ღამდება და ისევ იდუმალებით მოცული სიბნელე ეცემა ნაცრისფერ ქალაქს ოდესღაც სიცოცხლით სავსეს ახლა კი სრულიად ჩამქრალს,აქ ვეღარ ნახავთ მომღიმარ სახეებს აქ საერთოდ სახეებს ვეღარ ნახავთ აქ ხომ სიყალბე მეფეობს აქ ხომ ბოროტი ხალხი მეფობს....აქ ხომ სისულელედ ითვლება სიყვარული სიგიჟედ ითვლება ერთულება...ხალხიც თითქოსდა შეეჩვია ამ ქაოს დროსთან ერთად ხალხიც შეიცვალა გაბიროტდა და ანგრია ყველაფერი ოდესღაც მისივე ნაშენი,ალბათ დროთა ჟანრი ასე მოითხოვს ნგრევა და შენება უცვლელი რითმი სისხლად ქცეული კედლები რომლის მიღმაც ადამიანობა იმალება, დიახ ადამიანობა ის ძველი გრძნობა დიდი ხანია რომ მიივიწყეს ადამიანებმა..ეჰჰ ყველაფერი ასე არ უნდა დასრულებული იყო არ შეილებოდა ლამაზი სამყარო ბნელეთს დამონებოდა მაგრამ რა თვითონ არ ვაჩუქეთ ბნელეთს საკუთარი სხეული...მე...ახლა ქალაქის ცეტრში ვარ მოედანზე, ჩემი სხეული სახრჩობელაზეა გამოკიდული როგორც გასაყიდად გამოფენილი ხორცის ნაგლეჯი ,...მაგრამ აქ სხვა აზრი დევს, აქ შიში სუფევს აქ მივიწყებული პოეტის სული ტრიალებს..ჰაჰა სასაცილოა სიკვდილის მერეც კი ზურგი მაქციეს ამ წყეული ხალხის სიცილი არღვევდა ბოლო გზაზე მიმავალ გზას... აი ყველაფერიც დასრულად მე ცას ვეზიარე თქვენ კი მიწაზე დარჩით ჩემი სხეული გათელეთ მაგრამ სულს ვერ შეხეთ,..განა ბევრია ვინც სიცილით ტოვებს ამ ქვეყანას მე იმ წუთას არაფერი მიგრძვნია... მეეე ორი დღის წინ მოვკვდი საბოლოდ ამ მოედანზე როცა ბოროტმა ჯალათებმა გსტაცეს ხელი და სახრჩობელაზე აგიყვანეს, ლამაზ ყელს რომელსაც ადრე ათასი სამკაული ამშვენედა ახლა აყროლებული ტოკის ნაგლეჯი გიმშვენებსს...ღმერთოო რაა ლამზიაა როგორ შემძლო ვმდგარიყავი შენ წინ მუხლებ დაჩოქილი როცა ვხედავდი როგორ გამოგასალმეს სიცოცლხეს როგორ წაგართვეს შენი სილამაზე და როგორ გაგაქრესს....და რისთვიისს მიზეზად მხოლოდ შური და ბოღმაა ღმერთოოოო ნუთუ ამ ქვეყნად ყველა სილამაზე კვდება ნუთუ ესაა სამყაროს კანონზომიერება და თუკი ეს ასეა მე მეზიზღება ეს სამყაროც და მისი უაზრო კანონზომიერებაც სწორედ ამიტომაც ვიცინოდი სიკვდილის წინ სწორედ ამიტომ დავტოვე მიწა და ცაში შენთან გამვიქეცი სწორედ ამიტომ ვიწამე და სწორედ ამიტომ ტკივილი ვფარე ეს ყველაფერი იმიტომ რომ შენამდე მომეღწია და თუნდაც ერთხელ შემეხედა შენთვის და მერე ებოძებინათ მწარე სასჯელი და ჩემი კუთნილი ადგილი , აი ახლა როცა ვიცი რომ შენ ზეცას ეზარები მე ბედნიერი გავქრები მე ბედნერი ჩავიფერფლები ჯოჯოხეთურ ცეცხლში და შენზე ფიქრები დაანგრევენ მის კედლებსა და საზღვრებს.
