მცირე ღრუბლებმა შენ შეგქმნეს ცაზე
და გულის ფორმა შეიქმნა მარსზე.
მე შენთვის ვდგავარ ქედზე და მთაზე
და მუდამ ვფიქრობ ამ გრძნობის არსზე.

ეს დრო სიყვარულს დაინდობს,
მე გულს არავინ დამითმობს.
მე გულს არავინ გამითბობს!
სიყვარულს?! არვინ არ იხმობს.

ეს გული შენთვის გადადგამს მთას!
ეს გული მუდამ მოგიტანს წყალს!
ამ გულს შენ მუდამ აუნთებ ალს
და კვლავ დატოვებ მას შენგან მთვრალს!

ის თავის ცოდვებს გაუშლის სუფრას,
რათა მან შენს გულს ბოდიში უთხრას.
წავა, მოკვდება შენი წყურვილით!
არფერს არ გეტყვის, წავა დუმილით...

და სანამ დროა ის ეტყვის მთვარეს:
"ეს გული იტევს დიდ გრძნობას მწარეს."
ეს მთვარე იღებს ალბათ ფერს მწვანეს.
ვერაფერს ეტყვის ალბათ ჩემს მკვდარ მეს.

მხოლოდ ჩემი მნათობი ხარ: ვარსკვლავი და მზე.
ერთადერთი სიყვარულის ერთადერთი ხე.
შენ ხარ ჩემი ანგელოზი, ერთადერთი ანნა!
მგონი მე ამ სიყვარულმა ცოდვისგან განმბანა.

"იოლად მისაჩვევი ხარ როგორც თამბაქო."
მგონია ჩემი გრძნობები უნდა დავმარხო.
"მე ასეთი დავრჩები თუ გამიძლებს დრო."
სიყვარულთან დავდგები თუ გინდ გამაქრო.

ამ გრძნობებს არ გავყიდი რაც არ უნდა მოხდეს.
გულს ვერავის ვაჩუქებ არფერიც რომ მქონდეს.
მინდა კიდევ ერთხელ გითხრა: "შენ ხარ ჩემი დედოფალი!"
მე ეს გრძნობა ჩემში კვლავაც ვერადავერ ვერ მოვკალი.

ამ ცხოვრების საჩუქარი მხოლოდ შენ ხარ ჩემთვის
და მოვკვდები სამდურავი თუ ჩემდამი გეთქმის!
გულს შენდამი სიყვარული, სითბო მუდამ ერთვის!
და რას ვიზამ ამას მხოლოდ მომავალი გვეტყვის.

ეს გული შენთვის გადადგამს მთას!
ეს გული მუდამ მოგიტანს წყალს!
ამ გულს შენ მუდამ აუნთებ ალს
და კვლავ დატოვებ მას შენგან მთვრალს!

გიორგი უერთაშვილი