თითქოს ყოველი დღე მარტივია და ერთნაირი ჩემს ცხოვრებაში. .მხიარული.. მეგობრები..ბიჭები.. ყველაფერი.. მაგრამ არაფერი
..
მთელი დღის ემოციებით დატვირთული გვიან ღამემდე შენზე ვფიქრობ. ღრმად შევძვრები ჩემს ლოგინში, ერთ დროს ერთად რომ გვეძინა და წარმოვიდგენ რომ აქ ხარ. წარმოვიდგენ რომ გეხუტები, შენ კი თმაზე მეთამაშები ისევ. უამრავ რამეზე ვსაუბრობთ. მერე თვალებს ვახელ მაგრამ შენ აქ არ ხარ.. შორს ხარ.. ღმერთებო.. ისე შორს ხარ ჩემგან რომ ვეღარ გპოულობ. ისე გარბიხარ რომ ვეღარ გეწევი.. უკან ვიყურები და შენხარ მაგრამ ის დრო წავიდა. ვეღარ დავბრუნდები.. თურმე მარადიული არაფერი ყოფილა.. არადა მეგონა „ჩვენ „ ყოველთვის ჩვენ იყო. მაგრამ შენ წახვედი.. ჩვენ დავიშალეთ, ჯერ ორ ნაწილად, მერე სამ, მერე ოთხ და ასე უამრავ ნაწილებად. ნეტად იცოდე როგორ მენატრები. როგორ მინდა აქ იყო. რეალობას თვალს ვერ ვუსწორებ.. შენ შორს ხარ. ჩემგან შორს. შენ შენი ცხოვრება გაქვს, მე კი შენით ვცხოვრობ. მინდა გაგიშვა მაგრამ არ გამომდის. იმდენად ძვირფასი ხარ იმდენად მიყვარხარ რომ ვერ ვახერხებ თავიდან ამოგიგდო და შენს გარეშე განვარგრძო ცხოვრება.. მზარავს იმის გაფიქრება რომ ჩვენს შორის აღააა ის რაც სამი წლის წინ დაიწყო. ჩვნ ხომ ასე კარგად ვიყავით. ან იქნებ ჩემ ილუზიის ნაწილი იყავი. იქნებ მხოლოდ მე მიყვარდი ასე ძალიან და შენთვის უბრალოდ ვიყავი.. ჩვეულებრვი გოგო ვიყავი.. შენ შემცვალე.. შენ მაიძულლე მეცოცხლა და ვყოფილიყავი ასეთი მაგრამ ყველაფერი შენთან ერთად იყო საინტერესო და სასიამოვნო. შენ კი აღარ ხარ. მაშინ რაღა ვაკეთ მე?! შენს გარეშე როორ ვაკეთო ის რაც შენ მასწავლე. შენ წახვედი და დამტოვე.. შეიძლება ვერც კი ხვდებიმაგრამ შენ აღარ ხარ ის ვინც იყავი.. სხვანაირი გაგიცანი, ყურადღებიანი, თბილი. მოსიყვაარულე.. ჩემი.. ჩემი იყავი. ვიცი ეგოისტურად გისაკუთრებდი მაგრამ მაინც ჩემი იყავი. ხელჩაკიდებული მომყვებოდი ყველგან. ამდენი ხანი გავიდა და მაინც ის ჩემი ხარ, ზარი რომ მაბედნიერება საათობით რო ვლაპარაკობდით უაზრო თემებზე და არცერთს რომ არ გვინდოდა გათიშვა. დიდ დაღად დარჩი ჩემს გულში. დიდ ხვრელად რომელიც უფრო და უფრო იზრდება კიარ მცირდება. ყოველ დღე ახალი ჭრილობა ემატბა. ეკრანზე ხლით ვეფერები შენს სურათებს და ცრემლებს ვერ ვიკავებ. როგორ მალე გაიზარდე. უკვე რამხელა გახდი. ადრე ყველაფერი ვიცოდი ახლა ისიც აღარ ვიცი რა მოგწონს. შეიცვალე, სხვებმა შეგცვალეს..სხვები გამოჩნდნენ და შენი თავი წამართვე.ს. ვიცი.. გეფიცები ვიცი არ მაქვს უფლება ვაკუუმში ჩემთან დაგიტოვო მაგრამ გული მტკივა რომ ასე გინდოდა ჩემგან წასვლა. სე წახვედი, უკან არ მოიხედე. ატირებული გიყურებდი როგორ მიდიოდი და შენ არც გაგიგია. ყოველთვის გიმალავდი ცრემლს. არ მინდოდა გენახა.. ვერ გაგიშვი. გამოგეკიდე. მოგსდევდ მაგრამ ბოლლოს ხელი მკარი. და მე გავჩერდი.. გიყურებდი როგორ მიდიოდი და ყოველ გადაგმულ ნაბიჯზე გული მეგლიჯებოდა.. არსადან მოხვედი და არსაით წახვედი. შენ აღარ ხარ. გეძებ მაგრამ ვერ გპოულობ. ჩემთან აღარ ხარ, სხვამ ჩაგინაცვა ჩემი თავი... მე იდე ერთ ადგილზე გაშეშებული ვგდავარ და გელოდები, იქნებ მოხვიდე. იქნებ წაიღო ეს ზამთრს სიცივე ასე მყარადრომ გამიმეფდა სულლში.. იქნებ მოიყვანო გაზაფხული ისე როგორც ადრე.