საკმაოდ რთულია წერის დაწყება ალბათ დამეთანხმებით ხომ?
მოძებნო ზუსტი სიტყვები რომ საკუთარი ემოცია მთლიანად გამოამჟღავნო და მისცე ადამიანებს რეალური შეგრძნების საშუალება..
იცით რაზე მინდა საუბარი? არა ეს მეც არვიცი მინდა
რომ ვისაუბრო გავაღო კარი ჩემსა და საზოგადოებას შორის და უბრალოდდ გავიგო რამდენად ჰგავს ჩემი ცხოვრება სხვა ყოველდღიურობას.. თითქოს ბედნიერება ჩუმად მოირბენს და როდესაც ვეცდები რომ ხელი მივაწვდინო სულ მისხლტდება ხელიდანდა გარბისს
ისეთი სისწრაფით რომ თვალსაც ვერ ვადევნებ
შემდეგ გულდაწყვეტილს იმედი მიახლოვდება და მიმეორებს რომ ჯერ კიდევ არ არის გვიანი.. იმედიც ისეთი ფერკმთალია ხანდახან ეჭვს ჰბადევს ჩემში მწამდეს თუ არა მისი
თუმცა მისი გამჭირვალობაც მის სისუფთავეში მარწმუნებს და საბოლოოდ მასში ვიკარგები..
ახლა წამით დავფიქრდი ამაში მე და შენ ვგავართ ხომ ერთმანეთს? შენც ეს აზრი გიტრიალებს გონებაში თითქოს და შენზე ვსაუბრობ... რა ბანალურია ეს ცხოვრება თითქოს სავსეა მრავალფერივნებით არადა ჩვენი ცხოვრება ერთიდაიმავე მელნითაა დაწერილი და ხელწერაც კი მსგავსია.. განურჩეველი ერთმანეთისგან და როგორ ხდება რომ ერთიდაიმავე განცდა ერთდროულად რამოდენიმე ადამიანს აქვს? შენ გიფიქრია ამაზე მაშინ როდესაც გტკივა? რომ ახლა ამწუთას როდესაც მე მატკინეს როდესაც მე ცრემლი მდის ამწუთას ვიღაც იგივეს განიცდის..
ამაოა განა ჩვენი აზროვნება? არა თუმცა როდესაც გვტკივა სხვაზე არასდროს ვფიქრობთ სევდა გვაპატარავებს თავი გვეცოდება და სხვებსაც ვაცოდებთ თავს.. როდის გახსენებია ამდროს ვინმეს ის სხვა რომელიც იმავე მიზეზით იტანჯება ან თუმდაც უარესით.. დიახ პასუხი ზუსტად ეს არის რათქმაუნა არასდროს.
თუმცა ჩვენ მაინც ვთვლით რომ ბევრისაერთო აქვს ადამიანებს და მათ ცხოვრებას ერთმანეთთან...
იცი ეხლა მინდა გიყურებდე როგორ კითხულობ ამ ჩემს გაურკვეველ აზრებს
რა გამომეტყველება გაქვს და რა გიტრიალებს გონებაში? გეცოდები დამცინი ჩემში შენსთვს ხედავ თუ უბრალოდ სულელეს შეფასების ღირსადაც არ მთვლი..
მინდა ვხედავდე თითოეულ ადამიანს მის აზრებს როგორ განიცდისს როგორ იღებს ინფორმაციას ქვეცნობიერიდა საითკენ მიყავთ ფიქრებს იგი.. შენ გაგიჩნდებოდა სურვილი წერისას შემოგეხედა ჩემთვის? გაგიჩნდებოდა სურვილი ჩაწვდომოდი ამ ყოველ სიტყვას რა მიზნობრივი დატვირთვა აქვს? მე ამწუთას შენი გულის რიტმიც კი მაინტერესებს.. შენი მდგომარეობაც.. შენი ემოციაც.. არეულია ერთმანეთში ეს ოხერი ტექსტი და აზრი ვერ გამოგიტანია ხო? ასეა ასე მე არვიცი რაზე ვწერო რომელი მძიმედან რომელ წერტილამდე ანდა მრავალწერტილამდე გავაგრძელო თხრობა.. არეული აზრებისს
გონების ერთი ნაწილი ერთს მკარნახობს მეორე კი მეორეს.. ნეტა თუ გესმის რას ვგულისხმობ ნეტა გრძნობ როგორი ძვირფასია შენი ღიმილის კუთხე ჩემი ცხოვრებისთვის.. რადგან ასეათუისე პირდაპირ მხოლოდ იმას გეტყვიეომ ვიცი ჩემი ცხოვრება შენსას ჰგავს თუმდაც იმ ფარდის უკან მაინც რომელიც სხვებისთვის ჩამოგიფარავს და ლამობ სიმართლის დამალვას... ნეტავვ შენ ჩემო განუმეორებელო მკითხველო მხედავ მე შენში? დღეს აქ გავჩერდები.. თუმცა გპირდები ყველაფერს ავხდი ფარდას ყველაფერში გაგარკვევ.. თუ შენ დაიწყებ ძიებას ჩემში.. აუცილებლად იპოვნი საკუთარ თავს.