მუდამ და განუწყვეტლივ იგივე მეორდებოდა - კვლავ კარგავდი ბედნიერების საფუძველს...