იწყებ კითხვას?
მაშ მოემზადე ძალიან ბევრ ფრაგმენტს ამოიცნობ შენი ცხოვრებიდან…
გაიხსენე ის ადამიანი ‘ადამიანები’ ვინც შენ ცხოვრებაში აღარ არიან…
მაგრამ მიზეზი არ იცი..
ასე უცებ აირია ყველაფერი და მორჩა.
რატომ? რამოხდა? რისთვის აი პასუხები რომ არ გაქვს..
თუმცა ყველა წასულს რომ კითხო აუცილებლად შენ გადანაშაულებენ..
მაგრამ არავინ იაზრებს იმას რომ მათი ქცევების გამო შეიცვალე შენ….
მეორე რამდენჯერ გამოგიხატავს სითბო?
სიყვარული? ყურადღება?
საპასუხოდ რა მიიღე? არაფერი...
განა რაიმე საპასუხოს გამო გააკეთე ყოველივე..
უბრალოდ რაც მეტს გასცემ სითბოს…
ცივი რჩები გაყინული მერე აქეთ უკვირთ რატომ შეიცვალეო.
გეცნო სიტუაცია?
არ თქვა რომ ერთხელ მაინც არ გიფიქრია იმაზე რომ აი ისეთ ადამიანებს ‘ბოღმიანებს’’გულქვებს’ რომ მეტად უმართლებს და შენ რომ ბოლომდე მიენდობი ადამიანს
გულწრფელობას და ერთგულეას გამოუხატავ სწორედ შენ რჩები წაგებული….
და ცხოვრების უსამართლობას მაშინ აღიარებ…
ადამიანი ეგოისტიაა ყველა მხოლოდ მის კეთილდღეობაზე ფიქრობს…
რამდენჯერ გითქვამს შენი თავისთვის “გამოფხიზლდი?”
“ყველასთვის კარგი ნუ იქნები..”
“ყველა არაა ისეთი როგორიც ჩანს”
“ყველა რაღაც როლს თამაშობს”
და ყველაზე გავრცელებული ჭირი, გვერდში დგომა გამოიხატება სიტყვა’დაიკიდე’.
სხვას რომ უჭირს მთელი გულით რომ გულშემატკივრობ მხარში უდგახარ ..
მთელ ენერგიას ხარჯავ ადამაინურად მეგობრულად სიყვარულით თუ არ აქვს მნიშვნელობა…
დრო რომ მოდის და შენ თავად გჭრდება ელემენტარული რჩევა გესმის “დაიკიდე”
“რაღაც იქნება..”
“დაიკიდე არ ღირს ნერვიულობად”
და ეხლა შენ ვინც ამას კითხულობ
წადი იმ ადგილიდან სადაც სითბოს გამოხატვა მხოლოდ შენ გიწევს და იცოდე,
როგორც კი ზამთარი მოდის მაშინ ვაფასებთ ზაფხულის სითბოს ადამიანები
მანამდეე აგვისტოს სიცხეს ვეწუწუნებით რომ ვიწვით…
სწორედ ესაა ადამიანი, ზედმეტი სითბო სწყენს...
ხოლო სიცივის დროს ახსენდებათ ის რაც ქონდათ და ვერ დააფასეს