მე მიყვარს ის ვისაც ვერ ვეყვარები. მე მინდა მასთან ვისთანაც ვერასდროს ვიქნები. რაც შემიძლია ის შემიძლია რომ ვიყო ჩრდილი მისი თანამდევი. მინდა რომ ვნახო ის სულ ბედნიერი, ამისთვის მზად ვარ დავსთმო ყველაფერი, ოღონდაც იგი იყოს ბედნიერი. რა ვქნა რომ შვება არის რაღაც მიუწვდომელი. მუდამ მალული, მუდამ ფარული. რატომ ვარ მხოლოდ ტანჯვისთვის დაბადებული. რატომ გაგიცან კეთილი,სამართლიანი და მუდამ მნათი ამ გველმა ბნელში მცოცვმა. შევიგრძენ სითბო შენი სხივების. მინდოდი მეტი და უფტო მეტი. დაგზდევდი კუდში თავს გაბეზრებდი და მქონდა იმედი, რაღაცის იმედი. მე სულ მეგონა რომ შენი სინათლე ოდესმე მხოლოდ ჩემთვის ენთება. მაგრამ გამოჩნა ის ლაწირაკი. პატარა მგელი ცხვრისტყავ ჩაცმული. ჩაგავლო ხელი და დაგიჭირა, ლამაზი სიტყვებით გამოგიჭირა. სიტყვა მიყვარხარ ყოვლის მიზეზად მოიყვანა და არც კი გაწითლდა. შენც არ შეგეძლო გამკლავებოდი მის ტყუილებით სავსე ბაგესა. მოხვიე ხელი და ის გასინჯე რისი გასინჯვაც იმან გირჩია. ღვარძლით და შხამით სავსე ტუჩები ენა ქვემძრომის გაუმაძღრის, ადგა და ტუჩებს შენსას შეახო და მანდ დამთავრდა შენი ნათება. სხივებს სხვებისთვის აღარ აფრქვევდი მხოლოდ მას მიეც შენი ნათება. მე მაინც მიყვარხარ და მუდამ ველი, რომ ისევ აღსდგება შენი სხივები. ერთხელაც.. ეტყვი იმ ყლ*ს საფხანს რომ გეყო მისი ღვარძლისა ჭამა. კი ეს ოცნება მუდამ დამყვება, მხოლოდ მაგიტომ ვარ მე ცოცხალი. იმედი მქონდეს და არ ვკარგავდე კი.. კარგადა ჟღეს მარა რთულია. მისი დანახვა და მუდამ ლახვა. თვალებში ვუმზერ და სულ ვატყუებ.. რომ არ გამიწყრეს ჩემი უფალი.