იატაკზე იჯდა და სუნთქვაშეკრულს, მზერა დარბაზის ცენტრში მოცეკვავე, ერთმანეთზე აკრული სხეულებისკენ, ჰქონდა მიპყრობილი. უყურებდა და სხეულში ცხელი ტალღები უვლიდა. მათ ადგილას წარმოიდგენდა თავს და იღიმოდა.
დარბაზის მეორე ბოლოდან გრზნობდა: დაჟინებულ, მწველ და ამოვდროულად, სასიამოვნო მზერას. სიამოვნებდა, სასტიკად სიამოვნებდა.
მუსიკა დამთავრდა და მწვრთნელმა შემდეგი წყვილი გამოაცხადა:
-ელენა მიხაილოვნა და ალი გორგაძე, გთხოვთ! მეტი დამაჯერებლობისთვის, ხელით ანიშნა დარბაზის ცენტრისკენ.
ნერვიულობდა, სასტიკად ღელავდა, გული ეკუმშებოდა და სუნთქვა ეკვროდა. როგორ უნდოდა მასთან ერთად ეცეკვა, ერთხელ მაინც ღირსებოდა მისი სიახლოვის შეგრძნება, მაგრამ მისდა საუბედუროდ, მწვრთნელი არ აძლევდა ამ "ნანატრ სიხარულს". მასთან არ ცეკვავდა, მაგრამ მის წინ. უნდოდა ისე ეცეკვა, რომ მასთან ცეკვის, სრულუფლებიანი გამხდარიყო.
გავიდა, დადგა და მუსიკას აჰყვა. თვალები დახუჭა, წარმოიდღენდა რომ მისი მეწყვილე იყო(უკვე მერამდენედ ვინ მოთვლიდა). სიამოვნებისგან, იღიმოდა და მიწაზე ჩამოსულ ანგელოზს გავდა, ვნებიანი ცეკვის შესრულებით.
დასრულდა მუსიკა და თავის ადგილისკენ დაიძრა, თვალის კუთხით ხედავდა, როგორ ირონიულად და დაჟინებით უყურებდა და გული უკვე სალტოებს აკეთებდა, განზრახ არ იხედებოდა მისკენ, ტუჩის კუთხეში ღიმილი ეპარებოდა და მოკვნეტა დაიწყო რომ არ შეემჩნია. თვალებში კი ჭინკები უხტოდნენ.
-ელენა დარჩი! მოესმა მწვრთნელის ხმა.
-ზურა ადექი, ელენას ეცეკვები!
და აი სად მიხვდა, რომ სიკვდილი უკვე უახლოვდებოდა, გულმა გაასმაგებული შეკუმშვა რომ დაიწყო და უკვე ტანსაცმელზეც რომ ხედავდა მის ძლიერ დარტყმებს, რის შედეგადაც კაბის ზედა ნაწილი მოურიდებლად ირხეოდა, თვალები აემღვრა, ჯერ გაიყინა, მერე სისხლის დიდი დოზით მიწოდება იგრძნო თავის ქალაში და ეგონა გაუსკდებოდა. ის მიდიოდა მისკენ ნელი, აუჩქარებელი ნაბიჯით, როგორც მგელი უკვე გამოჭერილ მსვერპლისკენ, ღიმილშეპარული, აშკარად ახალისებდა და აზარტს მატებდა გოგონას გაოგნებული სახის ყურება...
და აი, დადგა წამი, მისი ოცნების ასრულების. მრავალჯერ ნანატრის, მაგრამ მისი ასრულების გარდაუვალობა რომ იგრძნო, ისიც იფიქრა სანამ აუსრულდებოდა, მანამ განუტევებდა სულს.
-მშვენიერი ელენა. ყურში უჩურჩულა და დარბაზში მუსიკა( stony-Dance kizomba) ჩაირთო. გოგოს სხეულიც დაპროგრმებულივით აჰყა.
ზურამ სხეულზე მჭიდროდა აიკრო, მისი ნაზი ხელი ერთ ხელში მოიქცია და მეორეთი მისი წელი, მხარი, კისერი მოიარა. გრძნობდა გოგონას მძაფრ რეაქციას და კმაყოფილებისგან უკვე ყვირილი უნდოდა.
-მოდუნდი! გაიგონა მისი ბოხი, მაგრამ სუფთა ხმა და სხეულის გადატრიალების, ახალი ეტაპიც დაიწყო. - ჩემთვის ელა, ჩემთვის იცეკვე...
ისევ ყურში უჩურჩულა და ამით გოგოს გასაგიჟებელი სიძლიერის, მუხტიც მიაწოდა. მუსიკაში ჩაიძირა, სიამოვნებისგან ტუჩემზე კბილს იჭერდა,
კვნესა რომ არ აღმოხდომოდა. გრძნობდა რომ მხოლდ თვითონ, ის კაცი ვისზეც გიჟდებოდა და გასაგიჟებლად ვნებიანი კიზომბა იყო, სხვა ყველაფერი გააქრო თვალთა ხედვიდან და ბოლომდე დატკბა. იმ წუთს, მისი სხეული და სული სიამოვნების ზენიტში ავიდნენ. ცეკვავდა თავდავიწყებით, კანი ეწვევადა, სისხლი უდუღდა, ტუჩები მისი მხურვალე ბაგეების შეხებას ითხოვდა, ოღონ ახლა ეს მომხდარიყო და ჯანდაბაში გაისტუმრებდა ყველას და ყველაფეს.
მათი შემხედვარე, დამსწრე საზოგადოება გაოგნებული და გაბადრული უყურებდა წყვილს.
როგორ არ უნდოდა მუსიკის დასრულება, მაგრამ ყველაფერი კარგი ოდესღაც სრულდება, მუსიკაც დასრულდა ხელი უშვა ზურას და მობრუნება დააპირა, ბიჭი მკლავში რომ ეცა და მის მადისაღმძვრელ ტუჩებს დაეკონა. არა ახლა ეს მართლა ხდებოდა? ჯანდაბა მართლა ხდებოდა. დარბაზში მყოფნიც თითქოს ამას ელოდნენ და ისეთი მხურვალე აპლოდისმენტები მიიღეს კარგა ხანი რომ არავის ახსოვდა, მაგრამ ანაღვლებდა კი ამ ორს ირგვლივ მყოფები?