შენ წახვედი და არც დაგაინტერესა როგორ ვიქნებოდი შენი წასვლის მერე ... არც გითქვამს მიზეზი უბრალოდ წახვედი ისე რომ უკანაც აღარ მოიხედე ,იცი ყველაზე საწყენი რა არის? პირველივე სერიოზულ დაბრკოლებაზე ხელი გამიშვი...მესმის და გავიგე რო რაღაც მიზეზი და გაქ და არ „დაგიკიდებივარ“ გავიგე რომ გიყვარვარ კაი მარა ამას მარტო სიტყვებით ამბობ და საქციელით სულ სხვა რაღაცას მიმტკიცებ ჩემს თავს თავადვე შევუქმენი ეს პრობლემა თავადვე შევუქმენი ეს ტკივილი რომელიც ისეთი შეგრძნება მაქ არასდროს გამიქრება მე ვარ დამნაშავე რადგან მეგონა რომ შენთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ვიყავი მეგონარომ არასდროს მიმატოვებდი ჰო მეგონა რომ ყველაფერი ვიყავიშენთვის და გაშვება უბრალოდ არ შეგეძლო გულუბრყვილოდ და ბავშურად შეგიყვარე და ყველაზე საშინელება ისა რომ ამ პერიოდის განმავლობაში იმის მაგივრად რომ გავბრაზებულიყაავი ან მწყენოდა ან შემზიზღებოდი უფრო და უფრო დღითიდღე უფრო მიყვარდები და ოდნავათც არ მიქრება ეს გრძნობა ეს უფრო მაგიჟებს და ჭკუიდან გადავყავარ მე აღარაფრის აღარ მწამს გესმის? უბრალოდ ყველაფრის და ყველას რწმენა დავკარგე ერთადერთი იყავი ვისთანაც არ ვიყავი უხასიათო, მოსაბეზრებელი დრამა გოგო და ის „სიცოცხლით სავსე“ დამაბრუნე როგორიც ადრე სულრაღაც 1 წლის წინ ვიყავი ... მიყვარხარ ისე სასწაულად რომ შენ გარეშე უბრალოდ წარმოუდგენელია ჩემი არსებობა მაგრამ ვეღარ შეგირიგდები უბრალოდ გული კი არმეტკინა ყველაფერი განადგურდა სრული მნიშვნელობით ჩემ გარეშე გაძელი ამდენი დღე და საერთოდ არ მოგნატრებივარ(შეიძლება მოგენატრე მაგრამ ეს მნიშვნელობას კარგავ რადგან არცერთხე არგიცდია ჩემთან დაკავშირება) ნათიამ სწორედ ის გაიგო რაც არმინდოდა არავის გაეგო არმინდოდა რადგან ვიცირომ არასწორად გაიგებდნენ და აი ასეც მოხდა -ისტერიკა მჭირდა ვერც ვერაფერს ვაკეთებდი ვერც ვტიროდი უბრალოდ ძალათ ვიღიმოდი რომ არასვის ეთქვა რაგჭირსო ბოლოს უკვე ვეღარ მოვითმინე და აბაზანი გავედი კარები ჩავკეტე და აი რომ ჩავიკეცე უბრაალოდ არვიცი რამდენი ხანი ვიყავი ასე თვალები ჩავისიე რასაც ქვია წყალი შევისხი რომ დამეფარა მარა მაინც აზრი არქონდა სახეზე ფერიარმედო სიარულითაც ძლივს დავდიოდი ამდენი ხანი ძალით ვიღიმოდი რომ არავის არაფერი ეკითხა ვერც ავღწერ რამჭირდა და რა მემართებოდა შეუძლებელია ეს სიტყვებით გადმოვცე ღამით რომ ვწვებოდი მაშინ თავისით მომდიოდა ცრემლები ყოველ დღე ყოველ დღე ყოველ წამს შენ გარდა კონცენტრაციას ვერაფერზე ვაკეთებედი იმ დღეს ზუსტად შენ ძმაკაცს რომ ვუთხარი რომ უნდა მენახე გზაში შემხვდა „შენი სიყვარული“ თავის სადაქალოსთან ერთად ისე შემომხედა მინდოდა მომვკდარიყავი აამ ყველაფრის მერე უბრალოდ შეუძლებელია არაფერი აღარ გამოვა შეუძლებელია ერთხელ დამთავრებული ურთიერთობის მეორედ დაწყებას არასდროს არ აქვს აზრი ის ისეთი ვერ იქნება როგორიც იყო და ჩვენც უარესად გვეტკინება გული
უბრალოდ ყველაფრის მიუხედავად მინდა რომ გახსოვდეს ყველა მოგონება , ყველა ჩახუტება , მართლა მთელი გულით ნათქვამი „მიყვარხარ“(ჩემთვის მასე იყო და მე მასე ვამბობდი და შენ აღარ ვიცი უკვე ) მინდა უბრალოდ „ჩვენ“ გახსოვდეს და არდაივიწყო ახლა კი საკმარისად ბევრი ვილაპარაკე ბედნიერად და მშვიდობით...