გარეთ წვიმს,არა მოიცა ჯობს ასე დავიწყო,გარეთ თოვს.თოვს,თოვს,თოვს.რაც გაგიცანი გავიდა ოთხი თვე.ჰო,ზზუსტად ოთხი თვე.ჩვენ სულ ცოტა დრო გავატარეთ ერთათ,მაგრამ იცი მე უკვე ვფიქრობდი,რომ ერთმანეთისთვის რაღაცას ვნიშნავდით.თუნდაც მეგობრები მაინც ვიყავით.ორი კვირა? თუ მოიცა ერთი?ჰო, ერთი კვირა გავატერეთ ერთად.ერთ სახლში გვეზინა,ერთად ვიყავით ყოველ დღე.მეგონა რომ მესმოდა შენი,თითქოს უსიტყვოდ გვესმოდა ერთმანეთის.თითქოს ჩვენში რაგაც იყო რაგაც საერთო და ამავდროულად განსხვავებული.მაგრამ ერთხელაც ეს დამთავრდა. ჩვენი გზები გაიყო და ჩემს გულში რაგაც ჩაწყდა.ვიხსენებდი ერთად გატარებულ დროს და ვაგრზელებდი ცხოვრებას.სანამ ერთხელაც არ დაგინახე.თოვს, თოვს, თოვს და უცებ შენ დაგინახე გზაზე მიდიხარ მეკი გიყურებ და თვალს ვერ გწყვეტ. შენ ჩემსკენ მოდიხარ,მაგრამ ვერ მხედავ. მე გავშეშდი ადგილიდან ვერ ვიძვრი და გიყურებ შენ გზა გააგრძელე და გვერდით ჩამიარე.მეკი ისე მენატრრებოდი მტელი ოთხი თვე.და გავიღვიზე...