დღეს ისევ სხვა ქალთან ერთად დაგინახე.
თუმცა უწინდებურად ვერ მოვედი შენამდე... გამარჯობაც კი ვერ გითხარი სიმწრისაგან და უსაშველო ტკივილიანი ლოდებისგან, რომელიც გულზე მაწევს.
შენ მითხარი, რომ ჩემთან დარჩებოდი. არსად არ წახვიდოდი... ჩვენი სხეული და სული მხოლოდ და მხოლოდ ერთმანეთისათვის იყო შექმნილი.
სიტყვებმა ფასი დაკარგეს, ედი.
ჩვენ კი ამის შედეგად ერთმანეთი.
მტკივნეულია, როდესაც გვერდით ჩემს მაგივრად სულ სხვა ქალი გიდგას, რომელსაც იმ სიტყვებს უძღვნი, რომელიც ადრე... ერთ დროს მხოლოდ მე მეკუთვნოდა.
ჩემი შენდამი სიყვარული ტკივილია.
უდიდესი ტკივილი, რომელსაც დრო ვერ გააქრობს, ედი.
ყოველ ჯერზე, როდესაც შენს თვალებს ვხედავ მინდება, რომ ამ სამყაროს მოვწყდე.
ემოციების შემოძალვისაგან ყელი იმ წუთშივე საშინლად მეწვება.
მე შენ მიყვარხარ, ედი...
ედი...
ჩვენ ჩვენი სამყარო გვქონდა... თავისივე თანავარსკვლავედებითა და მზის სხვივებით.
ახლა სუსხია... ტანში მცრის იმის მიუხედავად, რომ ჩემი სული ერთიანად იწვის.
მინდა შენამდე მოვიდე, თუმცა წინ ვერ მოვიწევ...
მინდა სიტყვები გითხრა, თუმცა შენამდე ვერ აღწევს...
მინდა გულში ჩაგიკრა და მთელი გულით გითხრა, რომ შენ... დიახ, მხოლოდ შენ იყავი ის ერთადერთი მამაკაცი, რომელიც სამუდამოდ ჩემში დარჩა და ეს იარები, რომელიც შენგან დამრჩა, დღითიდღე უფრო და უფრო იზრდება. მეც ამ იარებში ვიკარგები, რომლიდანაც გეზს ვერ ვიკვლევ.
მენატრები...
მჭირდები...
ვუფერულდები...

შენი თვალების დანახვის შემდგომ ტატუ ბარში შევედი... სწორედ ის მერცხლები დავიხატე, ედი, რომელიც ჩვენს ისტორიის იმიტაციას ჰქმნიდა.
და მე ვერ შეგპირდები, რომ დაგივიწყებ...
მე ვერ შეგპირდები, რომ ოდესმე გამინელდება შენდამი გრძნობები...
მე ვერ გეტყვი, რომ სიკვდილი არ მომინდება, როდესაც ცოლს მოიყვან და შორიდან ისევ თვალებამღვრეული დაგინახავ...
მე ვერ დაგპირდები იმას, რომ ბედნიერი ვიქნები...
მე ვერ დაგპირდები სუიციდური აზრების მოშორებას...
მე მხოლოდ იმას შეგპირდები, რომ მხოლოდ შენ დაგემსგავსები.
რადგან შენ ყოველთვის ჩვენ ვიყავით...
და თუ შენ, ჩვენ არ ვიქნებით მაშინ ცხოვრებაც თავის ელფერს დაკარგავს...


მე ფრთებს შევისხავ, გპირდები...
ჯოჯოხეთი კი თვით მარტოობაა...