-გამარჯობა გოგონა.
-გამარჯობათ.
-რაზე ოცნებობთ?
-ამ მომენტში თუ ზოგადად?
-აი ამ მომენტში ამ წამს რაგინდა ყველაზე მეტად?
-არვიცი, არა როგორ არვიცი მასზე ვოცნებობ,მის ზღვისფერებზე.
-და რატო ოცნებობთ? რეალურს რატო არ ხდით?
-ჰაჰ,რეალური? განა შეილება ის რეალური იყოს?
-რატო?
-ის ყველაზე ამოუცნობია,ყველაზე შორს,ყველაზე დიდ ოცნებაში,ყველაზე დიდ ნატვრაში,ყველანაირ იმედ ჩაკლული,ოთახის მეორე ბოლოშია,სიბნელეში, შუქი კი არსაიდან შემოდის,არსაიდან არ მოჩანს მომავალი,არსად არაფერი,სიბნელეა,ტკივილია,სიკვდილია,წამება...
-ასე თუ იტანჯებით რატო არ ივიწყებთ? რატო არ მოისვრით სდღაც ჯანდაბაში?
-შენგონია არ ვცადე? შენ ფიქრობ რო დავემონე? არა მე კი არ დავემონე,მან დამიმონა, ჩამკლა,ყველა ოცნება წამართვა,მარტო მისი თავი დამიტოვა საოცნებოდ,მარტო თვითონ დამირჩა, არადა ყველაზე მეტად მისი წასვლა მინდოდა...
-თუ გტანჯავს არაა შენი ღირსი არ გიმსახურებს...
-ეჰ,ის თუ მე? მე არ ვიმსახურებ....
გოგონა ჰეი,გოგონა გამოფხიზლდი!!!
აპარატის გამაყრუებელი წრიპინი...
ერთი...ორი....სამი.........გადავარჩინეთ,მადლობა ღმერთს ჩვენთანა,შევძელით!